Οι πάντες γνωρίζουν τα προβλήματα των ηλικιωμένων που αδυνατούν να συντηρηθούν από μόνοι τους και χρειάζονται κάποια φροντίδα, αλλά αυτοί που πρέπει δεν δείχνουν την ανάλογη σημασία.
Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ζευγαριών εργάζονται και οι δύο, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να φροντίσουν τους ηλικιωμένους γονείς τους και η μοναδική διέξοδος είναι η είσοδος σε κάποιον οίκο ευγηρίας.
Δυστυχώς όμως, οι τιμές των ιδιωτικών οίκων ευγηρίας είναι πολύ τσουχτερές και απαγορευτικές για τα πλείστα νοικοκυριά, χωρίς να υπονοούμε ότι είναι άδικα και αδικαιολόγητα, με αποτέλεσμα πολλοί ηλικιωμένοι μας να δεινοπαθούν αβοήθητοι.
Από ότι λέγεται, οι τιμές των εν λόγω οίκων ευγηρίας, ξεκινούν από €1.300 και φθάνουν τις €3.000 τον μήνα. Διερωτήθηκε κάποιος αρμόδιος ή οι εκκλησιαστικοί μας πατέρες πόσοι από τους συνανθρώπους μας μπορούν να σηκώσουν αυτό το οικονομικό βάρος;
Πρέπει να τονίσουμε ότι οι πλείστοι ηλικιωμένοι μας είναι χαμηλοσυνταξιούχοι με €400 – €500 τον μήνα, ένα ποσό που δεν αρκεί ούτε για τις αναγκαίες πάνες για όσους έχουν ακράτεια.
Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό ή χθεσινό, δυστυχώς το πρόβλημα είναι πολύ παλιό και κάθε χρόνο γίνεται ακόμα πιο έντονο, αλλά δυστυχώς οι αρμόδιοι το προσπερνούν με απάθεια.
Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και η Εκκλησία μας που έπρεπε να είναι πολύ πιο ευαίσθητη σε αυτά τα θέματα. Παλιά είχε ιδρύσει το Μέλαθρο Ευγηρίας στην Έγκωμη, σήμερα χρειαζόμαστε δύο και τρία Μέλαθρα κάθε πόλη για να απαμβλυνθεί κάπως το πρόβλημα.
Αν υπάρξει θέληση, για να υπάρξει κάποια σοβαρή προσπάθεια και βελτίωση της κατάστασης πρέπει να συνεργαστούν εκτός της κρατικής μηχανής, οι Δήμοι, η Εκκλησία και οι φιλανθρωπικές μας οργανώσεις, αυτοί οι τέσσερις φορείς πρέπει να ενώσουν δυνάμεις.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι είναι ηθική υποχρέωση των νέων να εξασφαλίζουν μια υποφερτή ζωή για τα τελευταία χρόνια των ηλικιωμένων που εργαζόντουσαν μια ολόκληρη ζωή και πρόσφεραν σε αυτό τον τόπο.
Ελπίζουμε ότι οι αρμόδιοι μας και εκκλησιαστικοί ταγοί να δώσουν κάποια σημασία στα πιο πάνω και να ενεργήσουν ανάλογα.
Επειδή είμαστε ρεαλιστές και γνωρίζουμε πως λειτουργεί η κρατική μηχανή, που συχνά πυκνά της «κόβεται το κολάνι» και μένει μισόστρατα», εισηγούμαστε όπως οι Δήμοι και οι μεγάλες κοινότητες αναλάβουν την πρωτοβουλία και να συνεργαστούν με τους άλλους τρεις φορείς για υλοποίηση αυτού του θεάρεστου έργου που θα ανακουφίσει χιλιάδες οικογένειες.
Μια άλλη λύση που θα μπορούσε να ανακουφίσει αρκετές οικογένειες, είναι η κρατική επιχορήγηση του κόστους των οίκων ευγηρίας ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Και μια τελευταία καλή λύση αλλά δύσκολη, είναι η ενίσχυση του θεσμού για κατ’ οίκον φροντίδα των ηλικιωμένων.
