>«Μάγκας» ο Πρόεδρος. Παρ’ όλον που κιτρίνισε από τον φόβο του όταν είδε την ανακοίνωση των Πορτοκαλί, δεν ζήτησε εξηγήσεις από τον υπουργό Εργασίας για το γεγονός ότι ο ίδιος (ο Νίκος Χριστοδουλίδης) τον διέσυρε επειδή ο κ. Παναγιώτου αναφέρθηκε στον ΑΠΟΕΛ. Και ο Πρόεδρος συνέχισε το ανέκδοτο αναφέροντας και τα εξής: «Δεν έμαθα ποτέ να κρύβομαι. Ούτε για τις οπαδικές μου προτιμήσεις ούτε αλλάζω ομάδα ανάλογα με τα δεδομένα ή με το πόσο πολυπληθείς είναι οι υποστηρικτές μιας ομάδας. Είμαι πάντα ειλικρινής».
>Ένα έχω να πω: Να πας να εξομολογηθείς. Αλλά και ο υπουργός καλά να πάθει, υπό την έννοια, ότι ενώ ο Πρόεδρος τον άδειασε, αυτός βγήκε και αυτομαστιγώθηκε δημοσίως αναγνωρίζοντας ότι έσφαλε, αντί να πάρει τα μπογαλάκια του και να πει, ότι «η αξιοπρέπεια μου δεν είναι οφειλή προς τον φόρο εισοδήματος ή τις κοινωνικές ασφαλίσεις για να τη θέσω υπό διαπραγμάτευση». Και αυτά, τη στιγμή που (όπως μας λέει ο Πρόεδρος) δεν ζήτησε εξηγήσεις από τον υπουργό. Και αν του ζητούσε δηλαδή πως θα αντιδρούσε ο υπουργός; Θα φώναζε «Θρύλος ολέ»; Είναι πιθανό να σκέφτομαι ανάποδα αλλά αν έπρεπε να ζητήσει κάποιος εξηγήσεις αυτός έπρεπε να ήταν ο Πρόεδρος ή ο υπουργός για το γεγονός ότι τον έκανε (ας μου επιτραπεί) μια μάτσα διάφορα;
>Βεβαίως, ο Πρόεδρος έχει και άλλα πράγματα να ασχοληθεί αλλά παρ’ όλα αυτά μας βγάζει τη γλώσσα του έξω. Αλλά δεν πειράζει, αφού μετέτρεψε την Κύπρο σε υπερδύναμη, χαλάλι. Έδωσε μάχες όμως, για να μετατρέψει την Κύπρο σε «κυρία των τιμών» στην αυλή των ΗΠΑ. Και επειδή δεν κατέχω από παλάτια και τέτοια, ανέτρεξα στο πάνσοφο διαδίκτυο, όπου διάβασα πως εκτός Ευρώπης «η κυρία των τιμών», ήταν στην πράξη μια υπηρέτρια ή μια σκλάβα, παρά μια υψηλόβαθμη αριστοκράτισσα. Εξάλλου, σε παλάτια που υπήρχε πολυγαμία, ήταν επίσημα στη διάθεση του μονάρχη για … υπηρεσίες, και μπορούσε (αν το επιθυμούσε ο αυτοκράτορας) να φτάσει να γίνει δευτερεύουσα σύζυγος κοκ.
>Μας φώναξε ο Πρόεδρος Μπάιντεν στο Λευκό Οίκο, μας τράβηξαν και κάποιες φωτογραφίες, κάναμε τη μόστρα μας, μας είδε όλος ο κόσμος (και η αντιπολίτευση) και νομίσαμε ότι μετατραπήκαμε σε υπερδύναμη. Κάπως έτσι προέκυψε η ρήση, «έδωκεν ο Θεός του λίμπουρου φτερά για να τον καταστρέψει». Και δώστου κομπασμούς και δώστου υπεροψίαν (ανάλογη της δεν διέθετε ούτε αυτός ο Δαρείος) και αναγνωρίστηκε ότι η Κύπρος αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και πυλώνας της ΑΗΚ και πάει λέγοντας.
>Παιδιά συνέλθετε. Εδώ μας κράζει το Πακιστάν και μας θεωρεί τριτοκοσμικούς με την εξέλιξη της υπόθεσης του 24χρονου πολίτη της χώρας. Άσχετο, αλλά είμαι περίεργος να μάθω αν βρέθηκε και άλλη πέτρα στη σορό του νεκρού. Τελικά, με τα λάστιχα που κυνηγάμε σπουργίτια, κοινώς στρούθους, τον «έπαιξαν»; Πάντως ευτυχώς που πείστηκε ο Καμερουνέζος να ομολογήσει πως όταν εγκαταλείφθηκε ο 24χρονος ήταν ζωντανός. Διότι αυτό σημαίνει, πως δεν τον σκοτώσαμε εμείς και πως αν μεταφερόταν στο νοσοκομείο προφανώς θα ήταν ζωντανός. Άσε που πέρασε και το μήνυμα στους διακινητές ανθρώπων πως οι αστυνομικοί μας είναι άκρως επικίνδυνοι αφού σημαδεύουν τα ελαστικά και κτυπούν στο ψαχνό.
