Ο κανόνας λέει ότι οι αξιωματούχοι του κράτους πρέπει να έχουν περιορισμό θητειών για να μην δημιουργούνται άλλα προβλήματα από την μακροχρόνια παραμονή τους σε μια θέση. Και είναι σωστός κανόνας.
Ωστόσο, ενίοτε επιβάλλονται και εξαιρέσεις. Αναλόγως δημοσίου συμφέροντος. Ο Γενικός Εισαγγελέας και ο Γενικός Ελεγκτής, για παράδειγμα δεν αντικαθίστανται από τον Πρόεδρο μέχρι αφυπηρετήσεως. Για να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι.
Γίνεται τώρα λόγος για την αντικατάσταση του Παύλου Ιωάννου από τη θέση του Χρηματοοικονομικού Επιτρόπου, διότι ολοκληρώνει τέλος του μηνός δέκα χρόνια στη θέση. Λογικό να προβληματιστεί ο Πρόεδρος. Αλλά, είναι και λογικό να προβληματιστεί για το τι έκανε ο Επίτροπος στη θητεία του και τι έχει ακόμα μπροστά του να αντιμετωπίσει όποιος αναλάβει τη θέση. Διότι, ο κ. Ιωάννου έστησε εκ του μηδενός έναν μηχανισμό, που κατά γενική ομολογία ανταποκρίθηκε όσο λίγοι στις προσδοκίες των πολιτών και του κράτους.
Συνεργάζεται με μαεστρία με όλους τους εμπλεκόμενους στον τομέα του και παρεμβαίνει όπου είναι δυνατό για να βοηθήσει πολίτες χωρίς να δημιουργεί προβλήματα σε άλλους. Σήμερα έχει την εμπειρία και τη γνώση να αντιμετωπίσει τις πολύ σοβαρές προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας σε σχέση με τα δάνεια και τις τράπεζες. Δεν υπάρχουν πολλοί να διαχειριστούν τέτοια ζητήματα. Ίσως να είναι από τις σπάνιες φορές, που μπορούμε να πούμε με σιγουριά: Ναι, πρέπει να διοριστεί ξανά ο ίδιος Επίτροπος. Δεν είναι καιροί για πειράματα.
Α. Φ.
