Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι μια προσωπικότητα στην οποία μπορεί να αποδοθούν διάφορα χαρακτηριστικά. Μάλιστα ορισμένα από αυτά είναι αρκετά έντονα.
Αυτός ο άνθρωπος όμως, με μια ιδεολογική προσέγγιση που τον κατατάσσει δεξιότερα της δεξιάς, έχει κατορθώσει ενάντια στις προβλέψεις, ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ και πολλών άλλων οργανισμών με επιρροή στη χώρα του και την αρνητική τοποθέτηση της μεγάλης πλειοψηφίας των ξένων ηγετών, κ.ο.κ., να θριαμβεύσει στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές. Έκτοτε σε ότι πράξεις και αν προχωρήσει, σε ότι απόφαση πάρει, οι αντίπαλοι του εντός και εκτός ΗΠΑ, τον επικρίνουν έντονα ή και τον μηδενίζουν.
Το πρώτο, όμως, που ξεχνούν είναι ότι ο εκλογικός του θρίαμβος έχει επιτευχθεί χωρίς προεκλογικά να είχε αποκρύψει τις θέσεις και προθέσεις του. Από το μεταναστευτικό έως τους δασμούς, όλα τα είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Είχε δεσμευθεί για αυτά και τώρα τα εφαρμόζει. Στα μάτια των δικών του ψηφοφόρων ως εκ τούτου εμφανίζεται συνεπής.
Το κύριο σημείο, όμως, το οποίο εξάγω ως συμπέρασμα από τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι του είναι ότι δεν έχουν φαίνεται κατανοήσει τους λόγους που οδήγησαν στη θριαμβευτική επικράτηση του και κυρίως το εξής: Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι τον υπερψήφισαν για να τερματίσει, για να αλλάξει αυτό που ζούσαν μέχρι τις εκλογές.
Οι αντίπαλοι του συνεχίζουν να του επιτίθενται ακριβώς για αυτό. Για τον λόγο δηλαδή που υπερψηφίστηκε.Σαφέστατα ο Τραμπ θεωρεί και όχι αβάσιμα, ότι έχει λάβει εντολή από τον αμερικανικό λαό να αλλάξει όλα αυτά που ήθελαν να αλλάξουν, με βάση όσα τους υποσχέθηκε. Ο Τραμπ λοιπόν συνειδητά ανατρέπει, στο οικονομικό πεδίο, μια λογική και πρακτική που εφαρμόστηκε επί δεκαετίες και από Ρεπουμπλικάνους ακόμα και από Δημοκρατικούς. Τη λογική της οικονομικής προσέγγισης βασισμένης στους στόχους μιας ομάδας συμφερόντων.
Μιας λογικής που μέσον της παγκοσμιοποίησης, επεκτάθηκε σχεδόν παντού στις αναπτυγμένες χώρες. Αυτή η οικονομική προσέγγιση, μαζί με μια νέα αντίληψη περί κοινωνίας, πολιτισμού, θρησκειών, παραδόσεων, τρόπου ζωής, αντιμετώπισης της τεχνητής σε ουσιαστικό βαθμό, έλλειψης εργατικού δυναμικού μέσον των ροών μετανάστευσης, της βίαιης επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων ανά τον κόσμο, που συνόδευσε αυτές τις οικονομικές προσεγγίσεις και άλλα, οδήγησαν στην ισοπεδωτική και απάνθρωπη προώθηση της παγκοσμιοποίησης. Τα αποτελέσματα καταστροφικά για τον πλανήτη και τις ξεχωριστές κοινωνίες των ανθρώπων. Αυτό το γεγονός φαίνεται ότι αρνούνται να κατανοήσουν ή να αποδεχτούν οι αντίπαλοι του Τραμπ.
Αρνούμενοι όμως να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους κέρδισε ο Τραμπ, θα συνεχίζουν να χάνουν. Όχι μόνο εντός των ΗΠΑ. Συνεχίζουν να χάνουν και στις ξεχωριστές χώρες π.χ. της Ε.Ε. Ζωντανή απόδειξη η σταθερή άνοδος ακραίων πολιτικών κινημάτων. Και ακόμα μεγαλύτερη η εναντίωση των ευρωπαίων πολιτών στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Η άρνηση κατανόησης και αποδοχής των αιτιών της νίκης Τραμπ και κατ΄ επέκταση της σταθερής ανόδου των δυνάμεων που έχω προαναφέρει, οδηγεί σε νέα αδιέξοδα.
Για παράδειγμα, η χρήση των δικαστηρίων για αποκλεισμό πολιτικών αντιπάλων, οι υβριστικές επιθέσεις των Βρυξελλών εναντίον ηγετών χωρών μελών απλά και μόνο γιατί μίλησαν με τον Τραμπ. Το γεγονός ότι οι διορισμένοι των Βρυξελλών προκαταλαμβάνουν τις αποφάσεις των αρχηγών κρατών. Το ότι οι δύο χώρες που ηγεμονεύουν της Ένωσης, σε πολλά ζητήματα, αγνοούν τα υπόλοιπα κράτη μέλη. Το ότι στη μία εξ΄ αυτών συνεχίζουν να κυβερνούν αυτοί που έχασαν τις εκλογές (Γαλλία) και στην άλλη βιώνουν οικονομική ύφεση από πριν τον πόλεμο των δασμών (Γερμανία). Το γεγονός ότι θέλουν να καταργήσουν το βέτο. Το γεγονός ότι και τώρα παραμένουν διασπασμένοι σε αρκετά σοβαρά θέματα. Ακόμα και στο θέμα του δασμολογικού πόλεμου.
