Χριστίνα Παυλίδου: Πάντα με αγχώνει το επόμενο βήμα

Με αφορμή την επιστροφή της στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ μιλά για τους μεγάλους ρόλους, για την αποτυχία που καιροφυλαχτεί δίπλα στην επιτυχία, για τις εναλλαγές μεταξύ θεάτρου και τηλεόρασης ενώ εξηγεί γιατί δεν την αφορά πια η ρετσινιά της εμπορικής ηθοποιού.
 

Πόσα χρόνια µεσολάβησαν απ’ τον τελευταίο σου ρόλο στον ΘΟΚ; Πέρασαν 15 χρόνια. Η τελευταία µου δουλειά ήταν το 2004 µε το έργο «Μυρµιδόνες, Νηρηίδες, Φρύγες» σε σκηνοθεσία του Νίκου Χαραλάµπους.
 

Και πώς είναι η επιστροφή στην Κεντρική Σκηνή; Ένιωθα παράξενα αρχικά…. Βρέθηκα σε ένα περιβάλλον που δεν ήταν οικείο. Μετά από 15 χρόνια ο ΘΟΚ άλλαξε κτήριο, έφυγε η παλιά φρουρά ηθοποιών που ήξερα… Μόνο κάποιοι άνθρωποι –σε γραφεία και τεχνικοί- παρέμειναν ίδιοι και με καλωσόρισαν με ενθουσιασμό. Είμαι όμως πολύ ευτυχής γιατί επιστρέφω με αυτό το έργο, τον «Ριχάρδο Γ’», με αυτή την υπέροχη ομάδα νέων ηθοποιών, με έναν καταπληκτικό Ριχάρδο απ’ τον Προκόπη Αγαθακλέους και που δουλευώ με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, τον Πάρι Ερωτοκρίτου. 

 

Με τον Σαίξπηρ ως θεατρικό συγγραφέα έχεις μια ιδιαίτερη «σχέση» αφού με ένα ρόλο σε έργο του ξεκίνησε η επαγγελματική σου πορεία στην Κύπρο.  Ναι, το ’91. Η πρώτη μου σημαντική δουλειά ήταν στον Θέατρο Πράξη στη Λεμεσό όπου έκανα Ιουλιέτα, στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε σκηνοθεσία Νίκου Χαραλάμπους. Εκεί γνώρισα και τον Γιώργο (σ.σ Τσιάκκας), ο οποίος μέχρι τότε ήταν στο μόνιμο δυναμικό του ΘΟΚ άλλα έφυγε γι’ αυτό το έργο και εκεί γνωριστήκαμε. Έτσι έφτιαξα μια ιδιαίτερη σχέση και με τον Σαίξπηρ και με τον Γιώργο. (γέλια) 

 

 

Πώς προέκυψε ο ρόλος της βασίλισσας Μαργαρίτας; Με πήρε τηλέφωνο ο Πάρις και μου είπε ότι με ήθελε για τον ρόλο της βασίλισσας. Έκανα μια παύση γιατί προσπαθούσα να θυμηθώ το ρόλο –είχα να διαβάσω το έργο απ’ τη σχολή. Μου είπε ότι είναι η γριά βασίλισσα και μεσολάβησε ξανά μια παύση. (γέλια) Βέβαια στο έργο κάθε άλλο παρά γριά είμαι. Είμαι μια δυναμική γυναίκα, μια έμπειρη πολιτικός που διεκδικεί αυτά που της ανήκουν.

 

Το έργο γράφτηκε το 1591 και είμαστε στο 2019. Τόσο επίκαιρες είναι οι ίντριγκες που προηγούνται της αναρρίχησης στην εξουσία; Είναι τρομερά επίκαιρο το έργο. Οι ίντριγκες, η σήψη που υπάρχει, η πτώση αξιών θυμίζουν έντονα τη σημερινή εποχή. Είναι κάτι που βλέπουμε στην πολιτική σκηνή, την κοινωνική ζωή, στις σχέσεις των ανθρώπων. Όπως κάθε μεγάλο έργο, μπορεί να αφυπνίσει τον θεατή γιατί αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας σε αυτά που βλέπουμε. 

