Με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, επί αγωγής Ρώσου καταθέτη στη Λαϊκή Τράπεζα, ο οποίος από το κούρεμα καταθέσεων έχασε σχεδόν 800.000 ευρώ, υποχρεώνεται το κράτος να αποζημιώσει τον ενάγοντα με 780.000 ευρώ, καθώς κρίθηκε ότι η Δημοκρατία φέρει ευθύνη για τη μη αντιμετώπιση της μεγάλης οικονομικής κρίσης αλλά και για τις καθησυχαστικές δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι θα απέτρεπε το κούρεμα καταθέσεων.

Η απόφαση δεν δημοσιοποιήθηκε χθες επίσημα, αλλά εκτενή αποσπάσματα δημοσίευσε το sigmalive και αναδημοσίευσαν άλλες ιστοσελίδες.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού αναφέρει μεταξύ άλλων στην απόφασή του ότι «…η ΚΔ ανέλαβε ευθύνη διά των τοποθετήσεων των εκπροσώπων της, και ειδικότερα του ΠτΔ, ότι δεν επρόκειτο να επιτρέψει «κούρεμα» καταθέσεων, γεγονός που λειτούργησε, δικαιολογημένα, ώστε ο ενάγοντας να μην αποσύρει προγενέστερα τις καταθέσεις του, με αποτέλεσμα να υποστεί πραγματική ζημιά διά της απώλειας τους. Την ευθύνη για την προστασία των καταθετών ανέλαβε η ΚΔ και νωρίτερα, διά της καταβολής €1,8 δισ. για την αγορά των Δικαιωμάτων Προτίμησης που εξέδωσε η Λαϊκή Τράπεζα τον Ιούνιο του 2012».

Στο δημοσίευμα προστίθεται ακόμα ότι το δικαστήριο επισημαίνει στην απόφαση ότι «δεν παραγνωρίστηκε η θέση της συνηγόρου της Εναγόμενης 2 (Κυπριακή Δημοκρατία) ότι ο ΠτΔ πίστευε ειλικρινά όταν έκανε τη σχετική δήλωση πως θα πετύχαινε την αποφυγή του «κουρέματος» των καταθέσεων, ωστόσο και με αυτή την εκδοχή κρίνεται πως ενισχύεται το συμπέρασμα του δικαστηρίου ότι η ΚΔ ανέλαβε την ευθύνη της προστασίας των καταθετών και των δικαιωμάτων τους, πλην όμως διά της προγενέστερης χρονικά αμέλειας της, ως έχει πιο πάνω επεξηγηθεί, προκάλεσε εντέλει ζημιά στα συμφέροντα του ενάγοντα ως καταθέτη».

Κατάληξη του Δικαστηρίου αποτελεί πως «η απομείωση των καταθέσεων του ενάγοντα οφειλόταν στις αμελείς πράξεις της ΚΔ και στη σοβαρή αμέλεια της ΚΤΚ και όχι σε λόγους που αφορούν τους κανόνες της αγοράς. Η οικονομική κρίση που έπληξε την Κύπρο το 2009 δεν αντιμετωπίστηκε ως θα έπρεπε από την Κυβέρνηση, ως του υπεύθυνου θεσμού για τον σχεδιασμό, ανάπτυξη και προστασία της οικονομίας, αλλά ούτε και από την ΚΤΚ ως θεσμικού οργάνου – επόπτη, που ήταν ο προστάτης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της ορθής λειτουργίας των τραπεζών».