Δεν γίνεται να υποβάλλεται καταγγελία για ιατρική αμέλεια και τρία χρόνια μετά να μην υπάρχει πόρισμα. Και ο ένας οργανισμός να δείχνει τον άλλο. Όταν ένα παιδάκι χαθεί σε χειρουργικό τραπέζι το λιγότερο που θα πρέπει να κάνει η πολιτεία είναι να δώσει στους οικείους του μια πειστική εξήγηση. Θάνατοι σε νοσοκομεία υπάρχουν κάθε μέρα και δεν είναι όλοι από αμέλεια. Όμως εκεί που υπάρχουν αμφιβολίες και ενδείξεις, τότε η έρευνα πρέπει να γίνεται πειστικά και τάχιστα. Όχι να χρονίζει. Γιατί τότε οι πολίτες γίνονται δύσπιστοι.
Τώρα, τρία χρόνια μετά όποιο πόρισμα και να δοθεί οι οικείου ενός θανότα δεν θα είναι ικανοποιημένοι. Και με το δίκαιο τους.
ΑΩ
