Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Μάρκο Ρούμπιο, που συναντήθηκε την Παρασκευή το απόγευμα με τον Έλληνα ομόλογό του, Γιώργο Γεραπετρίτη, φαίνεται ότι είναι από τα ισχυρά στελέχη της κυβέρνησης του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Μετά από τις πρώτες δειλές μέρες του «πρωτάρη», μπήκε για τα καλά στο παιγνίδι της εξωτερικής πολιτικής φροντίζοντας να τηρήσει ως κόρη οφθαλμού τη «γραμμή» του νέου Αμερικανού Πλανητάρχη. Ήδη, ο κ. Ρούμπιο, άρχισε να ξεδιπλώνει την πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης στα σημαντικά διεθνή ζητήματα.

Όπως δήλωσε στον ιστότοπο Breitbart News, ο μοναδικός εχθρός της Αμερικής είναι η Κίνα. Και εξαίρεσε τη Ρωσία διότι ο στόχος είναι να «αρπάξουν» τον Βλαδίμηρο από το Πεκίνο και να τον οδηγήσουν στα δικά τους νερά. Είναι ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο αν πετύχει θα αλλάξει στρατηγικά, οικονομικά, ιδεολογικά και όχι μόνο όλο τον πλανήτη. Όλες οι ισορροπίες θα ανατραπούν.

Είναι πολύ θετική εξέλιξη φυσικά η συνάντηση του κ. Ρούμπιο με τον Έλληνα υπουργό -ο πρώτος χώρας-μέλους της αδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), με την οποία θα αποφύγει τα πολλά-πολλά η νέα αμερικανική κυβέρνηση. Είναι απόφαση του «αποφασίζω και διατάζω» Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν τρέφει καμία εκτίμηση για τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.

Θα προσπαθήσει να αλλάξει τις ισορροπίες υπέρ των ακροδεξιών κομμάτων στις χώρες της Ε.Ε. Θα δούμε παρεμβάσεις, όπως αυτές του Ίλον Μασκ στις γερμανικές εκλογές. Δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή με ποιους θα «παίξει» στην Ελλάδα διότι τα ακραία κόμματα είναι όλα μαζί ένα μάτσο χάλια, αλλά πιθανότατα θα αναζητήσει ένα καθαρόαιμο δεξιό που δεν έχει σχέση μεν με τα άκρα, αλλά θα μπορεί να τα «μαζέψει» όλα σε ένα.

Στην Κύπρο μία πιθανότητα είναι το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, το οποίο δημοσκοπικά ακολουθεί πορεία προς τα πάνω. Αν και ο δισεκατομμυριούχος Μασκ θα προσπαθήσει να «κτίσει» πάνω στον ανόητο ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου, ο οποίος παίζει ένα περίεργο πέρα-δώθε μεταξύ του νεοφιλελευθερισμού και του ψεκασμένου «πουτινακισμού». Μελετήστε τις δηλώσεις του και θα με θυμηθείτε. Βασικά πρόκειται για πολιτικό τσαρλατανισμό.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Τραμπισμός είναι εξαγώγιμο πολιτικό προϊόν, αν και χωρίς τον Ντόναλντ Τραμπ δεν θα έχει τύχη, θα καταρρεύσει και στην Αμερική. Ο Τραμπισμός είναι εικόνα και ομοίωση του σημερινού Προέδρου. Είναι μείγμα ισχύος έως και αυταρχισμού με αρκετές δόσεις χριστιανικών ιδεών -δεν θα δείτε κανένα μέλος της κυβέρνησης, στέλεχος ή αξιωματούχο που να μην φορά επιδεικτικά και δημόσια σταυρό. Είναι εκρηκτικό το μείγμα.

Ο λόγος που καταγράφω τα παραπάνω είναι:

>Πρώτον, επειδή τα παρακολουθώ δια ζώσης, και

>Δεύτερον, για να γνωρίζουν οι ηγέτες μας στην Κύπρο και την Ελλάδα, τα όρια και τα περιθώρια τους, αλλά και τους τρόπους προσέγγισης του νέου Αμερικανού αυτοκράτορα. Η θρησκεία είναι βασικό στοιχείο, αλλά δια ροπάλου απορρίπτονται οι νεοφιλελεύθεροι, τους οποίους συνδέουν με τύπους όπως ο Τζόρτζ Σόρος, ο οποίος ευθύνεται για την ανεξέλεγκτη μετανάστευση από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή στις χώρες της Ευρώπης.

Βεβαίως, η Κύπρος και η Ελλάδα ως χώρες-μέλη της Ε.Ε. πρέπει να δρουν ευρωπαϊκά -ότι και σημαίνει αυτό. Αλλά ας γυρίσουμε το ερώτημα ανάποδα: Τι έπραξε η Ευρώπη για την Ελλάδα και την Κύπρο; Πως τις προστατεύει; Δεν είναι οι Βρυξέλλες που έδωσαν τη χαριστική βολή στις οικονομίες των δύο χωρών και τις φόρτωσαν με δανεικά;

Πως προστατεύει την Κύπρο και την Ελλάδα από την Τουρκία; Ακούσαμε τους πιο αρμόδιους παράγοντες της Ένωσης να υμνούν ασύστολα τον ισλαμιστή πρόεδρο Ερντογάν; Τον αρχιστράτηγο, όπως χαρακτήρισε ο ίδιος τον εαυτό του. Η γνωστή κ. Κάλλας τον αθώωσε και για τις εισβολές στην Κύπρο και σε άλλες χώρες. Ο Πορτογάλος πρώην πρωθυπουργός και γνωστός ανθέλληνας, που έγινε επικεφαλής της Ε.Ε. έσπευσε να τηλεφωνήσει και αυτός στον Ερντογάν, εκνευρίζοντας αφάνταστα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Χριστοδούλίδη, οι οποίοι πρέπει να αφήσουν τα νεύρα και να θέσουν στο τραπέζι και κάνα βέτο.

