ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Οικονομία, Άμυνα και ο βαρύς πονοκέφαλος του Ουκρανικού που ελπίζουν και εύχονται όλοι στις Βρυξέλλες να μην εξελιχθεί σε ένα φοβερό εφιάλτη στο ανατολικό σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι τα βαριά θέματα για τα οποία πονοκεφαλιάζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Σε αυτούς τους τρεις άξονες κινείται πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά και το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών και την επανεκλογή Ντόναλντ Τραμπ.
Η προσοχή των Βρυξελλών ήταν στραμμένη προς την άλλη πλευρά του ατλαντικού όλο το προηγούμενο διάστημα παρά το γεγονός ότι στην καρδιά της Ευρώπης ξεκινούσε μια πολύ σημαντική διαδικασία σε ότι αφορά την πολιτική της ΕΕ για την επόμενη πενταετία που αφορούσε τη συγκρότηση της νέας Κομισιόν.
Οι υποψήφιοι των χωρών για τις θέσεις των Επιτρόπων της ΕΕ περνούν το διάστημα αυτό μέχρι και μεθαύριο Τρίτη, από τη διαδικασία ελέγχου του Ευρωκοινοβουλίου μέσω των ακροάσεων ενώπιον των μελών των αρμόδιων Επιτροπών του. Κατά τη διάρκεια αυτή ο κάθε Επίτροπος ξεδιπλώνει και αναλύει ουσιαστικά το όραμα του για το χαρτοφυλάκιο του, το οποίο θα αποτελέσει και την πολιτική της ΕΕ στον τομέα του.
Η Οικονομία και η Άμυνα είχαν καθοριστεί εξαρχής ως βασικές προτεραιότητες της ΕΕ, για τη νέα πενταετία. Αυτό το οποίο μπορεί να εξαχθεί ως πρώτο συμπέρασμα είναι ότι στα κράτη μέλη τίθεται σε προτεραιότητα η ανάγκη για ενίσχυση της ευρωπαϊκής οικονομίας για να είναι και πιο ανθεκτική σε μια νέα κρίση. Παράλληλα όμως διαφαίνεται και ένας προσανατολισμός για δημιουργία μιας πιο αυτόνομης και αυτάρκους οικονομίας μέσα από την προώθηση ευρωπαϊκών προϊόντων και καινοφανών ιδεών για επιχειρήσεις και ανάπτυξη επιστημών.
Η οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών, αλλά και η πρόσφατη υγειονομική κρίση αποτέλεσαν για την ΕΕ ένα εφαλτήριο σκέψης για ενδυνάμωση από την μια της οικονομίας για αντοχή σε οτιδήποτε νέο έρθει και παράλληλα στην ενίσχυση της μεταξύ των κρατών μελών συνεργασίας. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που ανησυχεί τις Βρυξέλλες και αυτό ήταν διάχυτο στην καρδιά της Ευρώπης.
Η αλλαγή στην οικονομική πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Κίνας με επιβολή ψηλών δασμών στα κινέζικά προϊόντα ενδεχομένως να σημαίνει ένα σοβαρό αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή αγορά, με κατακλυσμό προϊόντων από την Κίνα. Αυτή η παράμετρος ήταν και είναι ασφαλώς μια ένδειξη ανησυχίας των κρατών μελών της ΕΕ για το τι θα μπορεί να σηματοδοτήσει η αλλαγή του ενοίκου στο Λευκό Οίκο. Αλλά και κατά πόσο η επιστροφή Ντόλαντ Τραμπ θα σημαίνει και υλοποίηση όλων όσων διαλαλούσε στην προεκλογική του κάτω από το σλόγκαν του «Make the America Great Again».
«Η συμμαχία με τις ΗΠΑ και οι διατλαντικές σχέσεις είναι κρίσιμες, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Όπως είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε με τις νέες επιχειρήσεις, πρέπει επίσης να είμαστε έτοιμοι να δείξουμε περισσότερη ευθύνη στην Ευρώπη. Και είμαστε έτοιμοι, γιατί έχουμε ό,τι χρειάζεται. Τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει ότι μπορούμε να το κάνουμε», ανέφερε χαρακτηριστικά διπλωματική πηγή των Βρυξελλών τις προηγούμενες μέρες σε συζήτηση με Κύπριους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επικύρωση του διορισμού του Κώστα Καδή στη θέση του Επιτρόπου. Στην εξίσωση όμως φαίνεται ότι μπαίνει και η ανησυχία ενός νέου μετώπου. Πολεμικού, ίσως αυτή την φορά, με ισχυρό αντίκτυπο στις ευρωπαϊκές οικονομίες, οι οποίες ούτως ή άλλως κλυδωνίζονται από τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και τον επακόλουθο πληθωρισμό που καίει τους λαούς της Ευρώπης.
