Οδυσσέας Μιχαηλίδης από την μια, Χριστόφορος Τορναρίτης από την άλλη, και στη μέση αυτών ένα κομματικό σύστημα σε πλήρη απορρύθμιση που αδυνατεί μέχρι στιγμής να δείξει αντανακλαστικά στο χαστούκι που δέχθηκε από την κάλπη των ευρωεκλογών, είναι οι τρεις βασικές παράμετροι γύρω από τις οποίες κινείται πλέον το πολιτικό σκηνικό.
Σε συνάρτηση βέβαια με το φαινόμενο Φειδίας Παναγιώτου, ο οποίος ως φαινόμενο συνεχίζει να επηρεάζει την κυπριακή πολιτική πραγματικότητα, αλλά την ίδια ώρα ως άτομο, αρχίζει να βλέπει σιγά- σιγά το προσωπικό του άστρο να σβήνει εξαιτίας της φθοράς που δέχεται από την πρώτη μέρα της εκλογής του.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα θολό τοπίο σε σχέση με το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα ενόψει των βουλευτικών εκλογών και το πώς θα διαμορφωθεί ο κομματικός χάρτης τον Μάιο του 2026. Την ίδια ώρα όμως, μέσα από την γενικότερη θολούρα που επικρατεί στο πολιτικό προσκήνιο εξαιτίας της απορρύθμισης του πολιτικού συστήματος συνέπεια της τάσης απαξίωσης των κομμάτων από μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, διαφαίνεται ξεκάθαρα και η πρόωρη προεδρολογία και προδιαγράφεται το σκηνικό, όσον αφορά τους πρωταγωνιστές της μάχης τους 2028.
Το κίνημα των «αδιάφθορων» και οι προβληματισμοί Οδυσσέα
Η απόφαση παύσης του Οδυσσέα Μιχαηλίδη από τη θέση του Γενικού Ελεγκτή, πέραν της κοινωνικής αντίδρασης που προκάλεσε, τροφοδότησε και τα διάφορα σενάρια ως προς την επόμενη μέρα του ιδίου του Οδυσσέα Μιχαηλίδη και την πορεία του στο δημόσιο βίο. Η απόφαση παύσης του και η «θυματοποίηση» του στα μάτια μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας από το «σύστημα», εκτόξευσε ακόμα περισσότερο την δημοφιλία που είχε ούτως ή άλλως, ως Γενικός Ελεγκτής και άνοιξε τη συζήτηση για την πολιτική δραστηριοποίηση του. Πώς όμως μπορεί να γίνει η εμπλοκή του στην πολιτική, υπό ποιες προϋποθέσεις και ποια είναι τα δεδομένα και οι προβληματισμοί του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.
Ο ίδιος σε συνέντευξη του στον «Φ» το Σάββατο 4 Οκτωβρίου είχε δηλώσει το εξής: «Προς το παρόν ένα είναι το βέβαιο. Ότι θα ασχοληθώ με τα κοινά. Το πώς, θα διαφανεί στην πορεία. Τώρα προέχουν άλλα. Οφείλω, ωστόσο, να σας πω ότι το βράδυ πριν την απόφαση, όντας βέβαιος ότι η αίτηση ήταν πρόδηλα αβάσιμη και θα κερδίζαμε, σκεφτόμουν, «πάει ακόμη ένα εμπόδιο, συνεχίζουμε δυνατά από την έπαλξη που λέγεται Ελεγκτική Υπηρεσία». Απέκλεια κατηγορηματικά -και το έλεγα δημόσια- κάθε εμπλοκή μου στην πολιτική. Όμως, η επόμενη μέρα άλλαξε πολλά. Η ευθύνη που ένιωθα ήδη βαριά από την έπαλξη που υπηρετούσα το δημόσιο συμφέρον, έγινε βαρύτερη. Και για να παραφράσω τον Καζαντζάκη, ναι, αν χαθεί ο κόσμος, και εγώ θα φταίω».
Τα δεδομένα δεν έχουν αλλάξει με τις πληροφορίες από το περιβάλλον του Οδυσσέα Μιχαηλίδη να σημειώνουν ότι δεν έχει ακόμη λάβει τις αποφάσεις του για το πώς θα κινηθεί στο πολιτικό σκηνικό. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένας προβληματισμός ως προς το κατά πόσο θα πρέπει να μπει στον πολιτικό στίβο μέσω μίας πολιτικής κίνησης, μπαίνοντας στην μάχη από τις βουλευτικές εκλογές του 2026 ή αν θα παραμείνει σε μία απόσταση, έχοντας όμως ενεργό πολιτικό λόγο με δημόσιες παρεμβάσεις και απόψεις, για να έρθει ως προεδρικός υποψήφιος το 2028.
