Ο Αλέν Ντελόν, ιερό τέρας του γαλλικού κινηματογράφου, πέθανε σε ηλικία 88 ετών, ανακοίνωσαν το πρωί της Κυριακής τα τρία παιδιά του. Η απώλειά του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ, στο δελτίο Τύπου της οικογένειάς του γράφει: «Ο Αλέν Φαμπιάν, η Ανούσκα, ο Αντονί, καθώς και ο (σκύλος του) Λούμπο, με απέραντη θλίψη ανακοινώνουν πως έφυγε ο πατέρας τους. Έσβησε ειρηνικά στο σπίτι του στο Ντουσί, έχοντας γύρω του τα τρία παιδιά του και τους δικούς του. (…) Η οικογένειά του σας παρακαλεί να σεβαστείτε τις ιδιωτικές στιγμές τους αυτή τη στιγμή του εξαιρετικά οδυνηρού πένθους».

Εμβληματική φιγούρα του σινεμά, σύμβολο μιας σκιώδους αρρενωπότητας, ο ηθοποιός με το απίστευτο χάρισμα είχε δημιουργήσει μια σειρά από αριστουργήματα, σε μια αξιοζήλευτη καριέρα που διασταυρώθηκε με τις θεματικές της ταυτότητας και της δυαδικότητας.

Το 1997 είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.

«Καταλήξαμε να πιστέψουμε ότι είναι αθάνατος» γράφει η Liberation. Ωστόσο, μας προειδοποίησε: «Ένας ήρωας πρέπει πάντα να ξέρει πώς να πεθαίνει».

Στις 19 Μαΐου 2019, κατά τη διάρκεια της απονομής του τιμητικού Χρυσού Φοίνικα από τα χέρια της κόρης του Ανούσκα, ο Αλέν Ντελόν είχε σχολιάσει ότι το βραβείο αυτό ήταν για εκείνον «ένα μεταθανάτιο αφιέρωμα» που του αποδόθηκε «εν ζωή».

Ο Αλέν Ντελόν , γεννημένος στις 8 Νοεμβρίου 1935 στο Σο (Ω-ντε-Σεν), έκανε τα πρώτα του βήματα στον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στην ταινία «Quand la femme s’en mêle» του Ιβ Αλεγκρέ. Η καριέρα του ξεκίνησε όταν ένας «σκάουτερ» εντόπισε τον χαρισματικό Ντελόν κατά τη διάρκεια ενός αυτοσχέδιου κάστινγκ στο περιθώριο του Φεστιβάλ Καννών, σε μια εποχή που ο νεαρός τότε Γάλλος έκανε διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. 

Γρήγορα εδραιώθηκε ως πρωταγωνιστής με τον ρόλο του στην ταινία «Γυμνοί στον ήλιο» (Plein Soleil- 1960) του Ρενέ Κλεμάν, όπου ενσάρκωσε τον Τομ Ρίπλεϊ, έναν από τους πιο διάσημους και αμφιλεγόμενους χαρακτήρες της λογοτεχνίας. Η ερμηνεία του τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο ταλαντούχους και γοητευτικούς ηθοποιούς της εποχής του.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, συνεργάστηκε με μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του γαλλικού σινεμά. Η συνεργασία του με τον Ζαν- Πιέρ Μελβίλ ήταν ιδιαίτερα καθοριστική, με ταινίες όπως «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο» (Le Samouraï- 1967), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε τον αινιγματικό εκτελεστή Τζεφ Κοστέλο, έναν ρόλο που έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα καλύτερα δείγματα του νουάρ κινηματογράφου. Αυτή η ταινία, μαζί με άλλες, όπως «Ο κόκκινος κύκλος» (Le Cercle Rouge- 1970), καθιέρωσαν τον Ντελόν ως σύμβολο του σκληρού, μοναχικού άνδρα με αυστηρούς κώδικες τιμής.

Οι ταινίες που έγραψαν ιστορία

Άφησε τη δική του τεράστια σφραγίδα στον κινηματογράφο με τους ρόλους του σε ταινίες όπως: «Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του» (1960), «Η έκλειψη» (1962), «Ο γατόπαρδος» (1963), «Η πισίνα» (1969), «Ο μπάτσος» (1972) και ο «Κύριος Κλάιν» (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.

Η δεκαετία του 1970 ήταν επίσης σημαντική για την καριέρα του Ντελόν, με επιτυχίες όπως «Borsalino» (1970), όπου συνεργάστηκε με τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό, έναν άλλο θρύλο του γαλλικού κινηματογράφου. Οι δύο ηθοποιοί έφεραν στη ζωή τους θρυλικούς χαρακτήρες του γαλλικού υποκόσμου, προσφέροντας στο κοινό μια από τις πιο αξέχαστες συνεργασίες της εποχής.

Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο «Η ιστορία μας» (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.

Η ζωή του και η παγκόσμια αναγνώριση

Η προσωπική ζωή του Ντελόν είχε γίνει συχνά θέμα συζήτησης στα μέσα ενημέρωσης. Είχε κάνει αρκετούς γάμους και σχέσεις με διάσημες γυναίκες, ενώ απέκτησε και αρκετά παιδιά. Παράλληλα, είχε εμπλακεί και σε σκάνδαλα, μεταξύ των οποίων και ποινικές υποθέσεις που έφεραν την προσωπική του ζωή στο επίκεντρο της δημοσιότητας.

Εκτός από την καριέρα του ως ηθοποιός, ο Αλέν Ντελόν ασχολήθηκε με την παραγωγή ταινιών και τη μουσική. Είχε ιδρύσει δική του εταιρεία παραγωγής και έχει συμμετάσχει σε δημιουργικές διαδικασίες πίσω από τις κάμερες.

Παράλληλα, δεν περιορίστηκε μόνο στον γαλλικό κινηματογράφο. Έχει παίξει σε ταινίες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, καθώς και στο Χόλιγουντ. Η καριέρα του απέκτησε διεθνή διάσταση και αναγνωρίστηκε με διάφορα βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Χρυσού Λέοντα για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο το 1995.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, ο Ντελόν συνέχισε να συμμετέχει, αν και με πιο επιλεκτικούς ρόλους, σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Ωστόσο, σταδιακά μείωσε τις εμφανίσεις του μπροστά στην κάμερα, επικεντρώνοντας την προσοχή του στην προσωπική του ζωή. 

Η κριτική στο σταρ

Ο Ντελόν, ένας ιδιοφυής ενστικτώδης ηθοποιός, απείχε πολύ από τους εγκεφαλικούς ηθοποιούς. Περηφανευόταν πως δεν δούλεψε ποτέ την τεχνική του και βασιζόταν στο χάρισμά του, ένα μοναδικό μίγμα φλογερής ομορφιάς και απότομης ψυχρότητας.

«Δεν είναι ένας φυσιολογικός ηθοποιός, ο Αλέν Ντελόν. Είναι ένα αντικείμενο του πόθου. Δεν είναι καν σέξι, ούτε αρρενωπός, ούτε θηλυκός: είναι μια διαβολική ομορφιά», υπογράμμιζε ο ηθοποιός Βενσάν Λεντόν στο ντοκιμαντέρ «Revolvers» το 2012.

Μερικοί τον κατηγόρησαν για τις τοποθετήσεις του υπέρ του φίλου του, του ηγέτη της άκρας δεξιάς Ζαν-Μαρί Λεπέν, υπέρ της θανατικής ποινής ή εναντίον της ομοφυλοφιλίας, την οποία είχε χαρακτηρίσει «αντίθετη στη φύση».

Της επιστροφής του στις Κάννες το Μάιο 2019 είχε εξάλλου προηγηθεί μια πολεμική, καθώς φεμινίστριες είχαν αμφισβητήσει την τιμή που επρόκειτο να του γίνει.

Δηλωμένος δεξιός, νοσταλγός των χρόνων του Ντε Γκωλ, επικρινόταν επίσης για τον εγωισμό του και για τη συνήθειά του να μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.

Υπόθεση Μάρκοβιτς

Όλα ξεκίνησαν όταν την 1η Οκτωβρίου 1968 όταν ένας ρακοσυλλέκτης εντοπίζει στη χωματερή του Ελανκούρ έξω από το Παρίσι το πτώμα σε αποσύνθεση του 31χρονου Σέρβου Στέφαν Μάρκοβιτς, πρώην γραμματέα και σωματοφύλακα του Αλέν Ντελόν. Το πτώμα ήταν καλυμμένο με πλαστικό μουσαμά. Η εισαγγελική έρευνα στρέφεται αρχικά στην κατεύθυνση του ήδη διάσημου ηθοποιού και της συζύγου του Ναταλί Ντελόν, με την οποία ο Μάρκοβιτς είχε σύντομο δεσμό.

Στις 25 Ιανουαρίου του 1969 ο Αλέν Ντελόν θα κληθεί να καταθέσει για περισσότερες από 24 ώρες στην Εισαγγελία, που ερευνούσε την υπόθεση Μάρκοβιτς. Είχαν προηγηθεί άλλες τρεις καταθέσεις στην αστυνομία από τον ηθοποιό, μετά τον εντοπισμό του πτώματος. Τελικά θα αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν είχαν προκύψει ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του.

news247.gr/ wikipedia