Αναζητούν φόρμουλα συνεργασίας

Η δήλωση της Αννίτας Δημητρίου κατά τη διάρκεια των επαρχιακών συγκεντρώσεων που πραγματοποίησε ο Δημοκρατικός Συναγερμός το προηγούμενο διάστημα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία συνεργασία με το ΑΚΕΛ, ερμηνεύθηκε ως «κόψιμο» στον βήχα ορισμένων που φλέρταραν στην ιδέα μίας συνεργασίας με το κόμμα της Αριστεράς.

Μιας συνεργασίας σε τοπικό επίπεδο που θα επικεντρωνόταν ουσιαστικά στην ιδέα της σύμπραξης των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης. Κάποιοι έβλεπαν μάλιστα ως προγεφύρωμα ή προετοιμασία του εδάφους μιας εκλογικής συνεργασίας στις επόμενες προεδρικές εκλογές απέναντι στον Νίκο Χριστοδουλίδη και στη διεκδίκηση μίας δεύτερης θητείας. Κάτι το οποίο είχε γίνει ως προσπάθεια σε ανεπίσημο επίπεδο από ορισμένους κατά τη διάρκεια του β΄γύρου των προεδρικών εκλογών , ανοίγοντας και ένα κύκλο συζητήσεων γύρω από το κατά πόσο δόθηκαν ή όχι αρχεία μελών του κόμματος στο ΑΚΕΛ.

Αυτή η ερμηνεία της τότε δήλωσης Αννίτας Δημητρίου είναι η μία όψη της ιστορίας. Η δεύτερη ανάγνωση κάνει λόγο για έμμεσο νεύμα προς το ΔΗΚΟ για συνεργασία στις τοπικές εκλογές. Η εκ προοιμίου απόρριψη της όποιας συνεργασίας μόνο με το κόμμα της Αριστεράς και όχι με οποιοδήποτε άλλο κόμμα, είναι για κάποιους ένας εύσχημος τρόπος να ανοίξει ο δρόμος συνεργασίας με το ΔΗΚΟ ή και την ΔΗΠΑ.

Δύο κόμματα τα οποία μετέχουν στην Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη, της οποίας ο ΔΗΣΥ έχει δηλώσει ξεκάθαρα τη θέση του, την οποία επανεβεβαίωσε και με συνεδριακή απόφαση, ότι είναι στην αντιπολίτευση. «Γιατί δεν είπε ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν πρόκειται να κάνει συνεργασία με κανένα συγκυβερνών κόμμα, ως κόμμα της αντιπολίτευσης; Τι σημαίνει αυτό;», υποδεικνύουν συναγερμικά στελέχη. Την ίδια ώρα όμως, ο εσωκομματικός αντίλογος υπογραμμίζει πώς όλες αυτές οι αναφορές εντάσσονται στο πλαίσιο της ευρύτερης κατάστασης διαφορετικών τάσεων που επικρατούν εντός του κόμματος και της προσπάθειας άσκησης πίεσης προς την ηγεσία του κόμματος. Αποτυχία συνεργασιών, όπως σημειώνουν, θα σημαίνει ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό και εκλογική αποτυχία για τον ΔΗΣΥ, αλλά και απομόνωση του.

Αυτό το οποίο σημειώνουν είναι πώς με το ΑΚΕΛ ουδέποτε συνεργάστηκε ο ΔΗΣΥ. Οι πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες παραδοσιακά είχε συνεργασίες σε εκλογές ο Συναγερμός ήταν τα κόμματα του Κέντρου. Κατά κύριο λόγο το ΔΗΚΟ και αργότερα η ΔΗΠΑ. Συνεπώς από τη στιγμή που θα αποκλειστούν κόμματα που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση διότι ο ΔΗΣΥ είναι στην αντιπολίτευση, αυτόματα αποκλείονται και όλες οι κομματικές συνεργασίας για το κόμμα με κίνδυνο να οδηγηθεί στην κομματική απομόνωση.

>> Μόνο σε τοπικό επίπεδο

Η εξίσωση μίας εκλογικής συνεργασίας ΔΗΣΥ- ΔΗΚΟ δεν είναι καθόλου εύκολη για κανένα από τα δύο μέρη. Ούτε μία γενικευμένη και οριζόντια συνεργασία φαίνεται να είναι σε προτεραιότητα για τα δύο κόμματα. Για το Προεδρικό και τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη μία συνεργασία ΔΗΣΥ- ΔΗΚΟ θα ήταν η ιδανικότερο σενάριο, αλλά σε αυτό το σημείο είναι που αρχίζει να αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας των ζητούμενων για την εξίσωση συνεργασίας των δύο.

