Με αφορμή το “The Post” θυμόμαστε τους πιο μάχιμους ερευνητικούς δημοσιογράφους της μεγάλης οθόνης. 

Η ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ (1970): Ο Κώστας Πρέκας (πολύ πριν καταντήσει υλικό για την trash TV) είναι ο μαχητικός αστυνομικός ρεπόρτερ που ερευνά τις ατασθαλίες ενός κατασκευαστικού κολοσσού στο καταγγελτικό δράμα του Σταύρου Τσιώλη που έγραψε ο Νίκος Φώσκολος και όλοι θυμόμαστε για τη σκηνή όπου τσακίζουν το χέρι του πρωταγωνιστή με τη μπουλντόζα. 

THE PARALLAX VIEW (1974): Πριν τους “Ανθρώπους του Προέδρου” ο ρεπόρτερ Warren Beaty αποκάλυπτε μια σκοτεινή (και θανάσιμη) συνωμοσία στο παρανοϊκό θρίλερ του Alan J. Pakula που άνοιξε μεν το δρόμο για τα φιλμ με μαχητικούς δημοσιογράφους όμως δυστυχώς έμεινε για χρόνια στη σκιά του διάσημου διδύμου της Washighton Post. 

NETWORK (1976): Οι αλήθειες και οι μπούρδες πίσω από τις τηλεοπτικές ειδήσεις (μαντέψτε τι από τα δύο μεταδίδεται συχνότερα μέχρι σήμερα) στο βραβευμένο με τέσσερα Όσκαρ δράμα του Sidney Lumet γύρω από το τηλεοπτικό δίκτυο του τίτλου που εκμεταλλεύεται στο έπακρο το παραλήρημα ενός πρώην παρουσιαστή ειδήσεων για την κατάντια του χώρου. Ευφυέστατο!

ALL THE PRESIDENT’S MEN (1976): O παππούς των ταινιών με μαχητικούς δημοσιογράφους, αυτό το νευρώδες πολιτικό θρίλερ του “μάστορα του είδους” Alan J. Pakula καταγράφει το ιστορικό της αποκάλυψης του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ από τους δημοσιογράφους της Washinghton Post Bob Woodward και Carl Bernstein ( Robert Redford και Dustin Hoffman) που οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου Νίξον και στην είσοδο των ΗΠΑ σε μια νέα εποχή. 

THE YEAR OF LIVING DANGEROUSLY (1982): Ο Mel Gibson είναι ο νεαρός Αυστραλός δημοσιογράφος που βρίσκεται στην Ινδονησία κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών του 1965 και βρίσκεται ενώπιον ηθικών διλημμάτων. Ο Gibson είναι καλός όμως είναι η Linda Hunt στο ρόλο του μισού-Κινέζου βοηθού του (ναι, σωστά διαβάσατε) που κλέβει την παράσταση “τσιμπώντας” κι ένα Όσκαρ β’ ανδρικού (ναι, πάλι σωστά διαβάσατε) για τους κόπους της.

THE KILLING FIELDS (1984): Δημοσιογραφία δεν είναι μόνο οι δερμάτινες πολυθρόνες και η αποκάλυψη διεφθαρμένων πολιτικών αλλά και το να βρίσκεσαι στην Καμπότζη όταν οι χασάπηδες Ερυθροί Χμερ αποφασίζουν να εξοντώσουν το 1/3 του πληθυσμού – και να γίνεις μάρτυρας μιας από τις χειρότερες γενοκτονίες στην ιστορία. Ο φωτορεπόρτερ των New York Times Sydney Schanberg (Sam Waterston) καλύπτει την πτώση της Πνομ Πενχ με τη βοήθεια του στενού του φίλου ντόπιου Dith Pran στο συγκλονιστικό φιλμ του Roland Joffe που μπαίνει κάτω απ’ το πετσί σου – και μένει εκεί!

THE PAPER (1994): “Μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει ένα καλό θέμα”. Ο Michael Keaton είναι άπαιχτος ως ο πωρωμένος αρχισυντάκτης νεοϋορκέζικης σκανδαλοθηρικής φυλλάδας που προσπαθεί να αντεπεξέλθει στα deadlines της δουλειάς αλλά και της προσωπικής του ζωής, σ’ αυτή την πνευματώδη, καλογραμμένη και διεισδυτική ματιά στο εξοντωτικό 24ωρο ενός ημερήσιου φύλλου.

