O Λευτέρης Ολύμπιος παρουσιάζει μια νέα σειρά έργων στη Λεμεσό, με τίτλο «Travels with Renoir» στο πλαίσιο των Art Walks, αναπτύσσοντας ένα διάλογο με τον Πιέρ Ογκίστ Ρενουάρ. Αφετηρία της δουλειάς αυτής είναι τα σχέδια που ο ίδιος δημιούργησε σε ηλικία 10 χρονών με έμπνευση τον Γάλλο ζωγράφο.

Ένα βιβλιαράκι με πορτρέτα παιδιών που ζωγράφισε ο Πιέρ Ογκίστ Ρενουάρ πέφτει τυχαία στα χέρια του δεκάχρονου Λευτέρη Ολύμπιου από μια 14χρονη φίλη του, στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Της τα είχε χαρίσει μια καθηγήτρια στο Γυμνάσιο. Τα έντονα χρώματα, τα όμορφα πρόσωπα των παιδιών, οι νεαρές κοπέλες με τα λαμπερά ξανθά μαλλιά, καθισμένες σε λιβάδια ή μπροστά σ’ ένα πιάνο, ήταν εικόνες που τον εντυπωσίασαν και τον μετέφεραν σε έναν άλλο κόσμο, στον κόσμο της Τέχνης. Έτσι λοιπόν, σημείωσε σε ένα χαρτί το όνομα και τον αριθμό της σειράς του βιβλίου. Δεν ήξερε ποιος ήταν ο ζωγράφος και έγραψε «Ρενόιρ 19» αντί Ρενουάρ. Ο πατέρας του, που πάντα ήταν δίπλα του σε ό,τι χρειαζόταν, τον πήρε στο βιβλιοπωλείο του Ιωαννίδη, το μεγαλύτερο της Λεμεσού. «Ζητούσαμε “Ρενόιρ 19”, όμως κανείς δεν καταλάβαινε. Τελικά μια πωλήτρια μας είπε “μήπως εννοείτε Ρενουάρ”; Και μας έφερε το βιβλιαράκι», θυμάται ο ίδιος. Έπειτα, με μεγάλο ενθουσιασμό, άρχισε να αντιγράφει με μολύβι και χρώματα τα έργα του Γάλλου ζωγράφου, όπως τα αντιλαμβανόταν με την αθωώτητα ενός παιδιού. Αυτά ήταν τα πρώτα ζωγραφικά του έργα σε λάδι, όμως στη ζωγραφική είχε μυηθεί από την ηλικία των έξι χρόνων.

Ο πατέρας του τα είχε φυλάξει σ’ ένα φάκελο, και όταν πριν από τρία χρόνια τα ξαναβρήκε, σκέφτηκε να επιστρέψει σ’ αυτή την παιδική μνήμη και να ζωγραφίσει ξανά τα πορτρέτα που θαύμαζε ως παιδί. Το 2022 παράγγειλε το ίδιο βιβλιαράκι της έκδοσης του 1958, με τίτλο «Renoir Children», και επέλεξε από αυτό 13 πορτρέτα παιδιών. «Αυτή τη φορά, με πείρα δεκαετιών, επανέρχομαι στον Ρενουάρ, όχι για να τον αντιγράψω όπως έκανα στα παιδικά μου χρόνια, αλλά για να τον κατακτήσω. Κρατάω την θεματική βάση του κάθε πίνακα από τη σειρά των παιδικών μου σχεδίων που επέλεξα να περιλάβω στην έκθεση, αλλά προσθέτω τη δική μου σφραγίδα. Επανέρχομαι στον Ρενουάρ με επίγνωση του ποιος είναι και παρουσιάζω μια δική μου εκδοχή και ερμηνεία της δουλειάς του. Ο ζωγράφος έλεγε ότι θέλει τα έργα του να είναι η χαρά της ζωής, να είναι ευχάριστα, και αυτό το ένιωσα δουλεύοντάς τα. Απόλαυσα να παίζω με το χρώμα και τη σύνθεση», σχολιάζει ο Ολύμπιος.

