Και η Λευκωσία, και η Αθήνα, εξέφρασαν μεγάλη ικανοποίηση για τα αποτελέσματα της Πενταμερούς Διάσκεψης που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη, και καταλαβαίνω τους λόγους.
Ξόδεψαν χρόνο και ενέργεια, ιδιαίτερα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να μην κηρυχθεί αδιέξοδο, διότι η μεγάλη διπλωματική προσπάθεια έγινε ακριβώς γι’ αυτό: Να μην σφυρίξει ο άβουλος Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες το τέλος του προβλήματος της Κύπρου, ως να είναι αγώνας ποδοσφαίρου. Και δεν ντράπηκε να απειλεί μία χώρα μέλος του Διεθνούς Οργανισμού, διότι παραβιάζει τον Καταστατικό του Χάρτη.
Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, με τη συμπαράσταση της Ελλάδας, έπεισε τον Αντόνιο Γκουτέρες να προχωρήσει και να συγκαλέσει την Πενταμερή Διάσκεψη, στοχεύοντας στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, που είχαν σταματήσει στο Κραν Μοντανά με ευθύνη της κατοχικής Τουρκίας. Τα στοιχεία είναι πολλά που συνηγορούν στο συμπέρασμα αυτό.
Δεν είναι μόνο τα απόρρητα έγγραφα του ΟΗΕ που αποκάλυψε ο «Φιλελεύθερος» και ΔΕΝ τόλμησε να διαψεύσει ο εκπρόσωπος του, αλλά είναι και οι δημόσιες δηλώσεις του τότε υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, του μπουνταλά Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος επιβεβαίωσε άπειρες φορές τις «κόκκινες γραμμές» της Τουρκίας.
Οι ισχυρισμοί των «ορφανών» του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, ότι στο ελβετικό θέρετρο χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία για τη λύση του Κυπριακού είναι ένα καραμπινάτο fake news. Βεβαίως θα μπορούσε να διευθετηθεί, αν δεν τα τίναζε στον αέρα όλα η Τουρκία, αλλά η Κύπρος θα είχε τεθεί υπό τον έλεγχο του τουρκικού Αττίλα. Αυτή είναι η αλήθεια.
Είναι λάθος της κυπριακής και της ελληνικής πλευράς να επιμένει στην δήθεν επιλογή της συνέχισης των συνομιλιών «απ’ εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά». Αυτό που έπρεπε να επιδιώκουν είναι η συνέχεια του κυπριακού κράτους σε μία καθαρή ομοσπονδία, όπως π.χ. της Αμερικής, και όχι η διάλυση του.
Εν πάση περιπτώσει και με σεβασμό στις θέσεις του Προέδρου της Κύπρου και του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, δεν θα συμφωνήσω ότι «νενικήκαμεν» στη Γενεύη. Κλωτσήσαμε το τενεκεδάκι παρακάτω, μέχρι τον Ιούλιο αγοράζοντας ελπίδα. Δέχομαι, όμως, ότι κέρδισαν την Τουρκία και το παράνομο ψευδοκράτος, και απέρριψαν με τη συναίνεση του τις παράλογες απαιτήσεις τους. Συγκεκριμένα: >Ήθελαν συμβούλιο συνεργασίας, διακρατικής φύσης σε τομείς που άπτονται κυριαρχικών δικαιωμάτων (ενεργειακά, ηλεκτρισμός, τουρισμός, υδάτινοι πόροι. Δεν πήραν τίποτα.
>Δεν θέλανε τον διορισμό απεσταλμένου. Όντως έχασαν.
>Απαιτούσαν λεκτικό που να καταγράφει χάσμα μεταξύ των δύο μερών. Δεν τα κατάφεραν.
>Απαιτούσαν μέτρα οικονομικής ενίσχυσης του παράνομου καθεστώτος, να σταματήσουν οι διώξεις για τον σφετερισμό των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα. Επίσης, δεν πήραν τίποτα.
Η επιστολή της Ε.Ε. στον Γενικό Γραμματέα ήταν και αυτή μία επιτυχία, και ειδικά τα σημεία για τις αρχές, τις αξίες και τη νομοθεσία της Ένωσης. Όπως και για τη βάση λύσης του Κυπριακού.
Παρ’ όλα αυτά, και η Λευκωσία και η Αθήνα βαδίζουν λάθος. Επιμένουν στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ), η οποία είναι μία επικίνδυνη λύση και ακραία φιλοτουρκική. Και γίνεται αυτό από το 1977, όταν ο Αμερικανός Κλίφορντ πίεσε τόσο πολύ τον Μακάριο, που σχεδόν τον έστειλε στο νοσοκομείο. Οι οπαδοί του ισχυρίζονται ότι εκείνο τον Απρίλιο ράγισε η καρδιά του.
Ότι και να συνέβη, είναι μία διευθέτηση, που αν αποφασίσουν οι Τούρκοι να αφήσουν τα μασκαραλίκια και να την αρπάξουν, η Κύπρος θα πάει στο «τετέλεσται». Και το λέω μετά λόγου γνώσεως, διότι μελέτησα αυτή την πρόταση του Χένρι Κίσινγκερ με τη βοήθεια σημαντικών καθηγητών και νομικών, ακόμα και οπαδών της απαράδεκτης λύσης. Στο τέλος και αυτοί παραδέχονται ότι δεν λειτουργεί.
