Αιχμηρός, καυστικός και έντονα επικριτικός κατά της ηγεσίας του ΔΗΚΟ και κατά του Προέδρου Χριστοδουλίδη. Ο βουλευτής ΔΗΚΟ Παύλος Μυλωνάς δηλώνει απογοητευμένος από τα μέχρι στιγμής δείγματα γραφής της διακυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη, τόσο όσον αφορά το Κυπριακό όσο και σε ο,τι αφορά τα θέματα εσωτερικής διακυβέρνησες, επισημαίνοντας ωστόσο πώς υπάρχει ακόμα χρόνος για να αλλάζουν νοοτροπίες του κράτους του ’60. Διατυπώνει έντονες αιχμές προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο για την στάση που τηρεί σε ό,τι αφορά το Κυπριακό και τους χειρισμούς του Προέδρου Χριστοδουλίδη, υποδεικνύοντας τη διαφωνία που εξέφραζε το ΔΗΚΟ για το πλαίσιο Γκουτέρες, στο οποίο, όπως σημειώνει, περιλαμβάνονται οι υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς. Διερωτάται μάλιστα για ποιο λόγο τώρα το ΔΗΚΟ στηρίζει την πολιτική του Προέδρου Χριστοδουλίδη για επιστροφή στο πλαίσιο Γκουτέρες. «Εκτός και αν πιστεύει ότι έσφαλλε τότε και τώρα κάνει διορθωτικές κινήσεις», αναφέρει. Ο βουλευτής δεν καταγράφει τις διαφωνίες του μόνο στο Κυπριακό αλλά και σε άλλα ζητήματα και μιλά για το τίμημα των αποφάσεων.
– Να ξεκινήσουμε με τις εξελίξεις στο Κυπριακό και το γεγονός ότι είχατε ζητήσει μαζί με τον κ. Ορφανίδη και τον κ. Κουλία από το καλοκαίρι συνεδρία της Κεντρική Επιτροπής προς ενημέρωση. Πήρατε κάποια απάντηση στην επιστολή; Γιατί δεν έγινε η συνεδρία;
– Όχι, δεν πήραμε καμία απάντηση, τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω. Δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν έγινε η συνεδρίαση, αλλά εγώ εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι το Κυπριακό δεν είναι θέμα που μπορεί να μη συζητείται δημοσίως από όλους μας. Άλλωστε γι’ αυτό ενέγραψα θέμα στο Κεφάλαιο Δ’ της Ολομέλειας της Βουλής, για να συζητηθεί και οι 56 βουλευτές να εκφραστούν ελεύθερα για το σημαντικότερο θέμα που αφορά το μέλλον του λαού και της πατρίδας. Ακούγεται κλισέ, αλλά δεν είναι.
– Ο Νικόλας Παπαδόπουλος εξέφρασε ικανοποίηση για τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Εσείς συμφωνείτε με αυτή τη διατύπωση; Είστε ικανοποιημένος από τις εξελίξεις και τους χειρισμούς του Προέδρου Χριστοδουλίδη;
– Η ενημέρωσή μας για τις εξελίξεις στο Κυπριακό, όσες τουλάχιστον γνωρίζουμε, προέρχεται από πληροφόρηση δημοσιογραφική, επικοινωνία με Ελλαδίτες συναδέλφους, αλλά και από τις δηλώσεις που γίνονται σε Άγκυρα, Αθήνα, Λονδίνο και Λευκωσία, κατεχόμενη και μη. Αντιλαμβάνεστε ότι από αυτή την περίεργη πληροφόρηση λείπει η σωστή, ξεκάθαρη, όπως θα έλεγε και ο Πρόεδρός μας, ενημέρωση του λαού, των βουλευτών και των κομμάτων. Το τι λέγεται στο Εθνικό Συμβούλιο μεταξύ τους μπορούμε να το αντιληφθούμε όλοι. Τους λόγους, δηλαδή, για τους οποίους μπορούν να γίνονται αυτές οι συζητήσεις, το γιατί πρέπει να παραμένουν μυστικές, την ώρα που τις γνωρίζει αν μη τι άλλο ο Τατάρ και όχι ο κυπριακός λαός. Μπορεί να τις γνωρίζει ο κ. Γεραπετρίτης και όχι οι βουλευτές. Μπορεί