Το ενδεχόμενο να συμπορευθεί ως υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές με κάποιο από τα υφιστάμενα κόμματα δεν υφίσταται. Άρα ουσιαστικά και οι επιλογές είναι δύο: Είτε η δημιουργία κόμματος/κινήματος και συμμετοχή στις βουλευτικές του 2026, είτε να περιμένει μέχρι το 2028 εξαγγέλλοντας υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές.
Η απόφαση δεν είναι εύκολη ασφαλώς για τον ίδιο. Η δημιουργία μίας πολιτικής κίνησης τη δεδομένη στιγμή σίγουρα του ανοίγει την πόρτα για είσοδο στην Βουλή και ίσως μάλιστα και με εμβληματικό τρόπο. Η δημοφιλία του αυτή την χρονική περιοδο είναι στα ύψη, ενώ ταυτόχρονα και το εκλογικό σώμα ρέπει προς επιλογές πέραν των παραδοσιακών κομμάτων.
Την ίδια ώρα όμως, είναι πολύ πιθανό να αρχίσει και η πολιτική φθορά του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Οι προσδοκίες που δημιουργούνται κάθε φορά γύρω από ένα άτομο που μπαίνει στην πολιτική ως το πρόσωπο της αλλαγής, είναι τεράστιες, με αποτέλεσμα και η απογοήτευση να έρχεται πολύ πιο εύκολα. Την ίδια ώρα, ως κομματάρχης πλέον, δεν θα είναι στο απυρόβλητο, όπως είναι σήμερα, για πολλά κόμματα. Θα είναι ένας κοινός «εχθρός» για το κομματικό σύστημα και θα δέχεται κόστος όχι μόνο για προσωπικές του δράσεις ή πολιτικές, αλλά και γισ το κάθε μέλος του κινήματος του.
Μένοντας εκτός μάχης το 2026 και άρα αποφεύγοντας τη φθορά που μπορεί να έχει, θα πρέπει να βρει τρόπο να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο μέχρι το 2028. Κάνοντας πολιτικές παρεμβάσεις είναι αρκετό; Υπάρχει ο κίνδυνος να «ξεχαστεί» και η δημοφιλία του να ξεφουσκώσει;
Είναι μια πιθανότητα η οποία δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπόψη από τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη και το περιβάλλον του για αυτό και κάποιοι θεωρούν πώς δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την άμεση είσοδο του στην πολιτική με την δημιουργία κινήματος που να κατέλθει στις βουλευτικές από τη στιγμή που υπάρχουν και προσωπικότητες που είναι έτοιμες να σταθούν δίπλα του.
Παράλληλα, είναι ένα ζήτημα και το πώς θα κινηθεί ως προεδρικός υποψήφιος ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης. Θα ακολουθήσει το μοντέλο Νίκου Χριστοδουλίδη ως υποψήφιος πέραν και πάνω από κόμματα, ποντάροντας στη δημοφιλία του; Σε αυτό το σενάριο, όπως και στην περίπτωση Χριστοδουλίδη, θα μπορούσαν να έρθουν στην πορεία και να «κολλήσουν» στην υποψηφιότητα του και κάποια κόμματα. Βέβαια, ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν στο πολιτικό προσκήνιο ως Υπουργός Εξωτερικών μέχρι και ένα σχεδόν χρόνο πριν τις προεδρικές εκλογές του 2023. Επιπλέον, το προφίλ του Οδυσσέα Μιχαηλίδη είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Ο νυν Πρόεδρος κατήλθε στην προεκλογική με ένα προφίλ ήπιο τόνων, μακριά από συγκρούσεις και αποφεύγοντας εντάσεις. Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, όπως πορεύθηκε και ο ως Γενικός Ελεγκτής, δείχνει ένα πιο έντονο χαρακτήρα που αναπόφευγκτα δεν θα αποφύγει τις συγκρούσεις σε μια προεκλογική εκστρατεία. Ανάλογα με το πώς η κοινωνία θα το εισπράξει θα λειτουργήσει υπέρ ή εναντίον του αυτό το στοιχείο.
Σε κάθε περίπτωση, το πώς ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης θα κινηθεί, είναι βασικός παράγοντας για την διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Είτε με τη δημιουργία κόμματος, είτε ως προεδρικός υποψήφιος, δημιουργούνται κάποια δεδομένα τα οποία θα επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις.
