Έβανς Τονόν: Η κατανόηση της φωνής είναι μια δια βίου προσπάθεια

Ο διακεκριμένος βαρύτονος Έβανς Τονόν αποκαλύπτει ότι το μυστικό της επιτυχίας των «Italian Tenors» είναι ο αυτοσαρκασμός.

Γεννημένος στο Τορίνο, σπούδασε μουσική σε Λονδίνο και Ρώμη κι έχει εμφανιστεί σε πολλές ιταλικές λυρικές σκηνές. Τομή στην καριέρα του αποτέλεσε το έτος 2012 όταν, με τις ευλογίες της Universal Music, συνέπραξε στη δημιουργία των Ιταλών Τενόρων, ένα σχήμα επαγγελματιών λυρικών ερμηνευτών με κλασική κατάρτιση και ιταλικό ταπεραμέντο, που γυρίζει τον κόσμο λειτουργώντας ως «γέφυρα» που συνδέει την ποπ με την κλασική μουσική. Βαρύτονος ο ίδιος, επισημαίνει ότι οι διαφορετικές φωνές και προσωπικότητες των μελών του σχήματος συνέβαλαν στην επιτυχημένη λειτουργία του. Με αφορμή την επανεμφάνιση των Italian Tenors στην Κύπρο, ο Έβανς Τονόν επισημαίνει τη σημασία της πειθαρχίας αλλά και της σύνδεσης με το κοινό για την επιτυχία μιας συναυλίας.

–Πώς προέκυψαν οι Ιταλοί Tενόροι; Οι Ιταλοί Τενόροι ξεκίνησαν το μουσικό τους ταξίδι το 2012 στη Γερμανία με την ετικέτα της Universal Music. Εγώ και ο Σαμπίνο (Γκαΐτα) συναντηθήκαμε στην Όπερα του Τορίνο, όπου παίζαμε και οι δύο. Μοιραζόμασταν ένα πάθος για μεικτά ρεπερτόρια και στην εξερεύνηση διάφορων παραστατικών δυνατοτήτων. Στη συνέχεια, εντάχθηκε κι ο Λούκα (Σάλα) μετά τις σπουδές του στο Κονσερβατόριο του Μιλάνου. Έτσι, όταν συναντήσαμε τον Γερμανό παραγωγό μας, το βήμα για τους Ιταλούς Τενόρους έγινε σχετικά εύκολα.

-Υπάρχει κάποια σύνδεση ή αναφορά στους περίφημους Τρεις Τενόρους; Η σύνδεση με τους Τρεις Τενόρους βρίσκεται μόνο στην ιδέα, στην προσπάθεια εύρεσης δημοφιλών τρόπων παρουσίασης της κλασικής παιδείας και του ρεπερτορίου. Δεν θα τολμούσαμε να προχωρήσουμε πέρα από αυτή τη σύνδεση, καθώς πρόκειται για θρύλους που τους αντικρίζουμε με μεγάλο θαυμασμό. Η μουσική επιλογή που προσφέρουμε είναι επίσης αρκετά διαφορετική, καθώς επιμένουμε λιγότερο στην «αυστηρή» όπερα και εξερευνούμε περισσότερο το ποπ ρεπερτόριο.

–Ποιο είναι το πιο γνωστό μυστικό για μια επιτυχημένη κοινή τραγουδιστική παράσταση; Πιστεύουμε ότι το καλύτερο μυστικό για μια επιτυχημένη κοινή παράσταση είναι να έχουμε πολύ αυτοσαρκασμό και θέληση να μάθουμε κάτι ο ένας από τον άλλον σε κάθε βήμα, είτε κατά την προετοιμασία και τις πρόβες, είτε ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας παράστασης. Όσο διαφορετικοί κι αν είμαστε, πάντα προσπαθούσαμε να το κάνουμε αυτό και μας βοήθησε πολύ. Και προσπαθούμε να φέρουμε αυτόν τον σαρκασμό στη σκηνή, όπου ένα άλλο μυστικό είναι ν’ ακούς πάντα. Ν’ ακούς ειλικρινά το κοινό, ν’ ακούει ο ένας τον άλλον, τη μουσική. Η αληθινή ακρόαση μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά.

–Πέρα από τη από τη φιλική συνεργασία, υπάρχει υγιής ανταγωνισμός ή ακόμα και επαγγελματική αντιπαλότητα μεταξύ σας; Νιώθουμε ότι είμαστε αρκετά τυχεροί. Είμαστε τόσο διαφορετικοί που αισθανόμαστε ελάχιστο ανταγωνισμό. Οι φωνές μας είναι πολύ διαφορετικές, τα καλλιτεχνικά μας ταξίδια και οι φιλοδοξίες μας είναι διαφορετικά, ακόμη και οι προσωπικότητές μας. Ως αποτέλεσμα, ποτέ δεν αισθανθήκαμε αληθινή αντιπαλότητα. Όλοι έχουμε επίγνωση ότι φέρνουμε κάτι διαφορετικό στην ομάδα κι είμαστε ευχαριστημένοι μ’ αυτό.

–Πιστεύετε ότι η επιθυμία για δόξα και αναγνώριση μπορεί να υπερισχύσει του πάθους για τη μουσική και την ίδια την ερμηνεία; Ο κίνδυνος είναι πάντα εκεί. Στην περίπτωσή μας δύο πράγματα βοηθούν να αποφευχθεί αυτό. Πρώτον, το να είσαι πιστός στη μουσική είναι κάτι πολύ έμφυτο στην κλασική εκπαίδευση, όλοι νιώθουμε έντονα ότι η μουσική έρχεται πρώτα. Επίσης, το γεγονός ότι ξεκινήσαμε αυτό το πρότζεκτ σε ηλικία που δεν ήμασταν και τόσο νέοι, βοηθάει ώστε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους και να γνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι προσωρινά.

