«Δεν θέλω χατήρια» απάντησε στον Έπαρχο Λεμεσού Μάριο Αλεξάνδρου, ο Χαμπής Τσαγγάρης ο οποίος σε επιστολή του καταγγέλλει ότι πέντε χρόνια τον κοροϊδεύει η Τουρκοκυπριακή Υπηρεσία Λεμεσού.

Σχολιάζοντας τη δήλωση του Επάρχου στο ΚΥΠΕ ότι “Όταν το υποστατικό είναι επαγγελματικό, η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον εκμισθωτή, στην προκειμένη περίπτωση τον Χ. Τσαγγάρη”, “ και ότι “Εμείς ωστόσο πήγαμε εκεί καλή τη πίστει γιατί πρόκειται για Μουσείο” ο Χ. Τσαγγάρης απάντησε: «Κάμνετε μου χαττήριν, κύριε Έπαρχε; Να μου λείπει».

Στην εκφρασθείσα πρόθεση του Επάρχου να παρέμβουν «καλή τη πίστει» ο Χ. Τσαγγάρης σχολιάζει ότι δεν την είδε ούτε στην απάντηση που του έδωσε στα ηλεκτρονικά μηνύματα που του έστειλε τον Ιούνιο, στην απελπισία του για την απραξία της Υπηρεσίας Τ/Κ Περιουσιών. «Εγράψετε μου, τότε: “τα θέματα και τα προβλήματα που αφορούν Τ/Κ Περιουσίες τα χειρίζεται ο Κλάδος Διαχείρισης Τ/Κ Περιουσιών Λεμεσού, στον οποίο διαβιβάζονται τα αιτήματα σας για να τύχουν χειρισμού λόγω αρμοδιότητας.”

«Έθελα να φκω ΄που τον λάκκον τζι εζήτησα χείραν βοηθείας, αλλά εσείς είπετε μου να ξαναππέσω στον λάκκον» τονίζει στην καταγγελία του ο γνωστός χαράκτης.

Στην αναφορά του Επάρχου ότι τα υποστατικά του είναι επαγγελματικά ο Χ. Τσαγγάρης διερωτάται: «Τι επάγγελμαν κάμνω, κύριε Έπαρχε; Μέν μου πείτε “χαράκτης”, γιατί ποττέ δεν ήταν επάγγελμαν για μέναν η χαρακτική. Εν μέσον έκφρασης μου τζι εκφράστηκα όπως ξέρουν καλά οι αθθρώποι του πολιτισμού. Τα επαγγελματικά υποστατικά μου, που λαλείτε, εν χώρος πολύχρονης προσφοράς σε σιλλιάες Κύπριους τζαι ξένους! ΔΩΡΕΑΝ, κύριε Έπαρχε…»

Στην δήλωση του Επάρχου ότι  “Για να επιλυθεί το πρόβλημα 100%, αν ήταν τεχνικά εφικτό, (…) θα πρέπει να χαλάσουμε τη διπλανή κατοικία”, τζαι “Επομένως, η υγρασία δεν μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς”, θυμίζει την κυπριακή παροιμία “Απ’όν θέλει να πάει στον μύλον, πέντε μήνες κοσσινίζει”. Αναφέρει επίσης «Μή κακόν να χαλάσετε το σπίτιν του γείτονα. Τι σας έφταιξεν; Αθώον το σπίτιν, χωρίς κανέναν ρόλον στην υπόθεσην. Ποιόν θέλετε να φοητσάσετε;»

Στο σχόλιο του Μ. Αλεξάνδρου ότι “Νοουμένου ότι θα εξασφαλίσουμε άδεια από τους εκμισθωτές των δύο παρακείμενων κατοικιών, θα κάνουμε κάποια έργα, ασχέτως του αποτελέσματος” και ότι “Χωρίς τη συγκατάθεσή τους δεν μπορεί να γίνει τίποτε”, ο χαράκτης εξηγεί ότι τα νερά έρχονται από την αυλή ενός των εκμισθωτών. Πριν μισθώσει το υποστατικόν του, δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα υγρασίας στο Αρχείο του Μουσείου. Όπως επισημαίνει «εκεί είναι η ρίζα του κακού». Και διερωτάται ο κ. Τσαγγάρης αν ο εκμισθωτής δεν δώσει τη συγκατάθεση του τι θα γίνει.

«Εκαταλήξετε στην συνέντευξην σας στο ΚΥΠΕ, λαλώντας: “Η υγρασία αποκλείεται να εξαφανιστεί εντελώς. Εάν όμως μειωθεί, δεν θα προκαλείται μεγάλη ζημιά στον χώρο γιατί το νερό θα εξατμίζεται εσωτερικά”. Το πόσον μιάλην ή μιτσάν ζημιάν θα προκαλέσουν, θα το δούμεν στα χαρακτικά που φυλάσσουνται στο Αρχείον του Μουσείου. Τα χαρακτικά εν τυπωμένα σε χαρτίν. Ξέρετε καλά, κύριε Έπαρχε, πόσον πειράζεται το χαρτίν ’που την υγρασίαν…».

Ο Χ. Τσαγγάρης υπογραμμίζει ότι έχει ήσυχη τη συνείδηση του ότι πρόσφερε στην Κύπρο ότι καλύτερο μπορούσε με όσα γνωρίζει στη χαρακτική. Δημιούργησε μια Σχολή και ένα Μουσείο τα οποία δεν θα ανοίξουν ξανά αν δεν στεγνώσει το πάτωμα του Αρχείου του Μουσείου. «Θέλω να πιστεύκω ότι κανένας δεν θα έθελεν να γινεί νεκροθάφτης τούντου μοναδικού έργου…» καταλήγει στην επιστολή του.