Είσαι ο ΘΟΚ, το κρατικό θέατρο. Έχεις όλες τις ανέσεις, τεχνικές, καλλιτεχνικές, οικονομικές, διοικητικές και άλλες.
Έχεις την πολυτέλεια να δαπανήσεις -ή να επενδύσεις- αρκετές δεκάδες αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες για μια παραγωγή σου. Φέρνεις από την Ελλάδα έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες να σου ανεβάσει μια από τις πιο περίτεχνες, καυστικές και διαχρονικές κωμωδίες όλων των εποχών, τον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ.
Τον φέρνεις εδώ για δύο μήνες, τόσος μόχθος, τόσες πρόβες, ακολουθεί προωθητική καμπάνια, συνεντεύξεις κ.λπ., όλα πάνε πρίμα σε ό,τι αφορά και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και το κοινό ανταποκρίνεται.
Η κεντρική σου σκηνή με τις 300+ θέσεις γεμίζει. Δηλαδή, τι άλλο θέλεις; Γιατί πρέπει μόλις κλείσει έναν μήνα παραστάσεων η παραγωγή αυτή να κατέβει ΓΕΜΑΤΗ;
Όταν μάλιστα έχεις τους ηθοποιούς διαθέσιμους για σχεδόν τρεις εβδομάδες ακόμη, λόγω των τριών (3) παραστάσεων της περιοδείας; Τι σε εμποδίζει, έστω, στο επιπλέον αυτό διάστημα να βάλεις μερικές επιπρόσθετες παραστάσεις, εφόσον ο κόσμος το ζητάει;
Απορίες που ούτε η πυρηνική φυσική, η κβαντική χρωμοδυναμική και η διαφορική γεωμετρία δεν μπορούν να λύσουν. Σίγουρα, δεν μπορεί να τις λύσει ο ΘΟΚ, χρόνια τώρα που βλέπουμε δαπανηρές παραγωγές να κατεβαίνουν γεμάτες.
Γ. Σαβ.
