Πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Στις 26 Σεπτεμβρίου οι μαθητές του Παγκυπρίου Γυμνασίου βγήκαν από τις τάξεις τους διαμαρτυρόμενοι σχετικά με την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να μεταφέρει σε αίθουσα του σχολείου παραβατικούς μαθητές. Την ίδια ώρα, όμως, κάποιοι από τους μαθητές οι οποίοι δεν ήθελαν παραβατικούς μαθητές στο σχολείο τους, άναψαν φωτιά σε κάποιο σημείο του σχολείου. Του δικού τους σχολείου, στο οποίο δεν ήθελαν και δεν θέλουν παραβατικούς μαθητές. Το που σταματά η γραμμή του παραβατικού από τον μη παραβατικό αποτελεί ένα θέμα το οποίο πρέπει να απασχολήσει τους αρμοδίους.
Εκείνες τις μέρες, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος εξέφρασε προθυμία να διαθέσει αίθουσα της Αρχιεπισκοπής για τους παραβατικούς μαθητές και τους καθηγητές τους. Η πρόταση δεν έγινε αποδεκτή επειδή κρίθηκε ότι για το καλό των ιδίων των μαθητών αλλά και για τα πιθανά μηνύματα που θα μπορούσαν να σταλούν, θα ήταν προτιμότερο να φιλοξενηθούν σε σχολικό χώρο, κάτι το οποίο είναι κατανοητό. Ωστόσο, η κίνηση είναι που μετρά.
Τούτων λεχθέντων, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι στη θέση των μαθητών αυτών θα μπορούσαν να ήταν τα παιδιά, τα εγγόνια ή στενά συγγενικά μας πρόσωπα, όσο και σχεδόν όλοι θεωρούμε ότι σε μας δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Β.
