Η πρόθεση του νέου πλανητάρχη για έλεγχο της Γάζας και «εκκαθάρισή» της, διαμορφώνει και τυπικά ένα άρρωστο και δικτατορικό τόξο που ξεκινά από την Ουάσινγκτον και ολοκληρώνεται στο Τελ Αβίβ. Μια συμμαχία τραμπούκων, της οποίας ηγεμονεύει ο Τραμπ, ο οποίος αισθάνεται ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα φίλος του Ερντογάν και του Νετανιάχου. Και είναι: Στη Συρία νίπτει τας χείρας του, όπως έκανε το 2019 όταν άφησε τους Κούρδους μόνους απέναντι στην Τουρκία και τα απομεινάρια των τζιχαντιστών, για τη Γάζα προκρίνει μια ακόμα πιο μεγάλη σφαγή και την ολοκλήρωση της εθνοκάθαρσης.
Η Κύπρος, ούσα τουρκοκρατούμενη, δεν μπορεί να είναι μέρος αυτού του κανιβαλίστικου τόξου. Η δικαιολογία των συμφερόντων και του δήθεν δυτικού προσανατολισμού σηκώνει μια τεράστια συζήτηση, διότι ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βενιαμίν Νετανιάχου, αυτοί οι τραμπούκοι με κοστούμι, δεν μπορούν να είναι η απάντηση για τα προβλήματα ενός σκλαβωμένου λαού της Μεσογείου. Να μας συμπαθούν οι πανηγυρτζήδες τραμπικοί της μικρής Κύπρου, που δεν μπορούμε να χαρούμε με τις χυδαιότητες που ακούστηκαν στον Λευκό Οίκο, αλλά η Λωρίδα της Γάζας, όπως και η Δυτική Όχθη είναι ιστορικά εδάφη του παλαιστινιακού λαού, όπως είναι η Κερύνεια του κυπριακού. Να μας λείπει, λοιπόν, ακόμα μια αμερικανική παρέμβαση στη Μέση Ανατολή.
ΑΛ.ΜΙΧ.