 

 

Πιστεύεις ότι η ιστορία κάνει κύκλους; Φυσικά. Και δυστυχώς δεν μαθαίνουμε απ’ τα λάθη μας…

 

Αν κυβερνούσαν οι γυναίκες, θα ήταν διαφορετικός ο κόσμος; Πιστεύω πως ναι. Επειδή μια γυναίκα γίνεται μάνα, δεν βλέπει τα πράγματα μονοδιάστατα. Υπάρχει και το συναισθηματικό κομμάτι πέραν απ’ το πρακτικό. Το συναισθηματικό λείπει απ’ τον άντρα, έχει πιο τετράγωνη σκέψη και είναι πιο παρορμητικός. Η γυναίκα βλέπει τα πράγματα σε βάθος, τα αναλύει, έχει διαίσθηση, κάτι που ένας άντρας δεν έχει. Ο άντρας είναι μονοδιάστατος και πολλές φορές πέφτει σε λάθη γιατί βλέπει μόνο το προφανές. 

 

Αλήθεια Χριστίνα, αισθάνεσαι κερδισμένη από τον δρόμο που έχεις διαλέξει;  Είμαι ικανοποιημένη με τη μέχρι τώρα πορεία μου. Έκανα πράγματα που με εκφράζουν απόλυτα στο θέατρο και τις περισσότερες φορές αυτό συνέβη και με την τηλεόραση. Είμαι ευτυχής γιατί ήμουν σε δουλειές που αγαπήθηκαν απ’ τον κσόμο αλλά έδωσαν και σε μένα καλλιτεχνική ικανοποίηση. 

 

Πού αποδίδεις αυτή την αγάπη απ’τον κόσμο; Υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες ηθοποιοί, με ταλέντο, ωραία εμφάνιση… Δεν ξέρω… Σίγουρα υπάρχουν συνάδελφοι που θαυμάζω και είναι και αυτές αγαπητές. Προσπαθώ να κάνω πάντα όσο καλύτερα μπορώ τη δουλειά μου, να κάνω σωστές επιλογές.  Έχω πάρει κάποιες αρχές, έχω μάθει κάποια πράγματα απ’ τους γονείς μου, απ’ τη μάμα μου που ήταν στο θέατρο, απ’ τον θείο μου τον Νίκο Χαραλάμπους… 

 

Δεν σου στέρησε πράγματα αυτή η δουλειά; Αλίμονο! Είναι ένα απαιτητικό επάγγελμα που μου πήρε προσωπικές στιγμές, πράγματα που θα ήθελα να κάνω και δεν κατάφερα… Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι τα παιδιά μου πήραν αλλά και παίρνουν πολλή αγάπη και έτσι συγχωρούν τις ώρες που τους έλειψα. Υπήρξα, νομίζω, μια μαμά που ήταν κοντά τους παρόλο που αναγκαστικά έλειπα σωματικά απ’ το σπίτι. 

 

Είσαι μια ηθοποιός που τα τελευταία χρόνια έζησε την επιτυχία στο μάξιμουμ. Σε αγχώνει αυτό; Πάντα με αγχώνει το επόμενο βήμα γιατί κάθε νέα δουλειά είναι μια νέα εξέταση. Υπάρχει μια αγωνία, αν επέλεξα σωστά. Αυτό όμως είναι μέσα στο παιχνίδι, δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους πάντα. Κάποιες φορές θα έχεις μεγαλύτερη αποδοχή, κάποιες φορές λιγότερη. Αυτή όμως είναι η φύση της δουλειάς και απ’ τη στιγμή που επιλέγουμε την έκθεση, προσπαθούμε να μάθουμε να ζούμε με αυτό. 

 

Εσύ, πάντως, είσαι από τους χαϊδεμένους της σόουμπιζ. Το κοινό και μια μεγάλη μερίδα κριτικών σε αγάπησαν από την αρχή και εξακολουθούν να σε αγαπούν. Νομίζω έχει να κάνει με αυτό που λέγαμε πριν για τις σωστές επιλογές. Εκτός αυτού, θεωρώ πως είμαι ένας άνθρωπος που δεν προκαλεί την αρνητική κριτική σε ό,τι αφορά την προσωπική μου ζωή. Επαγγελματικά υπήρξε περίοδος που έγραφαν διάφορα… Ελπίζω όμως να απέδειξα, γιατί έκανα και δουλειές χωρίς τον Γιώργο, ότι δεν είμαι απλά η γυναίκα του. Ξέρω βέβαια ότι κάποιοι θα το λένε πάντα. 

 

Είσαι ένας εύκολος συνεργάτης; Θεωρώ πως ναι.

