Κλιμακώνεται η κριτική μετά την απόφαση του Προέδρου να κάνει αναφορά για τον τροποποιητικό Νόμο, ώστε να δημοσιοποιούνται οι εισφορές άνω των 5.000 ευρώ στο ταμείο του Ανεξάρτητου Φορέα Κοινωνικής Στήριξης, που διαχειρίζεται η σύζυγος του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας και στην προκειμένη η Φιλίππα Καρσερά.
Με γραπτή του τοποθέτηση ο βουλευτής ΔΗΣΥ, Νίκος Γεωργίου, ο οποίος είχε κάνει την πρόταση Νόμου που εν τέλει ψηφίστηκε, αναφέρει πως ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης «παραμένει αιχμάλωτος των προσδοκιών που καλλιέργησε μέσα από τις εξαγγελίες του».
Κακίζει την απόφασή του να κάνει αναφορά στο ψηφισθέν νομοθέτημα, εννοώντας πως αυτή η κίνηση του Προέδρου δεν εξυπηρετεί τη διαφάνεια, την οποία επικαλείτο προεκλογικά.
Η γραπτή τοποθέτηση του Γεωργίου:
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, 20 μήνες μετά την εκλογή του παραμένει αιχμάλωτος των προσδοκιών που καλλιέργησε μέσα από τις εξαγγελίες του. Εξελέγη με σύνθημα τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, όμως τα έργα και οι ημέρες του φαίνεται να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Αναντίλεκτα είναι Συνταγματικό δικαίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας η αναφορά στο Ανώτατο. Είναι, την ίδια ώρα ωστόσο, δικαίωμα των πολιτικών κομμάτων και των πολιτών να τον κρίνουν πολιτικά.
Η ανάγκη στις μέρες μας για διαφάνεια και λογοδοσία έχει υπερκεράσει το όποιο αίσθημα εμπιστοσύνης, καλής πίστης και αρετής διαθέτει το όποιο δημόσιο πρόσωπο. Είναι γι’ αυτό που με νομοθεσίες και θεσμικές παρεμβάσεις επιχειρούμε να καλύψουμε κενά και διάκενα, ώστε να μην έχει την ευκαιρία οποιοσδήποτε να δρα στο περιθώριο εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα. Μόνο έτσι διασφαλίσουμε τη διαφάνεια και το Κράτος Δικαίου. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε ξανά την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μας.
Η νομοθεσία που ψηφίστηκε και έγινε αναφορά στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν προβλέπει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από όσα προβλέπει η νομοθεσία για τις ιδιωτικές εισφορές των πολιτικών κομμάτων που εφαρμόζεται χωρίς κανένα πρόβλημα από το 2012.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα γιατί να μην ισχύσει το ίδιο για έναν φιλανθρωπικό φορέα του οποίου προεδρεύει ένα πολιτικά εκτεθειμένο πρόσωπο, όπως η σύζυγος του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας.
Κατανοητή η ανάγκη προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, πλην όμως, δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιείται ο Γενικός Κανονισμός των προσωπικών δεδομένων ως πρόσχημα και/ή δικαιολογία για την παρεμπόδιση του πολίτη να γνωρίζει την πηγή των πόρων του Φορέα, ώστε να επιτυγχάνεται η λογοδοσία των οργάνων που το διαχειρίζονται.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η κυβέρνηση του θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι, πιο μπροστά και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που να παρείχαν με νομοσχέδια, κανόνες δεοντολογίας και σοβαρές πρακτικές κάθε εγγύηση διαφάνειας σε μια νομοθεσία που αγγίζει τον ίδιο και το στενό του περιβάλλον ως Πολιτικά Εκτεθειμένα Πρόσωπα».
