Τα πρόσφατα περιστατικά αποδράσεων και ο θάνατος ενός ανθρώπου που ενώ αρχικά δεν θεωρήθηκε εγκληματική ενέργεια, αποδόθηκε στη συνέχεια σε ανθρωποκτονία, έφεραν και πάλι στο στόχαστρο την Αστυνομία, τον Αρχηγό της και τον αρμόδιο Υπουργό. Οι φωνές που ζητούν παραιτήσεις ακούγονται δυνατά. Αλλά, είναι όντως οι παραιτήσεις η λύση στο πρόβλημα;
Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι βαθιές τομές. Η αποπομπή προσώπων μπορεί να ικανοποιεί την κοινή γνώμη, αλλά δεν αντιμετωπίζει τις χρόνιες παθογένειες του συστήματος. Η Αστυνομία λειτουργεί με περιορισμένα μέσα, συχνά υπό πιέσεις που υπονομεύουν την αποτελεσματικότητά της, ενώ η διαφθορά, όπου υπάρχει, λειτουργεί ως τροχοπέδη. Οποιαδήποτε ουσιαστική προσπάθεια βελτίωσης πρέπει να περιλαμβάνει μηχανισμούς ελέγχου και πάταξης της διαφθοράς, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στον θεσμό. Χρειαζόμαστε μια στρατηγική αναδιάρθρωσης, που θα περιλαμβάνει καλύτερη εκπαίδευση, ενίσχυση των δομών και σύγχρονα εργαλεία, που θα επιτρέψουν στην Αστυνομία να διαχειρίζεται τις κρίσεις με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Είναι σημαντικό να αποφεύγονται οι γενικεύσεις που απαξιώνουν συνολικά έναν θεσμό τόσο κρίσιμο για τη δημόσια ασφάλεια.
Α.Ν.