να τις γνωρίζει η Επιτροπή Εξωτερικών του Ελληνικού Κοινοβουλίου και όχι το Κυπριακό Κοινοβούλιο. Μπορεί να τις γνωρίζουν οι γραμματείες των Ηνωμένων Εθνών, και να αποδέχεται ο κ. Γκουτέρες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τα «δύο κράτη» της τουρκικής πλευράς με τη σιωπή του, αλλά όχι εμείς που θα κληθούμε να ζήσουμε με την προδιαγραφόμενη λύση. Αν είμαι ικανοποιημένος με τους χειρισμούς του Προέδρου Χριστοδουλίδη και της πολιτικής ηγεσίας δεν έχει μεγάλη σημασία. Μπορεί να είναι τακτικοί χειρισμοί, μπορεί να είναι και στρατηγικοί. Θα αποδειχθούν στην πράξη και στην πορεία θα κριθούμε όλοι. Εκείνο που έχει σημασία είναι να είμαστε επαρκώς ενημερωμένοι για τις τολμηρές αποφάσεις που λέει ο Πρόεδρος ότι θα λάβει, να είμαστε ενημερωμένοι για τις γενναίες αποφάσεις που μας καλεί ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Γεραπετρίτης να λάβουμε για εμάς και για τα παιδιά μας. Όπως αντιλαμβάνεστε, ούτε η στάση του Νικόλα Παπαδόπουλου με ικανοποιεί ούτε η στάση του Προέδρου Χριστοδουλίδη, απεναντίας με δυσαρεστούν και μάλιστα έντονα.
– Εσείς διαβλέπετε προοπτική από τη νέα πρωτοβουλία; Ποια η δική σας ανάγνωση για το Κυπριακό;
– Ναι, διαβλέπω προοπτική από τη νέα πρωτοβουλία, αν η δική μας πλευρά, έμμεσα ή άμεσα, αποδεχθεί μερικές από τις απαράδεκτες τουρκικές αξιώσεις. Το έχουμε ξανακάνει στο παρελθόν ως ελληνική πλευρά, αποδεχθήκαμε τη Διζωνική, την εκ περιτροπής προεδρία, τα δικαιώματα των χρηστών έναντι των ιδιοκτητών και, το χειρότερο απ’ όλα, την κυριαρχία του κράτους που θα εκπηγάζει από τα δύο συνιστώντα κρατίδια. Αυτά είναι ενδεικτικά, υπάρχουν κι άλλα που αποδεχθήκαμε ως ένδειξη καλής θέλησης, τα οποία κρύβονται κάτω από ευφάνταστους τίτλους λύσης του Κυπριακού, Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, χαλαρή ομοσπονδία, ομοσπονδία με σωστό περιεχόμενο και ένας Θεός ξέρει τι άλλο ευφάνταστο θα χρησιμοποιούν για να μας καθησυχάζουν. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικότητες και να είμαστε ειλικρινείς και με τον λαό και με τους εαυτούς μας. Τι θα κάνουμε όταν τα επόμενα πέντε-δέκα χρόνια η Τουρκία συνεχίσει να επιμένει στις θέσεις της; Υπό το βάρος των εκβιασμών της διεθνούς κοινότητας για λύση θα αποδεχθούμε νέες υποχωρήσεις που θα μας οδηγήσουν στην επανάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία;
– Υπάρχει αλλαγή στάσης του ΔΗΚΟ στο Κυπριακό ή είναι για χάριν της συμπολίτευσης, όπως λέγεται;
– Μπορείτε να ρωτήσετε την ηγεσία του κόμματος, η οποία είμαι βέβαιος ότι θα σας απαντήσει ότι δεν υπάρχει αλλαγή. Αλλά να σας υπενθυμίσω ότι όλα τα προηγούμενα που ανέφερα για τις υποχωρήσεις μας, και τα οποία αποτελούν μέρος του συμφωνημένου πλαισίου Γκουτέρες, ο Νικόλας Παπαδόπουλος τα απέρριπτε. Θα είχε ενδιαφέρον να καταλάβουμε γιατί τώρα στηρίζει την πολιτική του κυρίου Χριστοδουλίδη για την επιστροφή στο λεγόμενο συμφωνημένο πλαίσιο Γκουτέρες. Εκτός και αν πιστεύει ότι έσφαλλε τότε και τώρα κάνει διορθωτικές κινήσεις.
