Θα έπρεπε κάποια στιγμή να ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα όχι μόνο για τα δικαιώματα των «αρίστων» του δημόσιου τομέα, αλλά και για τις ευθύνες τους. Γιατί αν κρίνουμε από τα όσα συμβαίνουν, αυτή η πολυδιαφημισμένη «αριστεία» μοιάζει συχνά με άλλοθι για την απόλυτη ανευθυνότητα.
Πόσες φορές έχουμε μείνει εμβρόντητοι μπροστά στη «συστημική» αναλγησία συγκεκριμένων δημοσίων υπαλλήλων σε κρίσιμους τομείς; Υποθέσεις που μπαίνουν σε συρτάρια και ξεχνιούνται για χρόνια, μέχρι να σκάσουν στα χέρια μας ως τετελεσμένα.
Παραδείγματα; Άπειρα: Τακάτα, χαλλούμι, δημόσιες συμβάσεις.
Και τι γίνεται όταν η αδράνεια μετατρέπεται σε τεράστια ζημιά για την κοινωνία; Οι υπεύθυνοι συχνά κρύβονται πίσω από τις συντεχνίες τους και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους, ενώ ο πολίτης πληρώνει το μάρμαρο.
Γιατί;
Επειδή κάποιος βολεμένος απολαμβάνει τον παχυλό μισθό και τα προνόμιά του χωρίς να λογοδοτεί ποτέ… ΠΡΟΚΕ
