Είναι εξωφρενικός ο τρόπος, που η λεγόμενη ενωμένη Ευρώπη αντιμετωπίζει την τουρκική κατοχή της Κύπρου και τις απειλές της Άγκυρας στο Αιγαίο -δεν σταμάτησαν ποτέ- σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ακούμε Ευρωπαίους διπλωμάτες, όταν τίθεται το θέμα, να ισχυρίζονται ότι οι περιπτώσεις είναι διαφορετικές. Δεν είναι. Οι εισβολές και οι κατοχές, όπου και να συμβαίνουν, στην Ουκρανία, στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στη Συρία και αλλού, είναι ίδιες και απαράλλακτες. Τα συμφέροντα είναι διαφορετικά.
Στην περίπτωση της Ρωσίας, η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της, επέβαλαν σωρεία κυρώσεων, τις οποίες απέρριψε βεβαίως η Τουρκία, η οποία μονίμως κρατάει δύο σχοινιά. Είναι φοβερός ο τρόπος με τον οποίο ικανοποιεί και τους μεν και τους δε. Η Κύπρος και η Ελλάδα, λόγω της τουρκικής κατοχής, δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να σταθούν στο πλευρό του θύματος.
Έπρεπε να ακολουθήσουν χωρίς διαμαρτυρία τους Ευρωπαίους εταίρους και τους Αμερικανούς συμμάχους. Η Κύπρος, στο πλαίσιο αυτό, αναγκάστηκε να απο-ρωσοποιηθεί και να διώξει το παράνομο χρήμα που πέρασε και ξεπλύθηκε από τις αμαρτωλές κυπριακές τράπεζες. Η Τουρκία στο μεταξύ, που έκανε την ίδια και χειρότερη δουλειά, έσπαγε τα εμπάργκο χωρίς η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλες να ενοχλούνται. Είναι γνωστός, άλλωστε, ο τουρκολαγνισμός τους. Αλλά-μπορεί να υποστηρίξετε και θα έχετε δίκιο- γιατί να εκφράζουμε παράπονα.
Μερικοί από τους δικούς μας λένε τα ίδια και χειρότερα. Έχουν φτάσει στο σημείο να προωθούν την τουρκική προπαγάνδα ισχυριζόμενοι ότι ευθύνονται οι κυπριακές και οι ελληνικές κυβερνήσεις για την απουσία λύσης του Κυπριακού, και όχι οι Τούρκοι. Αυτά τα παρανοϊκά τα ισχυρίζονται και επώνυμοι των ελίτ των Αθηνών και της Λευκωσίας.
Παρ’ όλα αυτά και ανεξάρτητα από τις θέσεις που εκφράζουν τα «ορφανά» του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών και η κεντρική διοίκηση των Βρυξελλών, θα έπρεπε να έχουν ξεκάθαρη θέση για την Κύπρο και την Ελλάδα, για τη συνεχιζόμενη κατοχή και τις παράνομες τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο… Και έπρεπε να σεβαστούν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, αρνείται να ξεπουληθεί στους Τούρκους.
Αντίθετα, οι εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού στις Βρυξέλλες προσπαθούν να εντάξουν την κατοχική Τουρκία στην άμυνα των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Που κολλά η ισλαμική χώρα του Ερντογάν; Από πότε έγινε μέλος της ενωμένης Ευρώπης και δεν το γνωρίζουμε.
Την Πέμπτη στη βελγική πρωτεύουσα, είδαμε κάποιες καλές αντιδράσεις από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Έφεραν και αποτελέσματα στο θέμα τι εννοούν στις Βρυξέλλες όταν ομιλούν για τα σύνορα της Ευρώπης. Διότι είχαν καταντήσει να είναι αηδιαστικοί. Όλα γίνονται για τη σωτηρία της Πολωνίας και κάποιων άλλων πρώην δορυφόρων της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ. Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν κινδυνεύουν;
Στην πραγματικότητα η Τουρκία είναι πιο επικίνδυνη και από τη Ρωσία. Η τελευταία βρίσκει και μία αντίσταση, αν και με τη σημερινή κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ πέφτουμε από έκπληξη σε έκπληξη. Σίγουρα δεν θα συνεχίσει ο προηγούμενος τρόπος απόλυτης τιμωρίας. Η Τουρκία, που πράττει τα ίδια και χειρότερα, πότε τιμωρήθηκε; Ποτέ. Αντίθετα επιβραβεύεται. Αλλά τα διπλωματικά και άλλα όπλα στην Ευρώπη τα έχουν η Αθήνα και η Λευκωσία. Γιατί δεν τα χρησιμοποιούν.
