Η είδηση των ημερών δεν είναι η κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθηση φασιστική επίθεση του Ισραήλ σε βρέφη, παιδιά, γυναίκες και γενικά αμάχους υπό το βλέμμα του πολυέλαιου και πολυεύσπλαχνου Θεού και της, κατά τ’ άλλα, πολιτισμένης ανθρωπότητας, ούτε οι λοιποί πόλεμοι και γενικά οι αιματοχυσίες σε διάφορα μέρη του πλανήτη, αφού λίγο ως πολύ τα συνηθίσαμε.
Άλλωστε, όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι «το λαμπρόν τζει που ππέφτει κρούζει». Η είδηση, για όσους δεν το πήραν πρέφα, προβλήθηκε σε ιστοσελίδα υπό τον ευφάνταστο, ευφυή και διεισδυτικό τίτλο: «Γιολίτη: Πόζαρε «αγκαλιά» με τις φλαούνες της». Αλλά οι αποκαλύψεις, οι οποίες άφησαν το αποτύπωμα τους ανά την υφήλιο, είχαν συνέχεια και, κατά κάποιους επιστήμονες (ή έστω κάποιες κουτσομπόλες) άλλαξαν τον ρου της παγκόσμιας ιστορίας (και γιατί όχι και της θεωρίας της σχετικότητας). Και αν (λέγω αν) ζούσε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, προτού σχίσει τη σχετική θεωρία του περί σχετικότητας και την ανακαλέσει ως μηδαμινή και αμελητέα, θα αναφωνούσε, το γνωστό του απόφθεγμα: «Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: «το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες».
Επανερχόμαστε, όμως, στη σχετική ανάρτηση, σύμφωνα με την οποία, «ηγνωστή επιχειρηματίας, όπως και κάθε χρόνο, έφτιαξε φλαούνες και μας έδειξε το αποτέλεσμα τηρώντας τις παραδόσεις της Κύπρου». Ευτυχώς δηλαδή που εκτός από τον Αίαντα βρήκε καιρό να ασχοληθεί και με την παράδοση της Κύπρου, η οποία θα εξέλειπε αν δεν υπήρχε η κ. Γιολίτη και όπως θα έλεγε και ο Νικόλας Παπαδόπουλος, αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε. Διότι και η χρήση του Αίαντα κατά διαδηλωτών, να μου το θυμηθείτε πως μια μέρα θα καταστεί παράδοση και θα στηθεί άγαλμα στην κ. Γιολίτη για την πρωτοπορία την οποίαν επέδειξε, όχι μόνο στις φλαούνες και στη μόδα αλλά και στην καταστολή εκδηλώσεων διαδηλωτών.
Για να πω το ήμαρτον μου, δεν μπόρεσα να αποκωδικοποιήσω την επόμενη πρόταση της ανάρτησης, στην οποίαν αναγραφόταν πως «η Έμιλυ Γιολίτη, γνωστή επιχειρηματίας και πολιτιστική φιλόδοξη προσωπικότητα, έχει γίνει συνώνυμο της διατήρησης των παραδόσεων στο νησί μας». Τόσο πολύ ε…! Παράλληλα πληροφορηθήκαμε ότι «φέτος, με την ευκαιρίατων γιορτών τουΠάσχα, δεν έλειψε από το ετήσιο ραντεβού της με τις φλαούνες, ένα παραδοσιακό εορταστικό προϊόν που ξεχωρίζει στην κυπριακή κουλτούρα». Ώστε ήταν πιστή στο ραντεβού της με τις φλαούνες. Δεν ξέρω αν το ραντεβού της με τις φλαούνες καθορίστηκε σε φούρνο, αλλά πάντως «η Γιολίτη μοιράστηκε μέσα από τα social media της μια φωτογραφία που τη δείχνει χαμογελαστή, να κρατάει έναν πλούσιο δίσκο με φλαούνες». Πλούσιος μέχρι και ο δίσκος.