THE INSIDER (1999): Η πραγματική ιστορία του Jeffrey Wigand, πρώην στελέχους καπνοβιομηχανίας, ο οποίος πείσθηκε να εμφανιστεί στην εκπομπή “60 Minutes” του CBS για να καταγγείλει ότι η νικοτίνη στα τσιγάρα υφίσταται ειδική επεξεργασία ώστε να οδηγεί σε εξάρτηση, αλλά το επίμαχο επεισόδιο μεταδόθηκε πολύ αργότερα και λογοκριμένο. Το βασικό μήνυμα που θέλει να περάσει ο Michael Mann μ’ αυτό το νευρώδες δράμα που ήταν υποψήφιο για επτά Όσκαρ (αλλά αγνοήθηκε επιδεικτικά) είναι ότι το ήθος, η εντιμότητα και η εμμονή στην αλήθεια μπορούν να σε καταστρέψουν. 

CAPOTE (2005): Ο Philip Seymour Hoffman “κεντά” στο ρόλο του δημοσιογράφου, συγγραφέα και σεναριογράφου Truman Capote που εφηύρε το “non-fiction μυθιστόρημα” με το “In Cold Blood” (1966) όπου περιέγραφε την αληθινή ιστορία του ξεπαστρέματος μιας ολόκληρης οικογένειας από ένα δίδυμο ερασιτεχνών ληστών. 

ZODIAC (2007): Δεν θα ξεχάσετε εύκολα αυτή την κατάβαση στην προσωπική κόλαση ενός σκιτσογράφου (Jake Gyllenhaal) κι ενός αστυνομικού ρεπόρτερ (Robert Downey Jr.) καθώς αναζητούν μάταια τον επώνυμο serial killer που τρομοκράτησε το Σαν Φρανσίσκο των 70’s. Αποπνικτική ατμόσφαιρα, παράνοια και εμμονές σε ένα συνεχές, δυομισάωρο σφυροκόπημα αυτοκαταστροφής και μιζέριας.

STATE OF PLAY (2009): Δύο διαφορετικής σχολές δημοσιογραφίας, ένας παραδοσιακός εφημεριδάς και μία νεαρή φιλόδοξη blogger, συνεργάζονται προκειμένου να ερευνήσουν το φόνο της ερωμένης ενός γερουσιαστή. Ο Kevin MacDonald αποτίει φόρο τιμής στους κινηματογραφικούς ρεπόρτερ των 70’s αλλά και στο είδος της ερευνητικής δημοσιογραφίας που αργοπεθαίνει.

KILL THE MESSENGER (2014): Ο Jeremy Renner δεν βάζει και πολύ σταριλίκι στο ρόλο του (υπαρκτού) δημοσιογράφου Gary Webb ο οποίος τo 1996 αποκάλυψε με μια σειρά ρεπορτάζ στην τοπική εφημερίδα του Σαν Χοσέ τη σύνδεση της CIA με τη διακίνηση τεραστίων ποσοτήτων κοκαΐνης στις ΗΠΑ για τη χρηματοδότηση των Νικαραγουανών ανταρτών Κόντρας. Και αυτό δουλεύει υπέρ αυτού του ενδιαφέροντος υβριδίου βιογραφίας, παρανοϊκού πολιτικού θρίλερ και δημοσιογραφικού δράματος.

SPOTLIGHT (2015): Το να αποκαλύπτεις ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα παιδεραστίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας σε μια από τις πιο Καθολικές πόλεις του κόσμου μοιάζει με σίγουρη αυτοκτονία όμως η Boston Globe όχι μόνο το έκανε το 2002 κι επέζησε αλλά ανάγκασε και το ίδιο το Βατικανό να αναγνωρίσει τη μάστιγα και να ζητήσει συγνώμη. Το βραβευμένο με Όσκαρ καλύτερης ταινίας “Spotlight” εστιάζει στις προσπάθειες των δημοσιογράφων να περπατήσουν πάνω σε πολύ λεπτό πάγο και να βγάλουν στο φως μια ιστορία που όλοι χρειάζεται αλλά δεν θέλουν να γνωρίζουν. 

Στις αίθουσες

THE POST: Ο Steven Spielberg, σκηνοθετεί τους Meryl Streep και Tom Hanks στο δημοσιογραφικό δράμα που εξιστορεί τα συνταρακτικά γεγονότα του καλοκαιριού του 1971, όταν η Washington Post και οι New York Times συμμάχησαν λόγω της επερχόμενης αποκάλυψης των Times για μια απίστευτη κυβερνητική συνωμοσία σχετική με τον βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ που θα γινόταν αργότερα γνωστή στον κόσμο ως “Φάκελοι του Πενταγώνου”. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες κρίσης, η πρωτοπόρος αλλά άπειρη εκδότρια της Washington Post, Κέι Γκράχαμ, θα ζυγίσει την κληρονομιά της ενάντια στην καθαρή της συνείδηση, καθώς αποκτά σταδιακά την αυτοπεποίθηση να ηγηθεί σε αυτόν τον αγώνα αλήθειας και δημοκρατίας.