 

Υπήρξαν ρήξεις ή καβγάδες με συνεργάτες; Ποτέ δεν έχω τσακωθεί με άνθρωπο. Και αν υπάρχει κάποιος που τον πίκρανα έστω και άθελά μου, θα ήθελα να μου το πει. Δεν έχω έρθει σε αντιπαράθεση παρόλο που υπήρξαν εντάσεις κατά καιρούς…

 

Μήπως αυτό είναι μια ανάγκη δικιά σου να είσαι το καλό παιδί, με μια στρογγυλεμένη άποψη, χωρίς αιχμές και γωνίες;  Δεν το κάνω όμως συμφεροντολογικά. Έτσι νιώθω εγώ καλά.  Δεν μπορώ να λειτουργήσω αλλιώς ούτε μπορώ να είμαι κάπου που έχει κακό κλίμα. Προσπαθώ να μην προκαλώ την αντιπάθεια κάνοντας πράγματα που αν μου τα έκαναν σε εμένα θα με ενοχλούσαν. Συμπεριφέρομαι όπως θέλω να μου συμπεριφέρονται. 

 

Ποια άλλα είναι τα κύρια γνωρίσματα του χαρακτήρα σου; Μεγαλώνοντας άλλαξα. Μικρή ήμουν παρορμητική, ανυπόμονη σε αντίθεση με τώρα που έχω αποκτήσει μια γαϊδουρινή υπομονή. Δεν νευριάζω εύκολα, ούτε θέλω να χαλιέμαι. Είμαι τρυφερός άνθρωπος, μου αρέσει η αγκαλιά, το χάδι. Είμαι ανοικτό βιβλίο και κάποιες φορές το μετανιώνω.

 

Και καλλιτεχνικά γνωρίσματα; Είμαι ανασφαλής ως προς στο πώς φαίνομαι στους άλλους αλλά και ως προς το αποτέλεσμα μιας δουλειάς. Κάθε φορά που μπαίνω σε μια δουλειά είναι λες και είμαι μαθητούδι. 

 

Θα έλεγα ακόμα ένα γνώρισμά σου καλλιτεχνικό. Εντοπίζω στη θεατρική σου πορεία μια σύγχυση ή ένα διχασμό αν θες. Δηλαδή τα τελευταία 5 χρόνια έχεις στο ρεπερτόριο σου κλασικούς ρόλους όπως η υπέροχη Μπλανς που έκανες το 2015 αλλά και ρόλους σε επιθεωρησιακά έργα, που ας μου επιτρέψεις να πω, όχι αντάξια του ταλέντου σου. Πού συναντώνται οι δυο εκ διαμέτρου πλευρές; Αγαπημένε μου επέτρεψέ μου να διαφωνήσω μαζί σου. Είναι πολύ δύσκολο και παρεξηγημένο είδος η επιθεώρηση. Είμαι της άποψης ότι ένας ηθοποιός δεν πρέπει να έχει ταμπέλες… Πρέπει να δοκιμάζει τα πάντα. Ήθελα να δοκιμάσω τα όρια μου και αυτό έκανα. Ήθελα και την Μπλανς αλλά και το αγοράκι απ’ το «Και Μη Χειρότερα». Δεν έχω κόμπλεξ ούτε με πειράζει αν σε κάποιους φαίνεται άνισο ή όχι αντάξιο μου, όπως λες. Τα έχω ακούσει πολλές φορές αυτά και για την τηλεόραση. Να το ξεκαθαρήσω λοιπόν. Αγαπώ το θέατρο όσο τίποτα άλλο, όμως και η τηλεόραση με έφερε σε επαφή με ένα ευρύτερο κοινό, που δεν πάει συχνά θέατρο. Ένα κοινό για το οποίο ήμουν το κορίτσι της διπλανής πόρτας που μπορούσαν να με σταματήσουν στο δρόμο για να με φιλήσουν και να μου μιλήσουν. Σε αυτή τη δουλειά δεν πρέπει να είναι κανείς απρόσιτος. Αυτό για μένα ήταν και είναι σημαντικό… Και ας με πουν εμπορική, δεν με νοιάζει πια. 

