Τις τελευταίες μέρες ο Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης δίνει την εντύπωση ότι πήρε σβάρνα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Χριστοδουλίδη, με μοναδικό στόχο να προκαλέσει εναντίον του την απαξίωση της κοινής γνώμης. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είναι αλήθεια κάτι τέτοιο. Ότι είναι συμπτωματικά, που εμφανίζονται καθημερινά, κεφάλαια εκθέσεων ή προκαταρκτικών εκθέσεων, που αφορούν τον Πρόεδρο.
Σήμερα, όμως, μας βάζει σε ανησυχία το νέο κεφάλαιο. Ανησυχία για την κατ΄ επανάληψη αγριότητα και σύγκρουση θεσμών του κράτους, που πριονίζει τη δημοκρατία μας και υπονομεύει πρώτα απ΄ όλα τον θεσμό του Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Ως να ρίχνει τον Πρόεδρο βορά στην ανθρωποφαγία. Και μάλιστα για γεγονότα που θα έπρεπε να ρυθμίζονται θεσμικά και όχι τηλεοπτικά.
Τα παιδιά του Προέδρου της Δημοκρατίας, λέει η έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, μετακινούνται με υπηρεσιακό αυτοκίνητο και με αστυνομικό ως οδηγό και αυτό «είναι παράνομο και συνιστά κατάχρηση εξουσίας». Αντιλαμβανόμαστε ότι η Αστυνομία απάντησε ότι αυτό συμβαίνει γιατί προκύπτουν θέματα προστασίας και ασφάλειας. Όπως αναφέρεται και στην έκθεση, ο Αρχηγός Αστυνομίας, σε σχετική απάντησή του, πληροφόρησε την Ελεγκτική Υπηρεσία ότι η χρήση των αστυνομικών οχημάτων προβλέπεται από την Α.Δ. με αρ. 2/38, που αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι επιτρέπεται να μεταφέρονται σε αστυνομικά οχήματα και «τα πρόσωπα που κινδυνεύουν από οποιαδήποτε αιτία, με σκοπό την προστασία τους». Ο Ελεγκτής, από την πλευρά του, το προσπερνά αυτό και βασίζεται μόνο στις σχετικές πρόνοιες των περί Υπηρεσιακών Οχημάτων του Κρατικού Τομέα και του Ευρύτερου Δημόσιου Τομέα Κανονισμών.
Υπάρχει, δηλαδή, μια διάσταση απόψεων. Είναι λόγος αυτός να διασύρεται δημοσίως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Δεν θα έπρεπε τα θεσμικά όργανα του κράτους, που χειρίζονται το ζήτημα, μαζί και η Ελεγκτική Υπηρεσία, να βρουν τον καλύτερο τρόπο για να εξυπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον; Διότι, αυτό θα έπρεπε να τους απασχολεί.
Για παράδειγμα, ας εξεταστεί το εξής: Από τη στιγμή που σύμφωνα με την Ελεγκτική Υπηρεσία (το αναφέρει ρητώς), ο Πρόεδρος και η Πρώτη Κυρία δικαιούνται υπηρεσιακό όχημα «για αποκλειστική χρήση» και στο πλαίσιο αυτό δικαιούνται να μεταφέρουν τα παιδιά τους («εάν συνοδεύουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή την Πρώτη Κυρία στο ίδιο αυτοκίνητο το οποίο με βάση τη νομοθεσία τους παραχωρείται για αποκλειστική χρήση»), συμφέρει στο δημόσιο να αφήνουν τα καθήκοντά τους για να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο, στο φροντιστήριο ή αλλού, με τις λιμουζίνες τους; Ή, έστω, με άλλο ιδιωτικό αυτοκίνητο; Να τα παίρνουν, ας πούμε, στο σχολείο συνοδεία αστυνομικών, και μετά να επιστρέφουν στο σπίτι για να πάρουν τη λιμουζίνα να πάνε στα καθήκοντά τους.
Δεν θα το εξετάσουμε εμείς αυτό. Αλλά, σίγουρα δεν μπορεί να εξετάζεται και με δημόσια αντιπαράθεση, που αχρείαστα προκαλείται και άγονα δημιουργεί κάκιστες εντυπώσεις και άθλια εικόνα για τους κρατικούς μας θεσμούς. Γιγαντώνουν την απογοήτευση των πολιτών. Αυτό επιδιώκουν; Φτάνει, χορτάσαμε διασυρμούς.
