Με ελληνικούς χαρακτήρες το όνομά του, όπως το γράφει κι ο ίδιος, όχι όπως τους υπερφλύαρους που νομίζουν ότι τους διαβάζουν στο Πεντάγωνο, στο Χόλιγουντ ή στη Βουλή των Λόρδων.
Υποχρεώθηκε, αντί να συγκεντρώνεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο σημαντικότερο αθλητικό και όχι μόνο γεγονός του κόσμου και της ιστορίας, να απαντήσει στους κανίβαλους που διερωτήθηκαν αν πρέπει να μπει στο στάδιο του Παρισιού με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και να μαραζώνει γιατί κάποιοι επιμένουν να συνεχίζουν την ίδια βλακώδη συζήτηση του ποιος είναι Έλληνας, ποιος Κύπριος, ποιος πρέπει να είναι σημαιοφόρος.
Τα ίδια και στην Ελλάδα με τον σπουδαίο Γιάννη Αντετοκούνμπο από τα Σεπόλια της Αττικής, τα ίδια και εδώ με τον Τράικοβιτς. Αμφότεροι, έδωσαν τόσα πολλά στην πατρίδα τους, αλλά αμφισβητούνται από τους συνήθεις πατριδοκάπηλους που θεωρούν ότι έχουν τη νομιμοποίηση να αποφασίζουν ποιος είναι τι.
Σάμπως και καθόριζε ποτέ το χρώμα ή το… αίμα την πατρίδα του καθενός σε αυτή τη γωνιά της γης, για να συνεχίζεται η ίδια «παιδική» συζήτηση, όταν ο Μίλαν που γεννήθηκε στη Σερβία, ανδρώθηκε στην Κύπρο, έλαβε ελληνική παιδεία, έκανε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά και συγκινεί με τις επιδόσεις του στον στίβο αισθάνεται την τιμή της σημαίας του τόπου του.
Τιμή δική μας, μεγάλε Μίλαν Τράικοβιτς.
ΑΛ.ΜΙΧ.
