Οι ήρωες των βιβλίων της -η Σεμέλη, η Σαβέλ, ο Νικόλας και η Έλλη- της δίνουν την αφορμή να μιλήσει στα παιδιά για την προστασία του περιβάλλοντος, τη μετανάστευση, την ευημερία των ζώων, την ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων και άλλα σύγχρονα προβλήματα.
 
-Με ποια βιβλία μεγαλώσατε; Το βιβλίο που με μύησε στην αγάπη του διαβάσματος ως παιδί είναι «Η μικρή πριγκίπισσα» της Frances Hodgson Burnett. Όταν ο πατέρας της Σάρας πεθαίνει ξαφνικά, η διευθύντρια του οικοτροφείου την αναγκάζει να κοιμάται στη σοφίτα και να δουλεύει για ένα πιάτο φαΐ. Ως παιδί, με είχε τρομάξει η σκληρότητα των ανθρώπων, όμως κράτησα μέσα μου τη Σάρα, η οποία κατάφερε να επιβιώσει χρησιμοποιώντας τη φαντασία της.
 
-Πότε επιλέξατε συνειδητά να γράψετε βιβλία για παιδιά; Τα βιβλία που διάβαζα στα δύο μου παιδιά κάθε βράδυ, όταν ήταν πιο μικρά, με έφεραν κοντά στη μαγεία της παιδικής λογοτεχνίας. Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να γράψω κι εγώ μια ιστορία και να εκφράσω στο χαρτί τις σκέψεις μου. Ήθελα να μιλήσω στα παιδιά -όχι μόνο στα δικά μου παιδιά- για δύσκολα και ουσιαστικά κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, χωρίς όμως να σκοτώσω την ελπίδα, την αισιοδοξία και τα όνειρά τους για το μέλλον.
 
-Με ποια αφορμή αρχίζετε να γράφετε ένα παραμύθι; Συνήθως, όταν κάτι με απασχολεί, η σκέψη αυτή είναι διαρκώς στο μυαλό μου και νιώθω την ανάγκη να γράψω. Δεν μπορώ να γράψω για ένα θέμα που εγώ η ίδια δεν θεωρώ σημαντικό. Οι ιστορίες που αγαπώ ιδιαίτερα, είναι αυτές που έγραψα σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου – στιγμές θλίψης, απόγνωσης ή απογοήτευσης για τον κόσμο γύρω μας.
 
-Ποια είναι τα θέματα που σας απασχολούν; Τα βιβλία μου αγγίζουν διάφορα κοινωνικά και περιβαλλοντικά θέματα, όπως η ένταξη και η αποδοχή των προσφύγων και μεταναστών («Το κόκκινο φόρεμα της Σαβέλ»), η ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων («Άσπρη στολή» και «Από τη γη μέχρι τα αστέρια»), η καταστροφή της φύσης («Περιμένοντας τη βροχή»), η ευημερία των ζώων («Ο Νικόλας και η Έλλη» και «Το χαμόγελο της Σεμέλης») και το δικαίωμα των παιδιών να έχουν όνειρα («Παιδικά όνειρα»).
 
-Στις ιστορίες σας εμπεριέχονται και προσωπικά σας βιώματα; Ναι, αρκετά βιβλία μου είναι εμπνευσμένα από παιδικές μου αναμνήσεις. To τελευταίο μου βιβλίο, «Η κίτρινη κουβέρτα της ευτυχίας» (εκδόσεις Τελεία), βασίζεται σε βιώματα που είχα ως παιδί. Είναι μια ιστορία για τους γονείς που δεν μένουν πια μαζί και για τα παιδιά που προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους και να βάλουν και πάλι χρώμα στη ζωή τους. Επίσης, το βιβλίο «Άσπρη στολή», που τιμήθηκε πρόσφατα με το κρατικό βραβείο λογοτεχνίας για μικρά παιδιά, ρίχνει φως στην ιστορία μιας νοσηλεύτριας στα δύσκολα χρόνια της πατρίδας μας, και είναι εμπνευσμένο από τη ζωή της μητέρας μου και τις ιστορίες που μου διηγιόταν όταν ήμουν μικρή.
 