– Υποστηρίζετε αλλαγή της θέσης για ΔΔΟ από πλευράς ΔΗΚΟ; Είναι γνωστό ότι εσείς είστε αντιομοσπονδιακός…
– Από την πρώτη στιγμή το Δημοκρατικό Κόμμα έπρεπε να μπει μπροστάρης ενώνοντας δυνάμεις για ένα νέο όραμα λύσης του Κυπριακού, απελευθερωτικό για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, δημοκρατικό και κοινωνικά δίκαιο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη ούτε υποστηρίζω ότι με το κεφάλι πρέπει να σπάσουμε τον τοίχο. Χρειάζεται το όραμα, η πολιτική βούληση και όχι να μας κυνηγούν τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η διεθνής κοινότητα προφανώς και δεν είναι έτοιμη και ούτε πρέπει να επιδιώξουμε ως Κυπριακή Δημοκρατία και ως διαπραγματευτής σε αυτό το στάδιο την αλλαγή του πλαισίου λύσης. Όμως θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και δεν το κάναμε, αφήνοντας τον χρόνο να δημιουργεί τετελεσμένα και επί των διαπραγματεύσεων. Ποτέ δεν είναι αργά, άλλωστε μπορεί το Εθνικό Συμβούλιο, αν η Τουρκία το επιθυμεί με την αδιάλλακτη στάση της, να μας οδηγήσει σε χειρότερες επιλογές, όπως η συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση, αλλιώς λέγεται χαλαρή ομοσπονδία, ή τα δύο κράτη. Αν αυτές οι επιλογές με τις πολλές ασάφειες ενός νέου Συντάγματος τύπου Βοσνίας-Ερζεγοβίνης ή Λιβάνου δεν προκαλούν ανησυχίες, τότε τι θα έπρεπε να μας προβληματίζει;
– Αυτή η διαφωνία σας για το Κυπριακό, μπορεί να εκφραστεί και πιο δυναμικά από μέρους σας; Θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε αποχώρηση σας από το ΔΗΚΟ;
– Η διαφωνία μου εκφράζεται από την πρώτη στιγμή που εντάχθηκα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του Δημοκρατικού Κόμματος. Σε όλες τις ομιλίες μου κατά τις συζητήσεις των κρατικών προϋπολογισμών και στις δημόσιες παρεμβάσεις μου. Στην πολιτική δεν συμμετέχουμε για να επανεκλεγόμαστε ούτε για να είμαστε αρεστοί ούτε για να ικανοποιούμε κομματικά ή άλλα συμφέροντα. Υποστηρίζω και θα το υποστηρίζω πάντα ότι η πολιτική είναι εργαλείο για να υπηρετείται ο λαός και η πατρίδα. Το έχω ξανακάνει όταν αποχώρησα από τη Συμμαχία Πολιτών για πολιτικούς λόγους, και βέβαια οι διαφωνίες στο Κυπριακό ή σε κοινωνικά θέματα θα πρέπει να αξιολογούνται κάθε φορά από ένα και μόνο κριτήριο: την αποτελεσματικότητα των ενεργειών εντός και εκτός ενός κόμματος. Δυστυχώς, τα τελευταία δύο χρόνια υπάρχουν και άλλες διαφωνίες με την ηγεσία του κόμματος. Νομίζω όταν υπάρχουν διαφωνίες, και μάλιστα έντονες, επί θεμάτων για τα οποία οι δύο πλευρές μένουν εκτεθειμένες, το τίμημα είναι να λαμβάνονται αποφάσεις. Αυτό ισχύει και για τις δυο πλευρές τόσο για το κόμμα όσο και για εκείνον που διαφωνεί.