Ο παράγοντας Ειρήνη Χαραλαμπίδου
Συνυφασμένη με τις αποφάσεις του Οδυσσέα Μιχαηλίδη φαίνεται να είναι και η επόμενη μέρα της Ειρήνης Χαραλαμπίδου στην πολιτική. Η παρουσία της στα κοινοβουλευτικά έδρανα με το ΑΚΕΛ ολοκληρώνεται το 2026. Η σχέση των δύο πλευρών είναι γνωστό ότι είναι ότι είναι όπως των ζευγαριών που δεν έχουν τίποτε πλέον να τους ενώνει, αλλά μένουν μαζί και δεν προχωρούν σε διαζύγιο μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, επιδεικνύεται μία σχέση εκατέρωθεν ανοχής για να αποφύγουν την σύγκρουση.
Η ίδια η Ειρήνη Χαραλαμπίδου, δείχνει μέσα από διάφορες κινήσεις της, ότι το κεφάλαιο πολιτική δεν θα κλείσει το 2026. Είναι επίσης γνωστό ότι διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη και έχει συχνή επικοινωνία μαζί του.
Οι παρεμβάσεις της μέσω αναρτήσεων μετά την απόφαση για παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη ήταν έντονες, όπως έντονη ήταν και είναι η φημολογία για συμπόρευση των δύο με τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κινήματος. Η αντίδραση του ΑΚΕΛ στην παύση Οδυσσέα Μιχαηλίδη και η εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Προεδρικό, δεν μπορεί να βγει εκτός του κάδρου.
Στην Εζεκία Παπαϊωάννου, δεν έσπευσαν τόσο για να προλάβουν την Ειρήνη Χαραλαμπίδου και να συμπορευθούν οι ίδιοι με τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη οικειοποιούμενοι την στήριξη της κοινωνίας προς τον τέως Γενικό Ελεγκτή, αλλά για να περάσουν το μήνυμα ότι αντιλαμβάνονται τη δυσαρέσκεια που υπάρχει σε μια μερίδα της κοινωνίας που ζητά κάθαρση και καταπολέμηση της διαφθοράς και να δείξουν ότι πρωταγωνιστούν σε αυτή τη στόχευση. Για αυτό και θέλησαν να δηλώσουν την έντονη παρουσία τους μέσω μιας κινητοποίησης έξω από το Προεδρικό, επενδύοντας στην κεφαλαιοποίηση αυτής της αντίδρασης.
Χριστόφορος Τορναρίτης- Φειδίας: Οι σύμμαχοι που έγιναν εχθροί…
Σε άλλες εποχές, θα περνούσαν απαρατήρητες από το πολιτικό σκηνικό, οι όποιες δηλώσεις ή κινήσεις από άτομα όπως ο επιχειρηματίας Χριστόφορος Τορναρίτης. Ο γνωστός ως «Never surrender» έχει εξαγγείλει εδώ και καιρό την πρόθεση του για ενεργή εμπλοκή στην πολιτική. Μέχρι στιγμής βέβαια δεν έχει προχωρήσει με εγγραφή κόμματος ή κινήματος, ωστόσο, θεωρείται από πολιτικούς κύκλους δεδομένη η παρουσία του στις βουλευτικές εκλογές.
Σημειώνεται μάλιστα και το γεγονός ότι αρχίζει πλέον, πέραν της έντονης παρουσία του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, η παραχώρηση βήματος από τα παραδοσιακά ΜΜΕ για προβολή των θέσεων του. Παραχώρησε συνέντευξη πριν μερικές βδομάδες στον «Πολίτη» και φιλοξενήθηκε σε εκπομπή του Αντ1. Καταγράφεται επίσης ή σύγκρουση του με τον ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου, τον οποίο στήριξε φανατικά στην προεκλογική των ευρωεκλογών. Μέσα από αυτήν την σύγκρουση, επιτυγχάνει να έχει και πιο συχνή προβολή κυρίως από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αλλά ταυτόχρονα δείχνει προς τα έξω στο κοινό που απευθύνεται πώς κρατά αποστάσεις πλέον από τον νεαρό ευρωβουλευτή, ο οποίος μετά την εκλογή του, μέσα από δράσεις και αναρτήσεις του, προκαλεί αντιδράσεις σε μια μερίδα ατόμων που τον ψήφισαν.
