Στους υδατοκαλλιεργητές παραχωρούνται τμήματα του θαλάσσιου χώρου. Η θάλασσα αποτελεί κοινό αγαθό, δηλαδή ένα φυσικό πόρο που ανήκει σε ολόκληρη την κοινωνία. Στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής έγκρισης και της πολεοδομικής αδειοδότησης των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας τίθενται ουσιώδεις όροι για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Σε ορισμένες περιπτώσεις και εάν δεν εφαρμόζονται τα αναγκαία μέτρα, οι μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας ενδέχεται να αποτελούν σημεία μη επιλεκτικής παγίδευσης και μαζικής θανάτωσης σημαντικών και προστατευόμενων ειδών θαλασσοπουλιών.
Ωστόσο, φαίνεται ότι οι ιδιοκτήτες των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τα προνόμια χρήσης ενός κοινού αγαθού και φυσικού πόρου που τους παραχωρείται, αλλά έρχονται να ζητήσουν και τα ρέστα από πάνω για τυχόν όρους που επιβάλλονται για την εύρυθμη λειτουργία των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Το γεγονός ότι κατά την τελευταία συνεδρία της κοινοβουλευτικής επιτροπής Γεωργίας και Φυσικών Πόρων, ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Θαλασσοκαλλιέργειας ουσιαστικά επέλεξε να στοχοποιήσει τα θαλασσοπούλια, αντί να αναγνωρίσει την απειλή που η συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα επιφέρει στην άγρια ζωή, αλλά και να επιδιώκει την υιοθέτηση και εφαρμογή βέλτιστων πρακτικών λειτουργίας των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας, είναι ενδεικτικό του τρόπου αντίληψης της θάλασσας ως ενός επιχειρηματικού πεδίου αντί ενός κοινού αγαθού, καθώς και ενός «προβλήματος βιωσιμότητας» ορισμένων εταιρειών αντί της επιτακτικής ανάγκης προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της θαλάσσιας ζωής.
A.N.