– Παράπονα για τη συνεργασίας με την Κυβέρνηση, υπάρχουν και για θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης. Εσείς τι βαθμό θα βάζατε στη συνεργασία;
– Μέχρι πρόσφατα υπήρχε σοβαρό θέμα αποτελεσματικότητας στην εσωτερική διακυβέρνηση. Η ίδια η κυβέρνηση και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν τολμούσαν στα μεγάλα ζητήματα να συγκρουστούν με κατεστημένα και συμφέροντα για πολλούς και διάφορους λόγους. Ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένο, αφού μόλις πριν από δεκαοκτώ μήνες ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Τις τελευταίες μέρες παρατηρώ μια κινητικότητα από κυβερνητικής πλευράς, με τους υπουργούς και τον ίδιο τον Πρόεδρο να εστιάζουν την προσοχή τους και σε θέματα της καθημερινότητας των πολιτών. Αυτό σημαίνει την πρόσβαση των ασθενών στους παρόχους υγείας με ευκολία και τον ικανοποιητικό βαθμό παροχής ιατρικής φροντίδας, την εύκολη και σύντομη μετακίνηση στους δρόμους της χώρας, τον ικανοποιητικό βαθμό πρόσβασης στις κυβερνητικές υπηρεσίες και την άμεση ανταπόκρισή τους στα αιτήματα των πολιτών, την ασφάλεια από την Αστυνομία στις γειτονιές, στις επιχειρήσεις, στις δραστηριότητες των πολιτών, την παραγωγική εκπαίδευση και παιδεία στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, τις πολιτιστικές δράσεις που ανυψώνουν την πνευματικότητα και την ηθική των ανθρώπων, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στη στέγαση που είναι πανάκριβη, την αγορά ειδών πρώτης ανάγκης, την αύξηση των θέσεων εργασίας με ικανοποιητικούς μισθούς για τους νέους ανθρώπους, την κάλυψη των χαμηλοσυνταξιούχων μέσω κοινωνικών παροχών, τη στοχευμένη παραχώρηση του ΕΕΕ στους πραγματικούς δικαιούχους και στις ευάλωτες ομάδες και όχι σε όλους και πολλά άλλα. Αυτά έχουν σχέση με τη συνεργασία του ΔΗΚΟ με την κυβέρνηση; Μπορεί να έχουν, μπορεί και να μην έχουν. Άλλωστε, το ΔΗΚΟ μετέχει στην κυβέρνηση με έναν υπουργό.
