Ασφαλώς και δεν κομίζουμε γλαύκα ες Αθήνας, αν πούμε ότι η αντιπολίτευση, και δη η αξιωματική, επιτελεί σημαντικό ρόλο σε κάθε ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα. Με κάποια υπερβολή, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αυτή αποτελεί το έτερο ήμισυ ενός δημοκρατικού καθεστώτος. Βέβαια, και γι’ αυτήν υπάρχουν όρια και, όπως θα δούμε παρακάτω, ουαί και αλίμονο, εάν επιχειρήσει να υπερβεί τα εσκαμμένα.
Κατά κανόνα, η αντιπολίτευση σε μια δημοκρατική χώρα ασκεί έλεγχο επί της κυβερνήσεως και, ως επί το πλείστον, ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα κερδίζει τις εκλογές και, έτσι, γίνεται η επόμενη διάδοχος κατάσταση στη νομή της εξουσίας. Σε ορισμένες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, λειτουργούν δύο βασικοί πολιτικοί σχηματισμοί. Στην πρώτη, τα κόμματα των Συντηρητικών και των Εργατικών, και στη δεύτερη αυτά των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων, τα οποία, κατά κανόνα, εναλλάσσονται στην εξουσία.
Χωρίς άλλο, η δριμεία αντιπολίτευση πρέπει να αποφεύγεται. Δεν είναι δυνατόν μία κυβέρνηση, που ανήλθε στην εξουσία με δημοκρατικό τρόπο και με την πλειονότητα των πολιτών να συντάσσεται μαζί της, να διαπράττει διαρκώς χοντρά λάθη ή, αλλιώς, να μην έχει ιδέα για το πώς αντιμετωπίζονται τα διάφορα θέματα, να τα θαλασσώνει σε όλα και, στη συνέχεια, να δέχεται με τη σέσουλα επικρίσεις και ύβρεις από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα.
Καθημερινά, εδώ στην Κύπρο, η αντιπολίτευση δεν έχει τον Θεό της. Πιο πολύ αυτό ισχύει για το ΑΚΕΛ, που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται προοδευτικό και φιλολαϊκό κόμμα. Ουδέν τούτου αναληθέστερον. Ολόκληρη Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε και, όμως, το ΑΚΕΛ επιμένει και επαίρεται πως πρόκειται για κομουνιστικό και λενιστικό κόμμα, το γουδί – το γουδοχέρι, ήτοι ένα κόμμα παρόμοιου τύπου με αυτά που κυβερνούν, σήμερα, στη Βόρεια Κορέα, στην Κίνα και στην Κούβα. Θεός φυλάξοι! Από πρωίας άχρι εσπέρας, το κόμμα τού ΑΚΕΛ δεν παύει να εκτοξεύει τα βέλη του εναντίον κάθε θέσης και κάθε ενέργειας του σημερινού προέδρου της Δημοκρατίας, όπως και της κυβέρνησής του. Για το ΑΚΕΛ, όλα απαράδεκτα, όλα λανθασμένα, όλα μαύρα και άραχνα.
Χωρίς άλλο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεκτούμε ότι ο σημερινός Πρόεδρος διέπραξε σοβαρά λάθη στην αρχική περίοδο της διακυβέρνησής του, ιδιαιτέρως στο θέμα της επιλογής των στενών συνεργατών του. Όμως, την ίδια στιγμή, αυτό να λέγεται, κίνησε γη και ουρανό για να επιτύχει επανέναρξη των συνομιλιών για την επίλυση του εθνικού μας θέματος. Ήδη, με τις ενέργειές του επιτεύχθηκε ο διορισμός αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, που θα διενεργήσει τα δέοντα για επανέναρξη τών επί του Κυπριακού συνομιλιών. Αυτό θα έπρεπε να ικανοποιεί στον μέγιστο βαθμό τους συντρόφους! Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος πρωταγωνιστεί για τη διάνοιξη θαλάσσιας σύνδεσης του λιμανιού της Λάρνακας με τη λωρίδα της Γάζας για την αποστολή προμηθειών στους λιμοκτονούντες Παλαιστινίους κατοίκους της. Ακόμη, και αυτό το μέγα θέμα της οικονομίας αντιμετωπίζεται με επιτυχία από την κυβέρνησή του, όπως, βέβαια, και αρκετά άλλα θέματα. Παρ’ όλα αυτά, ούτε φωνή ούτε ακρόαση από την πλευρά της αντιπολίτευσης.
Οπωσδήποτε, και στην Ελλάδα δεν διαφέρει ποσώς η εικόνα της αντιπολίτευσης από τη δική μας. Και εκεί σκίζουν τα ιμάτιά τους στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι αυτοί που κυβερνούν έχουν μαύρα μεσάνυκτα και στερούνται και αυτής της κοινής λογικής. Πριν από τις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της χώρας, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατέστη το μαύρο πρόβατο για την αντιπολίτευση. Γκαντέμη τον ανέβαζαν, γκαντέμη τον κατέβαζαν. Και αυτό ήταν το λιγότερο! Όταν, όμως, ανακοινώθηκαν τα εκλογικά αποτελέσματα, όλοι έτριβαν τα μάτια τους. Λίγες μόνο μέρες πριν από τις εκλογές, οι δημοσκόποι δυσκολεύονταν να ανακοινώσουν τα αποτελέματα των ερευνών τους, που ήταν συντριπτικά υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να μη θεωρηθεί ότι μεροληπτούσαν υπέρ του. Κανένας δεν προέβλεπε τέτοιο θρίαμβο για τον γκαντέμη της Ελλάδας!
Ασφαλώς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει να παρουσιάσει σημαντικό έργο. Εν πρώτοις, πήρε σωστά μέτρα για την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορωνοϊού. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για το θέμα των παράτυπων μεταναστών. Επί πλέον, εξόπλισε τη χώρα στον βαθμό που έπρεπε για την αντιμετώπιση των εξωτερικών απειλών και, για τον ίδιο σκοπό, εξασφάλισε τις απαραίτητες στρατιωτικές συμμαχίες. Τέλος, και στο μέγα θέμα της οικονομίας όλα βαίνουν καλώς.Αυτά είδε ο ελληνικός λαός για να ανταμείψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αυτά δεν είδε η αντιπολίτευση για να μετριάσει την ακραία κριτική της. Ας ελπίσουμε ότι πήρε το μάθημά της.
Υ.Γ.: O συγγραφέας του κειμένου δεν ταυτίζεται ιδεολογικώς ούτε με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας ούτε με τον Πρόεδρο της Κύπρου.
*Φιλόλογος