Ο Βίκτορ Όρμπαν υπερασπίστηκε την Πέμπτη τα συμφέροντα μία ξένης χώρας: Της Ρωσίας. Όχι της Ουγγαρίας. Και οι υπόλοιποι ηγέτες τον σεβάστηκαν. Μην ακούμε τα κουραφέξαλα των Ευρωπαίων. Η Ελλάδα και η Κύπρος τα δικά τους εθνικά συμφέροντα θα εξυπηρετήσουν αν γειώσουν την Τουρκία. Καλά είναι τα παράπονα αλλά απαιτούνται πράξεις. Διαθέτουν δύο βέτο. Πρέπει να τα αξιοποιήσουν.
Ο Πρόεδρος της Κύπρου έκανε μία καλή τοποθέτηση που αφορούσε και τον γνωστό βρώμικο ρόλο των Εγγλέζων, οι οποίοι κουβάλησαν στο Λονδίνο τον πρώην αρχικατάσκοπο Χακάν Φιντάν, ο οποίος στοιχηματίζω ότι τα επόμενο λεπτό τα κάρφωσε όλα στους Ρώσους. Ομιλούμε για τα μυστικά και απόρρητα των Ευρωπαίων, για να αντιμετωπιστεί η Ρωσία στην Ουκρανία. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός αγνόησε επιδεικτικά τους ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίοι -όπως αποδείχθηκε- καλύτερα που δεν προσκαλέστηκαν. Διότι οι πράκτορες του Ντόναλντ Τραμπ κατέγραψαν… Και δεύτερον, πριν περάσουν 24 ώρες ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι παραδόθηκε στον Αμερικανό Πλανητάρχη και τους πούλησε. Γνωρίζει και αυτός, ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να τον σώσουν.
Ο δυνατός στην προκειμένη περίπτωση είναι ο Πρόεδρος Τραμπ. Ας σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε. Οι Ευρωπαίοι αποτελούν μία ένωση σε διάλυση. Τους λείπει το βασικό όπλο. Η κοινή άμυνα. Όσο δεν έχουν κοινή αμυντική πολιτική, ουδείς θα τους φοβηθεί. Να το καταγράψω πιο απλά: δεν θα τους λάβει κανένας υπόψη.
Η Λευκωσία και η Αθήνα πρέπει να σταματήσουν κάθε σχέση της Τουρκίας με την ενωμένη Ευρώπη. Στην Ε.Ε. επιδιώκει να χωθεί, η σύναξη του Λονδίνου ήταν έτσι κι αλλιώς, καταδικασμένη να αποτύχει.
Μελέτησα τις δηλώσεις του Προέδρου Χριστοδουλίδη. Ναι ήταν εξαιρετικές αλλά τις πήρε ο άνεμος. Πολύ καλή και η προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη για την παράγραφο που αναφέρεται στα σύνορα της Ευρώπης και προς τη Μεσόγειο. Οι Τούρκοι μπορεί και να γελάνε.
Ο Κύπριος Πρόεδρος και ο Έλληνας Πρωθυπουργός πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουν τους στόχους τους, διότι δεν γίνεται να αποδέχονται μία πλασματική «ειρήνη» στο Αιγαίο και μία «παύση» ενεργειών λόγω μίας τετραμερούς, που την βάφτισαν πενταμερή και την ίδια στιγμή να εκφράζουν παράπονα για τη στάση των Ευρωπαίων.
Ναι, αξίζει σεβασμού ο ακροδεξιός Όρμπαν και το γράφω με λύπη. Δεν συμφωνώ σε τίποτα μαζί του αλλά δέχομαι ότι μάχεται για τα συμφέροντα του έθνους του.