Απογοητευτικά τα δείγματα γραφής της διακυβέρνησης
– Ήσασταν από τους πρωτοστάτες όπως λεγόταν, της στήριξης της υποψηφιότητας Νίκου Χριστοδουλίδη. Μετά τους πρώτους δεκαοκτώ μήνες διακυβέρνησης, πώς θα αξιολογούσατε την διακυβέρνηση; Δικαιώνει την επιλογή σας;
– Νομίζω σας απάντησα στην προηγούμενη ερώτηση. Η δικαίωση της επιλογής μου ή όχι θα κριθεί στο τέλος της πενταετίας, θα έλεγε κάποιος. Σωστό. Ωστόσο, τα δείγματα γραφής μέχρι σήμερα είναι απογοητευτικά, ιδιαίτερα στο εθνικό θέμα και στην εσωτερική διακυβέρνηση. Φαίνεται να πηγαίνει καλά στην εξωτερική πολιτική, αλλά και αυτό, λόγω των γεωστρατηγικών συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών, προκαλεί εύλογες απορίες. Θα θυσιάσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες το γεωπολιτικό τους διαμάντι, την Τουρκία, για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στην Κύπρο ή θα μας σπρώξουν σε μια λύση που θα ικανοποιεί την Τουρκία;
– Πέραν από το θέμα του Κυπριακού, σε ποιο άλλο θέμα έχετε διαφορετική προσέγγιση από αυτή της Κυβέρνησης;
– Και αυτή την ερώτηση την απάντησα. Αλλά θα προσθέσω ότι ο κ.Χριστοδουλίδης έχει ακόμα την ευκαιρία να αλλάξει το κράτος του ’60, να κτίσει με την Παιδεία και την εκπαίδευση νέες νοοτροπίες στους πολίτες – και αναφέρομαι στην εξάλειψη του εγωισμού, της εγωκεντρικής λογικής, του ατομικισμού και στην επαναφορά της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της ανοχής και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας στα ανθρώπινα όρια, που δεν είναι άλλα από το ένας άνθρωπος-μία ψήφος και όλοι να έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις απόψεις τους, να διεκδικούν μια καλύτερη ζωή βασιζόμενοι στον ελληνικό τρόπο ζωής του σεβασμού, της αλληλεγγύης και της στήριξης των αδυνάτων. Αυτό λέγεται ηθική. Την απωλέσαμε εκπαιδευόμενοι δεκαετίες τώρα από ένα κράτος που καλλιεργούσε τη συμφεροντολογική συμπεριφορά και ας καεί ο κόσμος όλος.
– Υπάρχει μια εσωκομματική μουρμούρα στο ΔΗΚΟ για έλλειψη συλλογικότητας στις αποφάσεις. Συμφωνείτε με αυτή τη θέση; Ποια η άποψη σας;
-Δεν ξέρω ποιο είναι το μέτρο της συλλογικότητας, αλλά όταν αυτή φορεί κοστούμι στενό και καλύπτει όλα τα σημεία των δικών μας αναγκών, δεν είναι συλλογικότητα. Αυτό αφορά όλους μας, όχι μόνο την ηγεσία του ΔΗΚΟ. Αυτά πρέπει να αλλάξουν και πολλά άλλα και όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
– Το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, ήταν ένα χαστούκι για το ΔΗΚΟ όπως σχεδόν και για όλο το κομματικό σύστημα. Μπορεί να αποκατασταθεί ξανά η σχέση των κομμάτων με την κοινωνία των πολιτών;
– Είναι αυτά που ανέφερα προηγουμένως και αυτά είναι που ορίζουν την έλλειψη εμπιστοσύνης της σιωπηρής πλειοψηφίας των πολιτών. Της πλειοψηφίας που σιωπά για να επιβιώσει, ξεσπά μυστικά για να εκλέγει Φειδίες και ψηφίζει το μη χείρον βέλτιστο. Τα κόμματα πεθαίνουν αργά αλλά σταθερά. Και τον ρόλο τους τον παίζουν πλέον άλλοι οργανισμοί, οι οποίοι δεν εκλέγονται, δεν ελέγχονται και αυτό είναι επικίνδυνο. Δυστυχώς, μετά από χρόνια, μια νέα τάξη πραγμάτων θα καλύψει επίπλαστες αρχές και αξίες, τα θέματα που συζητούμε, ανακυκλώνοντας το χάος που ζει ο άνθρωπος σε όλο τον κόσμο και το οποίο βασίζεται σε οικονομικούς δείκτες, σε πρόσκαιρη και εικονική αναγνωρισιμότητα και γνώση, μόρφωση και πολιτισμό που ορίζουν πολυεθνικές, ΜΚΟ και το διαδίκτυο.
– Σε ο,τι αφορά το ΔΗΚΟ τι προτείνετε και τι αναμένετε από το συνέδριο;
– Ποιο συνέδριο; Το καταστατικό; Τι να περιμένω; Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από ένα καταστατικό συνέδριο; Αυτά είναι τεχνικά θέματα που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας. Οι πολιτικές αποφάσεις αλλάζουν τον κόσμο, αλλά για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς.