Κυρίως ατόμων που προέρχονται από τη Δεξιά και τα πιο συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας που ενοχλούνται με τα βίντεο με τον Τουρκοκύπριο «τικ-τοκερ» αλλά και τα «μαθήματα ιστορίας» μέσω των podcasts με τον Μακάριο Δρουσιώτη και τον Τάκη Χατζηδημητρίου. Για πολλούς ο Φειδίας έχει απομυθοποιηθεί και έχει αρχίσει να «ξεφουσκώνει». Άρα για επικοινωνιακούς λόγους, ο Χριστόφορος Τορναρίτης θα ήθελε να δείξει ότι πλέον δεν ταυτίζεται με τον Φειδία Παναγιώτου.
Ο Νίκος, η Αννίτα και ο άγνωστος «Χ»
Μέσα από το ρευστό πολιτικό σκηνικό διακρίνεται όμως η πρόωρη προεκλογική αρένα για τις προεδρικές εκλογές. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι τόσο ο Νίκος Χριστοδουλίδης από την μια, όσο και η Αννίτα Δημητρίου από την άλλη, κινούνται σε ρυθμούς προεδρικών εκλογών, παρόλο ότι και οι δύο το αρνούνται όταν ερωτώνται ευθέως. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι το ΑΚΕΛ αναζητεί υποψήφιο από τον χώρο της κεντροδεξιάς για να στηρίξει για Πρόεδρο, επιδιώκοντας παράλληλα και μια συνέχιση της εκλογικής συνεργασίας που πέτυχε στις τοπικές εκλογές με το ΔΗΚΟ. Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί από την πορεία της συνεργασίας του ΔΗΚΟ με τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Οι σχέσεις Προεδρικού και συμπολιτευόμενων κομμάτων ποτέ δεν έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Την ίδια ώρα, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιούν σε ποσοστά την στήριξη τους στην Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, ενώ παράλληλα υπάρχει και εσωκομματική μουρμούρα για μη ικανοποίηση αιτημάτων. Συν βέβαια την γκρίνια ότι η Κυβέρνηση τους αγνοεί και δεν τους ενημερώνει για σημαντικά θέματα, όπως για παράδειγμα τον διορισμό του νέου Γενικού Ελεγκτή αλλά και για την προχθεσινή συνάντηση του Προέδρου με τον Υπουργό Οικονομικών για να εξαγγελία μέτρων κατά της ακρίβειας την ώρα που εκκρεμούσε η συνάντηση μαζί τους στο Προεδρικό Μέγαρο.
Από την άλλη, ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ξεκάθαρο ότι τηρεί αποστάσεις και κινείται σε μια πιο αυτόνομη πορεία και από τα τρία κόμματα. Αυτό έδειξε και με τον διορισμό του νέου Γενικού Ελεγκτή, αυτό δείχνει και με τους πρόσφατους διορισμούς ατόμων προερχόμενων από τον ΔΗΣΥ, στα ΔΣ οργανισμών. Όπως του Παναγιώτη Τρισόκκα ως προέδρου της Εθνικής Αρχής Στοιχημάτων. Ο πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής ήταν υποψήφιος με τον ΔΗΣΥ στις βουλευτικές εκλογές του 2021. Από τον ίδιο χώρο προέρχεται και ο Ανδρέας Φράγκος που διορίστηκε νέος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΚΥΠΕ. Διετέλεσε επί Κυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη, πρόεδρος στο ΔΣ του ΡΙΚ. Κινήσεις με τις οποίες ο Νίκος Χριστοδουλίδης δείχνει ότι θέλει να κινηθεί στο δικό του πλαίσιο, χτίζοντας μία βάση που θα του δίνει ένα ποσοστό ικανό να δώσει δυναμική στην προσπάθεια του για νέα θητεία, ανεξαρτήτως της στήριξης οποιουδήποτε κόμματος.
Από την άλλη πλευρά, είναι οφθαλμοφανές ότι η πρόεδρος του ΔΗΣΥ προετοιμάζεται για να είναι υποψήφια για το 2028. Στη μεγάλη δημοφιλία της δεν επενδύει μόνο η ίδια αλλά και πολλοί άλλοι στην Πινδάρου, οι οποίοι θεωρούν ότι έχουν την ευκαιρία για να επανέλθουν στην εξουσία. Για την ίδια βέβαια θα είναι μια γερή δοκιμασία οι βουλευτικές εκλογές από την μάχη των οποίων θα πρέπει να εξέλθει όσο το δυνατό πιο αλώβητη.
Από την εξίσωση λείπει το κομμάτι που αφορά τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη και το αν θα είναι τελικά προεδρικός υποψήφιος. Αν είναι, κάποια από τα κόμματα θα σπεύσουν να παραταχθούν στο πλευρό του επενδύοντας στη δημοφιλία του.