Ως συνεπακόλουθο και της στόχευσης για ενίσχυση της Οικονομίας, στην ατζέντα της νέας ευρωπαϊκής πολιτικής μπαίνει και το θέμα της Άμυνας. Αυτό το οποίο διαπιστώνεται είναι μια τάση για περισσότερη αυτονομία της ΕΕ σε ζητήματα Άμυνας και Ασφάλειας από εξωτερικούς κινδύνους, χωρίς αυτό να έρχεται με οποιοδήποτε τρόπο ως αμφισβήτηση του ρόλου του ΝΑΤΟ, στο οποίο μετέχουν ούτως ή άλλως η πλειοψηφία των χωρών της ΕΕ. Υπάρχει, όμως, παράλληλα πρόθεση ανάπτυξης της στρατιωτικής βιομηχανίας της Ευρώπης με προώθηση ευρωπαϊκών πολεμικών συστημάτων, κυρίως εντός των χωρών μελών.
Το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, ήρθε ουσιαστικά να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες των Βρυξελλών και παράλληλα να αποκρυπτογραφήσει τους άξονες προτεραιοτήτων πολιτικής της ΕΕ. Σημείο εκκίνησης όλων αυτών, είναι σε μεγάλο βαθμό το ουκρανικό και η ανησυχία των ευρωπαϊκών χωρών για την εξέλιξη που αυτό μπορεί να έχει.
Η αλλαγή πλανητάρχη, θα σηματοδοτήσει μια αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής στο θέμα; Και ποιες θα είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης;
Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν καθόλη τη διάρκεια του πολέμου της Ουκρανίας με τη Ρωσία την ουκρανική κυβέρνηση με κάθε τρόπο. Τόσο με τον ανεφοδιασμό στρατιωτικού υλικού και άλλης βοήθειας, όσο και με οικονομική στήριξη για να μπορέσει να αντέξει η οικονομία της χώρας σε περίοδο πολέμου. Η παρουσία και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ αποτελεί και ένα ισχυρό αντίβαρο στην περιοχή για τις όποιες ορέξεις Βλαντιμίρ Πούτιν έναντι και άλλων χωρών της περιοχής, εναντίον των οποίων εξάλλου έχει κατά καιρούς εξαπολύσει απειλές. Ωστόσο, δεν θα προχωρούσε εύκολα να τις υλοποιήσει έναντι οποιασδήποτε χώρας, έχοντας απέναντι τις ΗΠΑ και άρα και το ΝΑΤΟ.
Τι θα γίνει όμως εάν ο Ντόναλντ Τραμπ προχωρήσει στην υλοποίηση των όσων προεκλογικά έλεγε για την ανάγκη συμφωνίας για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και τι σημαίνει αυτό στην πράξη. Οι Βρυξέλλες θέλουν ασφαλώς την ειρήνη. Ανησυχούν όμως για μία λύση στο ουκρανικό εις βάρος της Ουκρανίας από την μια και από την άλλη φοβούνται αποθράσυνση Πούτιν στην πολιτική του έναντι των χωρών της ΕΕ. Μια ετεροβαρής συμφωνία ως συνέπεια αλλαγής της στάσης των ΗΠΑ, θα σηματοδοτήσει νέες πολιτικές αναταράξεις. Ταυτόχρονα όμως, αλλαγή της αμερικανικής στάσης και μείωσης ή τερματισμού της στήριξη της Ουκρανία, θα αφήσει εκτεθειμένη και μόνη την ΕΕ έναντι της ρωσικής απειλής. Είναι για αυτό που από την προηγούμενη Τετάρτη, υπάρχει ένα μούδιασμα στις Βρυξέλλες, οι οποίες πλέον τηρούν μία στάση αναμονής, περιμένοντας να δουν τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.
«Νομίζω ότι είναι προφανώς πολύ νωρίς για να πούμε. Θυμόμαστε τον Τραμπ από την προηγούμενη θητεία του, οπότε η προφανής απάντηση θα ήταν ότι πιθανόν τρεις τομείς θα είναι οι πρώτοι που θα δημιουργήσουν πρόβλημα, αλλά νομίζω ότι το πιο ανησυχητικό είναι η Ουκρανία», ανέφερε η ίδια διπλωματική πηγή απαντώντας σε ερώτηση για το τι αναμένουν ή ανησυχούν από την νίκη Τραμπ. «Νομίζω ότι η Ουκρανία είναι ένα τεράστιο θέμα ασφάλειας για την Ευρώπη, υπαρξιακό. Και αν οι Αμερικανοί αποχωρήσουν ή προσπαθήσουν να κάνουν κάποια συμφωνία με τον Πούτιν χωρίς τους Ουκρανούς, η Ευρώπη θα είναι αυτή που θα πληρώσει το τίμημα, γιατί η ασφάλεια της Ουκρανίας είναι ασφάλεια της Ευρώπης», σημείωσε.
Όταν ρωτήθηκε αν πρέπει οι ΗΠΑ να είναι μέρος της λύσης του Ουκρανικού απάντησε θετικά. «Νομίζω ότι πρέπει να είναι. Πιστεύω ότι είναι αναπόφευκτο. Ήταν πάντα αναπόφευκτο, όπως και στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι σημαντικές, ανεξαρτήτως του ποιος είναι Πρόεδρος. Είναι παγκόσμια δύναμη. Οπότε ναι, οι ΗΠΑ πρέπει να είναι μέρος της λύσης. Ο φόβος, ας πούμε, η ευρωπαϊκή άποψη, και αυτή που διατηρεί το Κοινοβούλιο, είναι «τίποτα για την Ουκρανία χωρίς τους Ουκρανούς». Και αυτό θα συνεχίσουμε να λέμε», δήλωσε.