–Είναι στόχος για σας να εξερευνήσετε, να ξεπεράσετε τα φωνητικά σας εφόδια; Η κατανόηση της δικής μας φωνής είναι μια δια βίου προσπάθεια. Και η υπέρβαση του ορίου είναι πάντα ένας πειρασμός. Αλλά και πάλι, η κλασική εκπαίδευση διδάσκει την πειθαρχία και την ανάγκη να χρησιμοποιούμε καλά τα εργαλεία μας, να τα συντηρούμε και να τα σεβόμαστε, είτε πρόκειται για ένα όργανο όπως το βιολί είτε για τις δικές μας, μερικές φορές μυστηριώδεις φωνές.

–Τι απολαμβάνετε περισσότερο σ’ αυτή τη δουλειά; Σίγουρα το να νιώθουμε την ανταπόκριση του κοινού όταν είμαστε στη σκηνή. Δεν υπάρχει τίποτα που να συγκρίνεται μ’ αυτή τη σύνδεση. Πρέπει να δουλέψεις για αυτό, καθώς δεν είναι κάτι που απλά συμβαίνει. Αλλά όταν νιώθουμε ότι το κοινό είναι «μαζί μας», ότι η ερμηνεία μας και οι προφορικές λέξεις δημιουργούν μια σύνδεση μ’ αυτούς που έρχονται να μας δουν, αυτό είναι απλώς μαγικό.

–Τραγουδάτε και ιδιωτικά, λ.χ. στο ντους; Για κάποιο λόγο, κανείς από μας δεν συνηθίζει να τραγουδά εκτός σκηνής.

–Τι κάνει μια φωνή ξεχωριστή; Μια φωνή μπορεί να μεταφέρει πολλά πράγματα: προσωπικότητα, συναισθήματα, τεχνική, φωνητικές ικανότητες. Το να μάθουμε να το κάνουμε αυτό αποτελεσματικά απαιτεί ερμηνεία πάνω σε όλα αυτά τα στοιχεία. Αλλά τελικά, όλα είναι θέμα επικοινωνίας και η αποτελεσματική επικοινωνία υπερβαίνει τις καθαρές δεξιότητες και την τεχνική. Μια φωνή μπορεί να έχει μια εγγενή όμορφη ποιότητα, έναν τόνο που μοιάζει με βελούδο κι αυτό είναι κάτι φυσικό, ένα χάρισμα. Αλλά αν δεν μπορείς να προσεγγίσεις τις καρδιές του κοινού, είσαι μόνο κατά το ήμισυ επιτυχημένος. Ένα παράδειγμα για όλους είναι η Μαρία Κάλλας: έκανε τη φωνή της όμορφη γιατί κάθε νότα που τραγουδούσε, κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα της στη σκηνή ήταν αληθινή, ήταν γεμάτη αλήθεια και συναισθήματα. Εννοείται πάντως πως όταν έχεις καλή τεχνική, έχεις καλύτερο έλεγχο της φωνής σου και μπορείς πιο εύκολα να μεταφέρεις αυτά τα συναισθήματα.

–Συνεπώς, τι χρειάζεται περισσότερο κάποιος για να είναι αυθεντικός: μια «αλεξίσφαιρη» ερμηνευτική τεχνική ή όλο το φάσμα των συναισθημάτων που έχει στη διάθεσή του; Μάλλον δεν υπάρχει σαφής απάντηση. Πολλά εξαρτώνται από τις προσδοκίες. Στον κόσμο της κλασικής, το κοινό αναμένει ως επί το πλείστο μια αλάνθαστη τεχνική και μετά πιθανώς να ακολουθήσουν τα συναισθήματα. Από την άλλη, πιθανώς ο κόσμος της ποπ μουσικής να είναι πρόθυμος να παραβλέψει μικρές αδυναμίες, αρκεί να είσαι σε θέση να «μιλήσεις» στους ακροατές σου μέσα από την ειλικρίνεια του τραγουδιού σου. Ακόμη και μεταξύ των τριών μας, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις πάνω σ’ αυτό, δεν το βλέπουμε πραγματικά με τον ίδιο τρόπο. Αλλά ίσως είναι αυτός ο συνδυασμός που λειτουργεί καλά για εμάς.

–Τι πιστεύετε σχετικά με την κατηγορία περί ελιτισμού που συχνά αποδίδεται στην όπερα και στην κλασική μουσική γενικότερα; Από τη μια πλευρά υπάρχει πιθανώς κάποιος ελιτισμός στον κόσμο της όπερας, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι πολλά αλλάζουν στις μέρες μας. Αλλάζει με διαφορετικούς τρόπους και με διαφορετικούς ρυθμούς σε όλο τον κόσμο, αλλά συμβαίνει. Ακόμη και το εγχείρημα με τους Τρεις Τενόρους ήταν καρπός της σύγχρονης εποχής, σε σχέση με την ανάγκη να σπάσει κανείς τα όρια και να φέρει τη μουσική σε τόσο διαφορετικά ακροατήρια, σε ασυνήθιστες τοποθεσίες, να φτάσει να μεταδίδεται στην τηλεόραση σ’ αυτό το επίπεδο. Λοιπόν, αυτός ήταν σίγουρα ένας τρόπος να εξαλειφθεί ο ελιτισμός- είτε ηθελημένα είτε όχι.