Ανοίγει την Τετάρτη 31 Μαΐου στην Πινακοθήκη Gallatin στη Νέα Υόρκη η ενδιαφέρουσα ομαδική έκθεση με τίτλο «Diasporic Tremors», σε συνεπιμέλεια της Κύπριας δραματουργού Ελλάδας Ευαγγέλου και με τη συμμετοχή της Κύπριας καλλιτέχνιδας Αργυρώς Νικολάου.
Πάνω στη θεματική των κλυδωνισμών της διασποράς, η έκθεση εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους ενσωματώνεται το τραύμα σε ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τις χώρες τους. Περιλαμβάνει έργα καλλιτεχνών που εδρεύουν σε τρι-πολιτειακή περιοχή (tri-state area) των ΗΠΑ και κατάγονται από την Κύπρο, την Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, το Κασμίρ, το Μεξικό, την Τυνησία και την Υεμένη. Με εικαστικές αναπαραστάσεις από καλλιτέχνες που, για οποιονδήποτε λόγο, δεν ζουν πλέον στις χώρες καταγωγής τους, τα έργα προσφέρουν στους θεατές ένα μέσο για να δουν τον τόπο μέσα από το πρίσμα της εμπειρίας του παρόντος και του παρελθόντος.
Η Ελλάδα Ευαγγέλου συνεπιμελείται την έκθεση με τον έφορο των Gallatin Galleries Κιθ Μίλερ. Εκτός από την Αργυρώ Νικολάου συμμετέχουν οι καλλιτέχνες Σουνέιλ Σανζγκίρι (Ινδία), Τάρα Χομάσι (Ιράν), Ίμπι Ιμπραΐμ (Υεμένη), Μάργκο Φιτουσί και Μίριαμ Αμρί (Τυνησία), Ανούτζ Μπαντάρι (Ινδία), Τσαν Λιν (Κίνα) και Βαλ Ραμίρεζ (Μεξικό).
Το «Diasporic Tremors», είναι μια έκθεση βίντεο και performance art, σε επιμέλεια Ελλάδας Ευαγγέλου και Κιθ Μίλερ, που εκκινεί από την έννοια του διαχωρισμού και την αδυναμία του να βρίσκεται κανείς σε δύο μέρη και χρόνους ταυτόχρονα, αλλά και με την ιδέα της προέλευσης του τραύματος όπως είναι ενσωματωμένη στη διασπορά. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν αιωρούνται ανάμεσα σε αυτές τις δύο πραγματικότητες, τις οποίες έχουν αποδομήσει μέσα από τη δουλειά τους.
Τραύμα
Η έκθεση επικεντρώνεται πρώτα στην προέλευση του τραύματος ως αυτό που βιώνουν οι ομάδες διασποράς -και κατ’ επέκταση αυτοί οι καλλιτέχνες. Πώς γίνονται αυτές οι μεταβάσεις από το ένα μέρος στο άλλο, ποια είναι η σημασία και η βαρύτητα της γεωγραφίας (μέσω της οποίας μπορούμε να δούμε χωρικές τροχιές) και αυτή της σχέσης μεταξύ παρελθόντος+ παρόντος+ μέλλοντος (μέσω των οποίων μπορούμε να δούμε χρονικές τροχιές); Και πώς κινήθηκαν οι καλλιτέχνες της διασποράς και πώς δημιούργησαν μέσα και πέρα από αυτούς;
Η έκθεση επιχειρεί να θέσει έναν ευρύ προβληματισμό σχετικά με την προέλευση του τραύματος, αυτή τη ρήξη/ χάσμα που προκλήθηκε από τον βίαιο διαχωρισμό. Οι καλλιτέχνες που εξερευνούν ενεργά τους κλυδωνισμούς (tremors) που προκαλούνται από τη διασπορική κίνηση, την πραγματική, φυσική σωματική διαδικασία που σχετίζεται με μια εγγενώς βίαιη πρακτική. Εκεί που οι καλλιτέχνες καλούνται να ανταποκριθούν είναι αυτό που συμβαίνει στη διαδικασία προσαρμογής στον νέο χώρο, όπου συχνά γινόμαστε μάρτυρες της καλλιέργειας ενός φανταστικού/ μη πραγματικού παρόντος, που διαμορφώνεται μέσα από το σχίσμα μεταξύ του Εδώ και του Τώρα και του Εκεί και του Μετά.
Η έκθεση ανοίγει την Τετάρτη με μια συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τη συμμετοχή των καλλιτεχνών και με συντονιστές τους επιμελητές. Η διάρκειά της είναι μέχρι τις 14 Ιουνίου.