> Πρώτον: Θα ήθελε η Αννίτα Δημητρίου ένα γενικότερο πλαίσιο συνεργασίας με το ΔΗΚΟ; Ασφαλώς η πρόεδρος του ΔΗΣΥ θα ήθελε να διατηρήσει γέφυρες επικοινωνίας με το Δημοκρατικό Κόμμα. Την ίδια ώρα όμως δεν θέλει να ταυτίσει τον Δημοκρατικό Συναγερμό ως μέρος της Κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη, ή ως συγκυβερνών κόμμα. Όχι μόνο λόγω των αντιδράσεων που υπάρχουν εσωκομματικά από μία μεγάλη μερίδα στελεχών και μελών του κόμματος που ήδη ασκούν έντονη κριτική στην νέα ηγεσία, αλλά και γιατί η ίδια θέλει να διατηρεί αποστάσεις.

Η δημοσίευση πριν από περίπου δύο εβδομάδες της έρευνας της εταιρείας Pulse που έγινε σε συνεργασία με την εταιρεία «Γνώρα- Σύμβουλοι Επικοινωνίας», αναδείχθηκε και προωθήθηκε έντονα από πλευράς Πινδάρου το γεγονός ότι η Αννίτα Δημητρίου είναι σήμερα η πιο δημοφιλής πολιτικός. «Μακαριακά ποσοστά», έλεγε εμφαντικά στέλεχος του κόμματος σχολιάζοντας την εν λόγω δημοσκόπηση την οποία προωθούσαν στα ΜΜΕ. Είναι γεγονός ότι η πρόεδρος του ΔΗΣΥ παρά τα εσωκομματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, καταφέρνει και λόγω της δημοφιλίας της να διαχειρίζεται τις εσωκομματικές ισορροπίες. Αυτό για πολλούς, την καθιστά και εν δυνάμει υποψήφια για τις προεδρικές του 2028 στις οποίες θα έχει, εκτός απροόπτου απέναντι της και τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Υπό αυτά τα δεδομένα, ασφαλώς και δεν μπορεί και δεν θέλει το ΔΗΣΥ να γίνει συμπολίτευση στην Κυβέρνηση Νίκου Χριστοδουλίδη, παρόλο που κάποιοι εντός του κόμματος θεωρούν πώς είναι κάτι που και μπορεί και πρέπει να γίνει για να είναι μέρος της νομής της εξουσίας.

> Δεύτερον: It takes to tango… Ακόμα δηλαδή και αν στην Πινδάρου το κλίμα ήταν φουλ υπέρ μιας συνεργασίας με το ΔΗΚΟ, στο κόμμα του Νικόλα Παπαδόπουλου έχουν τους δικούς τους προβληματισμούς στο ενδεχόμενο μιας οριζόντιας συνεργασίας σε όλους τους δήμους και για όλες τις θέσεις αιρετών αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον ΔΗΣΥ.

Εσωκομματικά υπάρχουν ούτως ή άλλως διαφορετικές προσεγγίσεις και φιλοσοφίες για το πώς θα πρέπει να κινηθεί το ΔΗΚΟ. Υπάρχουν όμως ανησυχίες που σχετίζονται και με τις ισορροπίες των σχέσεων του κόμματος με την Κυβέρνηση. Αυτή τη στιγμή το ΔΗΚΟ, είναι το μεγαλύτερο από τα κόμματα που μετέχουν στην Κυβέρνηση. Διεκδικεί και θέλει να έχει το ρόλο του ρυθμιστή, παρόλο ότι υπάρχουν προβλήματα και συνεννόησης και συνεργασίας με την Κυβέρνηση. Δεν περνά απαρατήρητο ότι η Κυβέρνηση υιοθετεί πολλές εισηγήσεις και θέσεις του ΔΗΣΥ σε κυβερνητικά νομοσχέδια, στον οποίο δείχνει πολλές φορές ότι στηρίζεται για να εξασφαλίζει πλειοψηφία στην Βουλή. Στην περίπτωση που ο ΔΗΣΥ γίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έμμεσα ή άμεσα μέρος της Κυβέρνησης, αυτόματα και ο ρόλος του ΔΗΚΟ στην Κυβέρνηση υποβαθμίζεται. Την ίδια ώρα εσωκομματικά υπάρχει και η άποψη ορισμένων ότι δεν πρέπει να κλείσουν την πόρτα συνεργασίας όπου υπάρχει η δυνατότητα με το ΑΚΕΛ.

Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στο Δήμο Λεμεσού και την πιθανή υποψηφιότητα Γιάννη Αρμεύτη, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι αυτόματα ανοίγεται η προοπτική συνεργασίας με το κόμμα της Αριστεράς η οποία μπορεί να διευρυνθεί και για τους δήμους ανατολικής και δυτικής Λεμεσού. Όπως αντίθετα υπάρχει και η άποψη ότι μία υποψηφιότητα στη Λευκωσία του Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη, είτε ως δημάρχου είτε ως προέδρου του επαρχιακού συμβουλίου, οδηγεί σε συνεργασία με το ΔΗΣΥ.

Βέβαια και σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν ιδιαιτερότητες για την Πινδάρου καθώς το ενδιαφέρον αρκετών μνηστήρων είναι μία μορφή πίεσης προς την ηγεσία του κόμματος. Ο δήμαρχος Αγλαντζιάς Ανδρέας Κωνσταντίνου με την πρόσφατη ανάρτηση του στο προσωπικό του λογαριασμού στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ανακοίνωσε το ενδιαφέρον του για υποψηφιότητα. Δεδομένο είναι και το ενδιαφέρον του τέως Υπουργού Εσωτερικών Νίκου Νουρή, ενώ ενδιαφέρον υπάρχει και από τον δημοτικό σύμβουλο Λευκωσίας Χρύσανθο Φάκκα. Ανοικτό παραμένει και το σενάριο για τη Νατάσα Πηλείδου.

Υπό αυτά τα δεδομένα θεωρείται ότι θα είναι πιο εύκολη η εξίσωση τοπικών συνεργασιών και όχι μίας συνεργασίας σε οριζόντια βάση. Ουσιαστικά δηλαδή, το βάρος αφήνεται στις τοπικές και επαρχιακές επιτροπές των κομμάτων να δώσουν κατεύθυνση στις συνεργασίες για τις τοπικές εκλογές. Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχουν ούτως ή άλλως έντονο τοπικό στοιχείο, ιδιαίτερα σε μικρούς δήμους και κοινότητες. Παράλληλα όμως, φεύγει και σε ένα βαθμό, το βάρος της ευθύνης από τους ώμους των ηγεσιών των δύο κομμάτων, οι οποίες και θέλουν αλλά και δεν θέλουν μια συνεργασία στις τοπικές εκλογές.

Παπαχαραλάμπους και δημαρχία του Στροβόλου

Ένα ακόμα δύσκολο κομμάτι της εξίσωσης για το Δημοκρατικό Συναγερμό είναι αυτό του Δήμου Στροβόλου. Ο νυν δήμαρχος Ανδρέας Παπαραχαλάμπους, στήριξε στις προεδρικές εκλογές ανοικτά την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη. Ήταν παρών στην πρώτη γραμμή των προεκλογικών συγκεντρώσεων του. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι ξανά υποψήφιος.

Η θέση του ΔΗΣΥ και της ηγεσίας του κόμματος θα είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη. Στήριξη της υποψηφιότητας του για κάποιους είναι μία έμμεση επιβράβευση ή αποδοχή της επιλογής που έκανε στις προεδρικές εκλογές που ήταν ενάντια στον υποψήφιο του κόμματος.

Μη στήριξη της υποψηφιότητας του και στήριξη άλλου υποψηφίου απέναντι του, ενέχει, όπως σημειώνουν κάποιοι άλλοι, το στοιχείο του ρίσκου ο ΔΗΣΥ να χάσει ένα μεγάλο δήμο, καθώς ο Ανδρέας Παπαχαραλάμπους θα πάρει μία μερίδα των ψήφων του κόμματος και με την στήριξη και άλλων κομμάτων αποκτά μία δυναμική.

Kαι σφήνες για ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ σε Πάφο και Λάρνακα

Το σενάριο συνεργασίας ΔΗΣΥ- ΑΚΕΛ σε τοπικό επίπεδο συντηρείται από ορισμένους κύκλους, παρά τις αναφορές της Αννίτας Δημητρίου για καμία συνεργασία με το κόμμα της Αριστεράς. Η περίπτωση των δήμων της Πάφου και της Λάρνακας είναι χαρακτηριστικές. Στην περίπτωση του δήμου Πάφου, ο Φαίδωνας Φαίδωνος φέρεται να θέλει να είναι ξανά υποψήφιος.

