Έχει κουράσει η διαμάχη Αναστασιάδη – Δρουσιώτη.
Υποχρεώνεται η κυπριακή κοινωνία, μες στα μεγάλα και μικρά της προβλήματα, να παρακολουθεί μια διαδικασία που αφορά την έχθρα δύο πρώην κολλητών, δύο πρώην συναγωνιστών και συντρόφων. Μπορεί όλο αυτό να σχετίζεται με ζητήματα διαφθοράς και διαπλοκής, αλλά έχουν φροντίσει -και οι δύο, αλλά και όσοι ασχολούνται- η συζήτηση να επικεντρώνεται στα προσωπικά, στις προδοσίες, στο διαζύγιο.
Εν ολίγοις, η ιστορία μπορεί να μην γράψει για τη διαφθορά της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, αλλά θα γράψει πως ένας πρώην Πρόεδρος στην τουρκοκρατούμενη Κυπριακή Δημοκρατία, εξέδωσε βιβλίο για να απαντήσει σε έναν πρώην σύμβουλό του. Θα γράψει, επίσης, πως αυτός ο πρώην σύμβουλος, έβλεπε τη διαφθορά να εξελίσσεται μπροστά του και αποφάσισε να γράψει βιβλίο μετά το πανηγύρι, λόγω ελπίδας για κατάληξη στο Κυπριακό προφανώς -εδώ θα μπερδευτεί η ιστορία.
Βλέπετε, και αυτό αφορά και τους δύο, λίγη έγνοια έχουν για τα ζητήματα του τόπου. Κινητοποιούνται μόνο από τις ιδεοληψίες τους και μόνο όταν βλάπτονται αυτές, εξεγείρονται. Μόνο όταν επηρεάζονται οι προσωπικές τους ατζέντες. Ιστορίες του χωρκού. Κι ας έχουν διατελέσει στις Ευρώπες και στα Προεδρικά.
ΑΛ.ΜΙΧ.