-Ποιον από τους ήρωες των βιβλίων σας ξεχωρίζετε; Μια από τις αγαπημένες μου ηρωίδες είναι η Σαβέλ, η οποία, όπως χιλιάδες παιδιά τα τελευταία χρόνια, αναγκάζεται λόγω πολέμου να εγκαταλείψει τη χώρα της για έναν πιο ασφαλή προορισμό. Αυτό που ήθελα να αναδείξω είναι ότι το ταξίδι της Σαβέλ δεν τελειώνει με την ασφαλή άφιξή της στη νέα χώρα. Η Σαβέλ προσπαθεί να κατανοήσει το καινούριο περιβάλλον, να κάνει νέους φίλους και να προχωρήσει μπροστά, χωρίς να ξεχάσει την καταγωγή και την ταυτότητά της.
 
-Ποια η  μεγαλύτερη ικανοποίηση που παίρνετε από τη συγγραφή των βιβλίων σας; Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι ένα σχόλιο που μπορεί να λάβω από ένα παιδί, γονιό η εκπαιδευτικό, σε σχέση με την επίδραση που είχε κάποιο βιβλίο μου.
 
-Το ότι έχετε δυο παιδιά, σας έχει βοηθήσει με κάποιο τρόπο στο γράψιμο; Η επαφή μου με τα παιδικά βιβλία που διάβαζα στα παιδιά μου ήταν καθοριστική, αφού μέσα από την εμπειρία αυτή γνώρισα πολλούς συγγραφείς, εικονογράφους και διαφορετικά είδη γραφής. Όταν άρχισα δειλά-δειλά να γράφω, τα παιδιά μου ήταν οι πρώτοι μου αναγνώστες και η άποψή τους με βοηθούσε να αποφασίσω αν μια ιστορία θα προχωρούσε προς έκδοση ή όχι.
 
-Συνήθως οι γονείς διαβάζουν ιστορίες στα παιδιά. Σας ενδιαφέρει τα βιβλία σας να αρέσουν και στους ενήλικες; Η αλήθεια είναι ότι όταν γράφω, δεν σκέφτομαι ότι απευθύνομαι σε μικρά παιδιά. Εάν έγγραφα για ενήλικες, θα ήταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
 
-Τι πρέπει κατά την γνώμη σας να αλλάξει στα σχολεία, ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία; Το διάβασμα βιβλίων στο σχολείο θα ήταν καλό να γίνεται χωρίς καμιά πίεση. Ειδικά τα μικρά παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι δικαιούνται να αφήσουν ένα βιβλίο που δεν τους τράβηξε και να δοκιμάσουν κάποιο άλλο. Είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν επαφή με διάφορα είδη λογοτεχνίας, από κλασικά βιβλία μέχρι κόμικς, για να βρουν το είδος και το ύφος που τους ταιριάζει.
 
-Τι είδους βιβλία σας αρέσει να διαβάζετε; Αγαπώ τα λογοτεχνικά βιβλία της σύγχρονης εποχής, με ήρωες -ή καλύτερα αντιήρωες- βγαλμένους από την καθημερινή ζωή.
 
-Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε; «Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά», της Gail Honeyman. Είναι ένα βιβλίο που ρίχνει φως στη ζωή των μοναχικών ανθρώπων, οι οποίοι, όσο κι αν επιθυμούν τη συντροφιά των άλλων, για διάφορους λόγους δυσκολεύονται να σπάσουν τους φραγμούς της μοναξιάς τους.
 
Μαρίνα Μιχαηλίδου Καδή, Η κίτρινη κουβέρτα της ευτυχίας
Τα βράδια η μαμά κι εγώ καθόμασταν στο σαλόνι τυλιγμένες με μία κίτρινη, ζεστή κουβέρτα. «Να βάλω μία ταινία;» με ρωτούσε. «Τη Μελωδία της Ευτυχίας!» της απαντούσα, κι εκείνη γελούσε, αφού την είχαμε δει πάνω από εκατό φορές μαζί. Ήμουν χαρούμενη και δεν ήθελα να προσέξω ότι το χαμόγελο της μαμάς άρχισε να χάνεται σιγά-σιγά από το πρόσωπό της… Μια ιστορία εμπνευσμένη από τη ζωή, για τους γονείς που δεν είναι πια μαζί, και για τα παιδιά που αναζητούν την ευτυχία.
 
Εκδ: τελεία 
Σελ.28
Τιμή: €11