Γενικά οι αντίπαλοι του Τραμπ συνεχίζουν να τον πολεμούν με την ίδια λογική, προσεγγίσεις και πολιτικές, με τις οποίες, όταν τον αντιμετώπισαν εντός ΗΠΑ έχασαν. Τώρα κάνουν το ίδιο διεθνώς. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζεται από πολλούς και εδώ στην Κύπρο. Θα επαναλάβω στο σημείο αυτό, κάτι που έχω γράψει πολλές φορές για να μην παρεξηγηθώ από οποιονδήποτε. Δεν θα ψήφιζα, αν ήμουν στις ΗΠΑ ούτε Τραμπ, ούτε Χάρις. Η αποτύπωση της πραγματικότητας, όπως την κατανοώ, είναι αυτό που κάνω, όταν αναλύω οποιοδήποτε γεγονός.
Τι συμβαίνει λοιπόν, κατά την κρίση μου, όταν ορισμένοι, επικρίνουν εφ΄ όλης της ύλης τον Τραμπ.
1) Ξεχνούν ότι είναι ταγμένος και αποφασισμένος να ανατρέψει τον κόσμο στον οποίο οι αντίπαλοι του, πίστευαν και πιστεύουν για ορθό.
2) Οι μεγάλες αντιδράσεις προέρχονται από αυτούς όλους, άτομα, οργανισμούς, ΜΜΕ, πολιτικές ηγεσίες κλπ που ο ίδιος πολεμά και θέλει να ανατρέψει.
3) Δεν αποφασίζει μόνος του αλλά με μια ομάδα συνεργατών και υποστηρικτών που τον στήριξαν και στις εκλογές.
(4) Η εικόνα που ορισμένοι προσπαθούν να κτίσουν ότι στους πολέμους, οικονομικούς και άλλους, που έχει εμπλακεί ο Τραμπ, χάνουν μόνο οι ΗΠΑ, είναι εντελώς λανθασμένη. Εξ΄ου και αρκετά κράτη προστρέχουν ήδη για συμβιβαστικές λύσεις με ΗΠΑ.
5) Όσα κάνουν αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ εντάσσονται σε μια συνολική στρατηγική.
6) Το ζήτημα είναι ποια οικονομία και κοινωνία θα αντέξει περισσότερο σε αυτόν τον εξοντωτικό πόλεμο.
Δυστυχώς και σε αυτό το θέμα, δηλαδή τη σύγκρουση των ΗΠΑ με συμμάχους και αντιπάλους, το 99% των αναλύσεων εδώ στην Κύπρο, είναι μονόπλευρες. Παρουσιάζουν ότι οι επιπτώσεις θα είναι αρνητικές κυρίως για τις ΗΠΑ έως καταστροφικές. Εκεί έξω όμως, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, ξεχωριστές άλλες χώρες κ.λ.π. υπάρχουν και πολλές άλλες αναλύσεις, πολύ διαφορετικές. Δεν μπορεί φυσικά εύκολα κανένας να προβλέψει το αποτέλεσμα αυτής της παγκόσμιας σύρραξης, εφ΄ όλης της ύλης, με στόχο την ανακατανομή ισχύος. Το ζητούμενο όμως είναι να τίθενται ενώπιο των πολιτών οι θέσεις και αναλύσεις όλων των πλευρών και ας κρίνουν οι ίδιοι.
Αυτό είναι ακόμα πιο αναγκαίο, είναι ζωτικό να το πράττουν οι πολιτικές ηγεσίες. Γιατί συνήθως σε μια σύγκρουση γιγάντων, όπως σήμερα, οι πιο σοβαρές απώλειες είναι οι παράπλευρες. Και αυτές τις επωμίζονται δυσανάλογα μικρά κράτη και λαοί. Πολύ περισσότερο που η χώρα μας έχει και πρόβλημα κατοχής, άρα φυσικής επιβίωσης, πέραν της οικονομικής και πολιτικής. Κατά συνέπεια θεωρώ μέγα λάθος την μονόπλευρη και στατική αντιμετώπιση των κοσμογονικών και ρευστών εξελίξεων που βιώνουμε.
Υ.Γ.1 Στο άρθρο μου στον Φιλελεύθερο ημερομηνίας 9/2/2025 υπο τον τίτλο «ο σεισμός Τραμπ και οι συνέπειες του» έγραφα το εξής: «Μπορεί η Ε.Ε. να αντιμετωπίσει μόνη της, Ρωσία, Κίνα, ΗΠΑ; Προσωπικά λέω αδύνατον. Άρα η Ε.Ε. είτε τα βρίσκει με τις ΗΠΑ του Τραμπ, είτε αναζητεί συνεργασία με κάποιον άλλον πόλο, μάλλον την Κίνα». Σήμερα επιβεβαιώνομαι.
Υ.Γ. 2 Ο Πρόεδρος Τραμπ εξήγγειλε πάγωμα δασμών ορισμένου ύψους για 75 περίπου χώρες, για 9 μήνες πλην της Κίνας. Συνήθης τακτική από την ημέρα που έχει εκλεγεί. Έχω γράψει την άποψη μου επί του θέματος αυτής της τακτικής του σε προηγούμενο μου άρθρο. Χρησιμοποιεί την προσέγγιση «Σοκ και Δέος» που έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και προκάτοχοι του.