Γιατί, λοιπόν, η επιμονή της Λευκωσίας και της Αθήνας στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, που θα καταστρέψει την Κύπρο; ΔΕΝ είναι πάντως θέμα έλλειψης πατριωτισμού -μην τρελαθούμε κιόλας. Έχουμε φτάσει οι λέξεις «προδοσία» και «μειοδοσία» να αγοράζονται στα παζάρια με ένα …σεντ, τόσο φθηνά. Τις πετάνε στον ανεμιστήρα και όποιον κτυπήσουν. Είναι η απουσία θάρρους να τα σπάσουν με το παρελθόν. Είναι βολεμένοι με μία λύση με την οποία συμφωνούν οι ξένοι. Οι οποίοι ξένοι λένε ότι συμφωνούν επειδή αυτή τη λύση θέλουν η Αθήνα και η Λευκωσία. Μύλος.
Έτσι απλά θα το ξαναπώ: Οι πολιτικοί μας πέσανε στην παγίδα της Τουρκίας, η οποία δήθεν λέει ότι απορρίπτει τη ΔΔΟ απαιτώντας «δύο κράτη». Και οι πανέξυπνοι οι δικοί μας καβάλησαν από το 1977 το παραμύθι της Διζωνικής και καλπάζουν προς την καταστροφή της Κύπρου. Ο κ. Χριστοδουλίδης πρέπει να σταματήσει αυτή την πορεία. Μπορεί. Αλλάζουν οι συνθήκες για όλη την περιοχή.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός απέρριψε την φιλοτουρκική αυτή λύση. Όλοι οι πολιτικοί επιμένουν να προσβάλουν τους πολίτες, αντί να σεβαστούν την ψήφο τους. Έχω πάντως την εντύπωση, ότι ο σημερινός Πρόεδρος θα δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό. Όπως είπε και ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν επιτρέπεται η μειοψηφία να επιβάλλεται της πλειοψηφίας ΠΟΤΕ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Κατά καιρούς ακούμε βαρύγδουπες δηλώσεις, από πολιτικούς της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς -σ’ αυτό φαίνεται να βαδίζουν μαζί- για την ανάγκη ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, το οποίο με την ευκαιρία να σημειώσουμε βρίσκεται σε πορεία αποδόμησης. Ο Αμερικανός Πλανητάρχης το σιχαίνεται. Οι πολιτικοί μας, λοιπόν, αλλά και κάποιοι αναλυτές κόλλησαν ότι η Κύπρος θα σωθεί εάν ενταχθεί στη Δυτική Συμμαχία.
Θα είχε, ίσως, άλλη τύχη αν είχε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ μετά την ανεξαρτησία πριν 65 χρόνια, αλλά ο τότε Πρόεδρος με τη σύμφωνη γνώμη τριών νατοϊκών χωρών, της Βρετανίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας, ίδρυσε με άλλους το Κίνημα των Αδεσμεύτων. Περίεργα πράγματα… Και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις είναι μέχρι σήμερα μέλη της Συμμαχίας, αλλά την Κύπρο, περιέργως, την χάρισαν στη σφαίρα επιρροής της τότε ΕΣΣΔ.
Η πρόεδρος του δεξιού Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) δήλωσε πρόσφατα ότι η θέση της Κύπρου είναι στο ΝΑΤΟ, είναι στον πυρήνα της ευρωπαϊκής άμυνας, είναι στο τραπέζι των στρατηγικών αποφάσεων, μαζί με την Ελλάδα, το πιο σταθερό μας στήριγμα και διαχρονικός μας σύμμαχος. Ότι νάναι. Ξεκίνησε αυτή τη μαλαγανιά ο πρώην πρόεδρος, του ΔΗΣΥ, ο κουτοπόνηρος Αβέρωφ Νεοφύτου σε μία από τις «καλλιτεχνικές» του δηλώσεις και τη συνεχίζει τώρα η Αννίτα Δημητρίου. Τι είπε; “Η Κύπρος πρέπει να εξετάσει με σοβαρότητα τις προοπτικές μιας μελλοντικής ένταξης στο ΝΑΤΟ, αναγνωρίζοντας τα στρατηγικά οφέλη που μπορεί να φέρει τόσο στην ασφάλεια μας όσο και στην επίλυση του Κυπριακού”. Προφανώς ούτε ο ένας, ούτε η άλλη γνωρίζουν ότι η Τουρκία διαθέτει βέτο στο ΝΑΤΟ. Δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί πολιτικοί επιμένουν να γελοιοποιούνται…
ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας και τα πυρηνικά της εργοστάσια σε ένα συνεταιρισμό 50-50. Ως αντάλλαγμα προσφέρει ασφάλεια στη χώρα. Φίλος διπλωμάτης με ρώτησε πως θα βλέπαμε μία παρόμοια πρόταση για την Αμμόχωστο… Αν το σκεφτεί κανείς καλά, είναι όντως σοκαριστικό…