Σύντομα η Αθήνα και η Λευκωσία θα κληθούν από την Ουάσιγκτον να συνεργαστούν μαζί της. Οι ηγέτες των δύο χωρών πρέπει να δουν το συμφέρον του Ελληνισμού όχι της Ευρώπης. Είδαμε και τα χαΐρια του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος είχε υποσχεθεί μάλιστα ότι θα …τρέξει προς βοήθεια εάν η Τουρκία κτυπήσει την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι αυτός που πιέζει τους Γερμανούς, τους Βρετανούς και τους υπόλοιπους για να πουλήσουν τους πυραύλους meteor στην κατοχική Τουρκία…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι:

 Ο Πρόεδρος Τραμπ και ο Ίλον Μασκ, ο «φίλος» του ανόητου Φειδία, έχουν προχωρήσει σε διάλυση της αμαρτωλής USAID, της υπηρεσίας που χρησιμοποιούσαν όλες οι αμερικανικές κυβερνήσεις για να ενισχύουν διάφορα προγράμματα στο εξωτερικό, ακόμα και να διαφθείρουν ξένους πολίτες για να τους εκβιάζουν.

Όπως είναι γνωστό αρκετά εκατομμύρια η USAID έστειλε και στην Κύπρο μέσω της UNOPS, οργάνωσης του επίσης αμαρτωλού ΟΗΕ. Αντιλαμβανόμαστε ότι κάποια στιγμή θα δημοσιοποιηθούν όλα τα έγγραφα. Απλά χρειάζεται ψυχραιμία. Να μην καούν με τα ξερά και τα χλωρά. Με τη δημοσιοποίηση θα «αθωωθούν» και αρκετοί άνθρωποι που κατηγορήθηκαν ότι απλά άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ:

 Είναι ακραία εκνευριστική η συμπεριφορά των πολιτικών και των κομμάτων της Κύπρου όταν παρίστανται και εκφωνούν ομιλίες στα μνημόσυνο των ηρώων της ΕΟΚΑ (του 1955-59) -δεν αναφέρομαι φυσικά στο ΑΚΕΛ που κοκκινίζει από θυμό, (ή μήπως από ντροπή) όταν αναφέρεται σε εκείνο τον αγώνα, που ήταν καθαρά αντι-αποικιακός και αντι-ιμπεριαλιστικός.

Πιο προκλητικοί είναι οι εκπρόσωποι κομμάτων, που υποστήριξαν χωρίς αιδώ το φιλοτουρκικό σχέδιο του Κόφι Ανάν, όπως ο δεξιός-αδέξιος ΔΗΣΥ, ο οποίος τον Απρίλιο του 2004 κάλεσε τους πολίτες σε εθνική «αυτοκτονία». Τότε, δεν τους ακολούθησαν ούτε οι οπαδοί τους. Αλλά ελπίζω να συμφωνείτε μαζί μου ότι αποτελεί πρόκληση η εμφάνιση και ομιλία της προέδρου του ΔΗΣΥ στο μνημόσυνο ενός εκ των πλέον ηρωικών νεκρών μας, του 18χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Χρησιμοποίησε λέξεις όπως Ελευθερία, Αγώνας, Τόλμη, Πίστη. Μίλησε για την υπέρβαση του φόβου του θανάτου. Αναφέρθηκε στο διαχρονικό χρέος να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορική παρακαταθήκη του.

Και αναρωτήθηκα: Ποια είναι η παρακαταθήκη «του αλύγιστου 18χρονου ήρωα της ΕΟΚΑ, ο οποίος πέρασε στην αθανασία με το χαμόγελο στα χείλη μπροστά στην αγχόνη»; Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία (ΔΔΟ), που παραδίδει την Κύπρο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Αυτή είναι; Για τη διζωνική απαγχονίστηκε ο Ευαγόρας. Κανονικά έπρεπε να απαγορεύεται στους πολιτικούς, ιδιαίτερα στους διζωνικούς, να περνούν καν από τους χώρους της θυσίας ή από τα μνήματα των ηρώων μας. Το κόμμα της κ. Αννίτας Δημητρίου ευθύνεται για τις πιο οδυνηρές υποχωρήσεις, για την κατάσταση στην οποία περιήλθε η Κύπρος, να αντιμετωπίζει το δήθεν δίλημμα για τα «δύο κράτη».

Μαζί με το ΑΚΕΛ χαντακώνουν το Κυπριακό και επιβάλλουν σε κάθε Πρόεδρο της Κύπρου να ακολουθεί ένα μη εθνικό μονοπάτι, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση. Ο σημερινός Πρόεδρος της Κύπρου κακώς τους άκουσε. Επέβαλαν την πορεία προς τις δήθεν συνομιλίες, αλλά όταν αποτύχει η διαδικασία θα του επιρρίψουν τις ευθύνες. Διότι η έγνοια και της κ. Δημητρίου είναι πάντα οι επόμενες προεδρικές εκλογές, όχι το καλό του τόπου και των πολιτών…

Με αυτά και μ’ εκείνα θα αναδείξουν το ακροδεξιό ΕΛΑΜ σε πρώτο κόμμα σε δύο χρόνια. Άλλωστε, οι οπαδοί του ΔΗΣΥ είναι παραδοσιακά υπέρ της «εθνικοφροσύνης». Και αυτός είναι ο λόγος που εγκαταλείπουν μαζικά τον Συναγερμό.