Τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο έχουμε την τάση αγιοκατάταξης κυρίως πολιτικών αλλά και άλλων προσωπικοτήτων μετά το θάνατό τους.
Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις πολλοί διερωτώνται, αν ο εκλιπών ήταν όντος αυτός τον οποίον πολλοί λιβανίζουν, υπό την έννοια ότι η εμπειρία της κοινωνίας ήταν διαφορετική. Αυτά με αφορμή τον θάνατο του δικηγόρου Ανδρέα Αγγελίδη. Ο καθένας αξιολογεί τους ανθρώπους με βάση τη δική του εμπειρία ή με βάση την εικόνα που εκπέμπει ή με βάση την εικόνα που διαμορφώνεται μέσων των ΜΜΕ κοκ.
Όσες φορές είχα μιλήσει μαζί του είτε για θέματα της Βουλής είτε για υποθέσεις που χειρίστηκε στα δικαστήρια η εντύπωση μου ήταν η καλύτερη. Ήταν αυτό που λέγεται καθ’ υπερβολή ακόμη και για μέτριους νομικούς.
Ναι, ήταν «έγκριτος νομικός», χωρίς ίχνος υπερβολής. Ήταν ευγενέστατος. Ήταν επαρκής και πάλευε για όσα πίστευε, ανεξαρτήτως αν διαφωνούσε ή συμφωνούσε κανείς μαζί του. Και «επειδή το πολύ Κύριε ελέησον βλάπτει», σε άλλες εποχές όταν ήθελες μια γνώμη/άποψη για κάτι που θα έγραφες, τηλεφωνούσες σε οποιονδήποτε δικηγόρο ή βουλευτή, αναλόγως.
Όταν ήθελες έγκυρη γνώμη/άποψη, τηλεφωνούσες στον Ανδρέα Αγγελίδη.
Β.