 

 

Φέτος μετά από πολλά χρόνια επιστρέφεις και στον κινηματογράφο με το «Βουράτε Γειτόνοι». Τυχαία έγινε όλο αυτό στον Δημητρόπουλο, στο Σίγμα. Μας μάζεψε όλους, σαν reunion και μας αφιέρωσε μια εκπομπή του. Σε μια αυθόρμητη εισήγηση των συναδέλφων για να το κάνουμε ταινία, ο Γιώργος δεσμεύτηκε ότι θα το κάνει. Έτσι ξεκίνησε… Είχαμε όμως άγνοια του τι σημαίνει παραγωγή στον κινηματογράφο. Μιλάμε για ατέλειωτες ώρες, τεράστιο budget, μήνες δουλειάς πριν την παραγωγή αλλά και μετά… Ξεκινήσαμε λοιπόν χωρίς να ξέρουμε τίποτα απ’ όλα αυτά. Βρήκαμε κάποιους χορηγούς, και ήταν συγκινητικό το πώς σοβαρές εταιρείες έδωσαν αρκετά χρήματα για να γυριστεί μια κυπριακή ταινία, αλλά και πάλι δεν έβγαινε το όλο project.  Στην κρίσιμη στιγμή, εμφανίστηκε η φίλη μας πια Χριστιάνα που βοήθησε ως παραγωγός όχι απλά να γυριστεί η ταινία αλλά να έχουμε και ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.Έτσι κάνουμε την πρεμιέρα του έργου, αυτή την Κυριακή στις 17 του μήνα στη Νέα Υόρκη. Στην Κύπρο κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους στις 21 Μαρτίου και μετά θα πάει Λονδίνο, Μάντσεστερ, Αυστραλία, Ελλάδα, Νότια Αφρική και όπου υπάρχουν Κύπριοι.

 

Σε μια παλαιότερη συνάντησή μας μου είπες «Με ακολουθεί η Ναστάζια ακόμη. Δεν είναι καλό αυτό για τον ηθοποιό. Η μεγάλη μου αγωνία βέβαια είναι να μη με δουν στο θέατρο και να πουν «να η Ναστάζια». Απ’ την άλλη όμως και εσύ γυροφέρνεις το ρόλο. Ήταν τα 15 σπέσιαλ επεισόδια, τώρα έγινε η ταινία… Αυτά που λες –τα επεισόδια και η ταινία- έγιναν μέσα σε 18 χρόνια απ’ τον καιρό που σταματήσαμε τα γυρίσματα. Η σειρά σταμάτησε το 2005 αλλά δεν σταμάτησαν ποτέ οι επαναλήψεις γιατί αρκετός κόσμος συνεχίζει να το βλέπει. Υπάρχουν 5χρονα ακόμα και σήμερα που με φωνάζουν Ναστάζια. Ήταν ένας ρόλος που αγαπήθηκε και κάθε φορά επιστρέφω με χαρά σ’ αυτόν, ξέροντας ότι θα το χαρεί και ο κόσμος. 

 

Αλήθεια Χριστίνα είσαι όμως έτοιμη για ένα ρόλο που θα σε «τσαλακώσει»; Μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεν έκανες κάτι τέτοιο. Αυτοί ήταν οι ρόλοι που μου δίνονταν… Πίστεψέ με όμως ήθελα να μεγαλώσω για να παίξω και ντάμες. Για μια 20ετία ήμουν η ενζενί και το βαρέθηκα. Ήταν αφύσικα πολλά χρόνια για να έχω μόνο τέτοιους ρόλους. Ήθελα κάτι άλλο… Για να είμαι ειλικρινής ήμουν έτοιμη για κόντρα ρόλους και πιστεύω πως ο ρόλος μου ως βασίλισσα Μαργαρίτα που κάνω τώρα στο θέατρο, είναι ένας τέτοιος. 

 

Πόσο επηρεάζεται μια ωραία γυναίκα από τον χρόνο που περνά; Υπάρχουν μέρες που με επηρεάζει. Ξέρεις τι συμβαίνει; Επειδή μπορεί να πετύχω κάποια απ’ τις επαναλήψεις των σειρών, βλέπω τη διαφορά. Και το βλέπω καθημερινά. Κάποιες φορές δεν σου κρύβω ότι σκέφτομαι «τι ωραία να είχα το δέρμα που είχα στα 30 μου». Δεν πέρασα όμως καμιά κρίση έντονη. Ούτε νιώθω θλίψη γιατί τα χρόνια που πέρασαν με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Και χαίρομαι γι’ αυτό. 

* Η παράσταση «Ριχάρδος Γ΄» του Oυίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Πάρι Ερωτοκρίτου ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του ΘΟΚ. Παραστάσεις από 22 Φεβρουαρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο 20.30 και Κυριακή 18.00. Πληροφορίες / Εισιτήρια: 77772717