Η κ. Γιολίτη «πόζαρε μεπερήφανο χαμόγελο φορώντας ένα πλεκτό τοπ και μαύρη φούστα σε έναν πανέμορφο εξωτερικό χώρο,αφήνοντας ένα ζεστό σχόλιο για τη σημασία της διατήρησης των παραδόσεων». Για να κάνω και την αυτοκριτική μου, ένεκα του ότι δεν πάνε πολλά χρόνια που κατέβηκα από τα δέντρα, διαβάζω σαν κινέζικα τα πιο πάνω περί ενδυμασιών, περί «τοπ» και ζεστών σχολίων αφού τα μόνα σχόλια που μου προκαλούν αίσθηση είναι αυτά των αθλητικογράφων όταν περιγράφουν στιγμιότυπα ποδοσφαιρικών φάσεων για τα οποία (στιγμιότυπα) κάνω μαύρα μεσάνυχτα, όσο μαύρη είναι και η φούστα της κ. Γιολίτη.
Σύμφωνα πάντα με την ανάρτηση, «ακολούθησε μία δεύτερη φωτογραφία, ένα κοντινό πλάνο των δίσκων που αποκάλυπτε τη λεπτομέρεια και την αγάπη που επενδύθηκε στην προετοιμασία τους». Μεταξύ μας, πάνω που ήμουν έτοιμος να την αμφισβητήσω, διάβασα πως «η συνεισφορά της στην προώθηση των τοπικών εθίμων είναι αδιαμφισβήτητη και σημαντική, καθώς μέσω των δράσεων της δείχνει ότι η παράδοση μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Μάλιστα, συνόδευσε την ανάρτηση της με την λεζάντα, «Το Πάσχα έρχεται». Για τον Χρύσανθο Τσουρούλη ούτε κουβέντα. Μεταξύ μας και μην διαδοθεί για να το πάρει πάνω του, τις τελευταίες μέρες ταλαιπωρούμαι συνεχώς από εφιάλτες. Βλέπω αδιαλείπτως στον ύπνο και στον ξύπνιο μου ότι τον αντιγράφω.
Εν πάση περιπτώσει, πάει και η Γιολίτη, πάει και ο Τσουρούλης αν και μεταξύ μας, προσωπικά, αν θαυμάζω μία γυναίκα, αυτή είναι η ΤσελεστίναΝτι Πέτρο και παρακαλώ τον Έφορο Εκλογών να εγκρίνει τη μετεγγραφή μου στον Στρόβολο προκειμένου να της δώσω την ψήφο μου, καθότι όλα δείχνουν πως αυτή (η ψήφος μου) υπολείπεται για να εκλεγεί πανηγυρικά Δήμαρχος. Η πτυχή του προγράμματος της που μου προκάλεσε ρίγη συγκινήσεως είναι η «δημιουργία προγράμματος εργοδότησης τραγουδιστών όπερας και μπαλέτου, εκδηλώσεις σε πλατείες, πρόγραμμα αντιμετώπισης της περιβαλλοντικής ρύπανσης και πίστα φόρμουλα». Ειδικά αυτό με τη δημιουργία προγράμματος εργοδότησης τραγουδιστών όπερας αποτελούσε για μένα στόχο ζωής.
Είμαι δε έτοιμος να γκαρίσω σε πάρκα, σε δρόμους, σε πλατείες, σε βουνά και σε λαγκάδια και όποιον πάρει ο Εωσφόρος. Όχι πως θέλω να περιαυτολογήσω αλλά στη γειτονιά μας είμαστε 5-6 παράφωνοι και αν η Τσελεστίνα το επιθυμεί, είμαστε διατεθειμένοι να τραγουδάμε 5-6 λεπτά (δεν χρειάζονται περισσότερα) έξω από το σπίτι των πολιτικών της αντιπάλων και ανθυποψηφίων, οπόταν γίνεται αντιληπτό ότι θα κερδίσει σίγουρα τις εκλογές, αφού για να δικαιούται κάποιος να υποβάλει υποψηφιότητα οφείλει να διαμένει στα όρια του Δήμου που είναι υποψήφιος. Θα τραγουδήσουμε μια, δυο τρεις, πόσο θα αντέξουν και να μην μετακομίσουν σε άλλο Δήμο; Για να σοβαρευτούμε λίγο περισσότερο, θεωρώ πως με τους χειρισμούς της Τσελεστίνας, όχι μόνο ο Στρόβολος αλλά και η Κύπρος να αναβαθμιστούν στον κατάλογο με τα πλουσιότερα έθνη και από την 32ηθέση, θα εκτοξευθούμε στην πρώτη. Και για όσους δεν το γνωρίζουν, το κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Κύπρο, φτάνει τα $58,733. Τώρα, πως γίνεται αυτό όταν χιλιάδες νέοι ζουν με τον κατώτατο μισθό, ένας Κεραυνός ξέρει.