Η επιμελήτρια της έκθεσης Κάτια Γαλαταριώτου σημειώνει: «Καθώς ο Λευτέρης ήταν παιδί όταν πρωτοείδε το βιβλιαράκι του Renoir, υποθέτω πως το γεγονός ότι απεικόνιζε παιδιά δημιούργησε μια ταύτιση και μια αίσθηση του ανήκειν, και εύκολα τον οδήγησε στη μίμηση. Τα παιδιά είναι σε κάθε περίπτωση εξαιρετικά επιρρεπή σε διαδικασίες μίμησης, εφόσον διαθέτουν μια σχεδόν μαγική ικανότητα να διεισδύουν στο περιβάλλον και να το προι­κίζουν με τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται σε αυτά. Ο ενήλικας θεατής ενός έργου καλείται να κάνει κάτι παρόμοιο: Για να βιώσει την αύρα του έργου, όπως γράφει ο Βenjamin, “ο θεατής πρέπει να το επενδύσει με την ικανότητα να ανταποδώσει το βλέμμα του”. Τα τεράστια αποθέματα φαντασίας και φαντασίωσης που διαθέτει το παιδί  —τόσο εμφανή στο παιγνίδι του—  του επιτρέπουν να επενδύει αντικείμενα με μια ιδιαίτερη, ακόμα και μαγική σημασία, επαυξάνοντας τις αφομοιωτικές του ικανότητες και θέτοντας τα θεμέλια της δημιουργικότητας στη μετέπειτα, ενήλικη ζωή του».

Έργο που ο Λευτέρης Ολύμπιος δημιούργησε σε ηλικία 10 χρονών αντιγράφοντας τον Ρενουάρ.

Για τα σχέδια με μελάνι σημειώνει η επιμελήτρια: «Τα σχέδια κάθε ενότητας ταυτοποιεί η χαρακτηριστική, άμεσα αναγνωρίσιμη τεχνοτροπία του Ολύμπιου. Τεχνικά άψογος, ο Ολύμπιος κατέχει μια αριστοτεχνική κατανόηση των ατέλειωτων τόνων και δυνατοτήτων του μαύρου  — ένα χάρισμα που μοιράζεται με τον Γάλλο συνταξιδιώτη του που είπε, σε προχωρημένη ηλικία: “Εδώ και σαράντα χρόνια ανακαλύπτω ότι το μαύρο είναι η βασίλισσα των χρωμάτων”. Ο Ολύμπιος οδηγεί τη λιτότητα της γραμμής στα άκρα. Tο χαρτί και το μελάνι τον βοηθούν να επιτύχει μια εξαίρετη φορμαλιστική απλότητα, ένα απόσταγμα που κατακρατά μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Το εκπληκτικό με αυτές τις συχνά μινιμαλιστικές απεικονίσεις είναι τα πλούσια αποθέματα έννοιας και ψυχικής φόρτισης που εμπεριέχουν».

Σε ό,τι αφορά τα λάδια, η κ. Γαλαταριώτου σχολιάζει ότι τα συγκεκριμένα έργα είναι μια αποκάλυψη. «Ένα από τα στοιχεία που τόσο εντυπωσίασε τον μικρό Λευτέρη στον Ρενουάρ ήταν τα εκθαμβωτικά του χρώματα. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, τα απαντούμε επιτέλους και στη δουλειά του Ολύμπιου. Μια πανδαισία χρωμάτων ξεδιπλώνεται σε αυτά τα λάδια, λες και ξαφνικά απελευθερώθηκαν από την υποταγή δεκαετιών, όταν τους δινόταν φειδωλή άδεια για κάποιες, συνήθως διακριτικές και μάλλον σπάνιες, εμφανίσεις. Τα σημερινά λάδια εγκαταλείπουν θριαμβευτικά τον κρυψώνα τους. Λάμπουν σαν πολύτιμα πετράδια σ’ ένα φως εκθαμβωτικό και πρωτόγνωρο στη δουλειά του Ολύμπιου».

Στην έκθεση με τίτλο «Travels with Renoir», ο Λευτέρης Ολύμπιος παρουσιάζει 53 έργα. Από αυτά, τα 26 είναι μαυρόασπρα σχέδια με μελάνι και τα υπόλοιπα 27 ελαιογραφίες. Όπως μας εξήγησε, ήθελε τα έργα αυτά να εκτεθούν στη Λεμεσό, την πόλη όπου δημιούργησε μικρός τα πρώτα πορτρέτα με παιδιά εμπνευσμένα από το βιβλιαράκι του Ρενουάρ. «Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Αλέξανδρος Διογένους με προσκάλεσε να δείξω τη δουλειά αυτή στον υπέροχο χώρο του Pylon Art & Culture στο κέντρο της πόλης. Η έκθεση θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο των Art Walks και θα διαρκέσει ως το τέλος Δεκεμβρίου».