Στα σενάρια που ακούγονται είναι και αυτό της της επάρχου Πάφου Μαίρης Λάμπου, ως κοινής υποψήφιας των τριών κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνησης ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ. Η υποψηφιότητας επίσης, θα έχει προσβάσεις και σε δεξαμενή των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ, καθώς προέρχεται από το χώρο της Δεξιάς. Ερωτηματικό παραμένει τι θα πράξει ο τέως βουλευτής του ΔΗΣΥ Κώστας Κωνσταντίνου. Αν τελικά θα κατέλθει ως υποψήφιος πρόεδρος του επαρχιακού συμβουλίου και με ποιων την στήριξη.

Υπό αυτά τα δεδομένα, φαίνεται να έχει ένα πλεονέκτημα έναντι άλλης υποψηφιότητας, γεγονός που για κάποιους οδηγεί σε μονόδρομο αναζήτησης συνεργασίας ΔΗΣΥ- ΑΚΕΛ υπέρ της υποψηφιότητα Φαίδωνος για να έχει πιθανότητες εκλογής με το αιτιολογικό και την ανοικτή στήριξη του τελευταίου προς τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, στο β’ γύρο των προεδρικών εκλογών.

Ως αντάλλαγμα, μπαίνει στο τραπέζι των σεναρίων η στήριξη από πλευράς ΔΗΣΥ της υποψηφιότητας Ανδρέα Βύρα στη Λάρνακα, ως υποψηφίου κοινής αποδοχής. Ούτως ή άλλως ο ΔΗΣΥ έχει δυσκολία εξεύρεσης αντιπάλου ικανού να κερδίσει τον Ανδρέα Βύρα στις εκλογές. Την ίδια ώρα όμως γίνονται κινήσεις από πλευράς Πινδάρου προκειμένου να πείσουν τον πρόεδρο του ΟΑΥ Σταύρο Μιχαήλ να πειστεί να κατέλθει ως υποψήφιος στη Λάρνακα.

Από Σεπτέμβριο στα βαθιά η συζήτηση στο ΑΚΕΛ

Από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο αναμένεται να μπει στα βαθιά και η συζήτηση για τη συγκρότηση ψηφοδελτίων στο ΑΚΕΛ. Ο διάλογος σε επαρχιακό επίπεδο έχει προχωρήσει αρκετά, όπως πληροφορούμαστε και από το Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει η υποβολή εισηγήσεων ονομάτων για υποψηφιότητες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα γίνει και η συζήτηση για τυχόν συνεργασίες που θα μπορούσαν να γίνουν σε επίπεδο τοπικών εκλογών.

Στην Εζεκία Παπαϊωάννου οι όποιες συνεργασίες θα έχουν τοπικό κυρίως χαρακτήρα και θα είναι το αποτέλεσμα πρωτοβουλιών των επαρχιακών επιτροπών. «Στόχος μας είναι η διαμόρφωση ψηφοδελτίων που να αγκαλιάσουν και να αγκαλιαστούν από όλο το προοδευτικό φάσμα της χώρας. Με ανθρώπους αποφασισμένους να προσφέρουν με τη γνώση και τη δημιουργικότητά τους στις τοπικές κοινωνίες αξιοποιώντας στο μέγιστο βαθμό τις δυνατότητες που παρέχει το νέο πλαίσιο τοπικής αυτοδιοίκησης», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΑΚΕΛ μετά τη συνεδρία της Κεντρικής Επιτροπής για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση θα είναι για το ΑΚΕΛ και η πρώτη προσπάθεια που γίνεται τη δημιουργίας μίας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας. Συνεπώς μία κομματική συνεργασία σε κεντρικό επίπεδο, δεν θα λειτουργούσε με τρόπο που θα εξυπηρετούσε τη διαλεκτική της συνεργασίας για προοδευτική αλλαγή. Δεν  μπορεί για παράδειγμα να υπάρχει μία συνεργασία με κόμματα που μετέχουν στην Κυβέρνηση, αλλά ούτε και με τον ΔΗΣΥ. Κοινή στήριξη όμως υποψηφίων σε κάποιους δήμους ή κοινότητες μπορεί να γίνει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται επίσημη συνεργασία. Για αυτό και στην ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής αναφέρεται ότι δόθηκε  το έναυσμα για να προχωρήσουν οι επαρχιακές και τοπικές επιτροπές του ΑΚΕΛ στις απαραίτητες πολιτικές και οργανωτικές διεργασίες για διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες, διαμόρφωση συνεργασιών και καταρτισμό ψηφοδελτίων το συντομότερο.