Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που βλέπουμε σε διάφορες ομιλίες, δημόσιες συζητήσεις, συνήθως από τηλεοράσεως, ειδικά στον ελληνόφωνο χώρο και ειδικότερα στην Κύπρο, διάφορους λεγόμενους πολιτικούς ταγούς να επικαλούνται το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και να επαναλαμβάνουν χιλιοειπωμένα αποφθέγματα σε σχέση με τις αρχές και τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού γενικότερα, ξεστομίζοντας επί της ουσίας χιλιοιειπωμένα συνθήματα και τσιτάτα.
Η επίκληση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού του πνεύματος γίνεται προφανώς ως μια προσπάθεια να προσδώσουν κύρος σε αυτά που λένε, αλλά και να πάρουν ένα μέρος της λάμψης αυτού, που στο φαντασιακό της πλειοψηφίας του κόσμου έχει αποτυπωθεί ως κάτι καθαγιασμένο και ιερό, που φαντάζει ως μακρινός φάρος που αχνοφαίνεται στο βάθος, που όμως φωτίζει τις ζωές μας και μας δείχνει τον δρόμο, ό,τι και αν σημαίνει αυτό γενικότερα, αλλά και ειδικότερα για τον καθένα ξεχωριστά.
Στην πραγματικότητα, δυστυχώς η επίκληση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, τόσο από τους λεγόμενους πολιτικούς ταγούς που το επικαλούνται, αλλά και σε σχέση με τους δέκτες αυτών των τσιτάτων και συνθημάτων, είναι ακριβώς αυτό, μια μακρινή θαμπή, αόριστη λάμψη, που αχνοφαίνεται κάπου μακριά, η οποία λειτουργεί απλά ως ένα τοτέμ, στο οποίο κάνουμε σπονδές, νομιζόμενοι ότι αυτές οι σπονδές σε ένα νεκρό αντικείμενο θα ενεργοποιήσουν κάποια άγνωστη μαγική και θεϊκή δύναμη, που θα μας προστατεύσει και θα προσφέρει ανακούφιση και μια ζεστασιά που θα απαλύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.
Επί της ουσίας, αυτή η δεδομένη, συνολικά από την κοινωνία σε όλα τα επίπεδα της, αντιμετώπιση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, αλλά και γενικότερα αντιμετώπισης κάθετι πνευματικού που εμβαθύνει στη σκέψη και στην ψυχή, αποτελεί δυστυχώς τον ορισμό του ότι αυτό το «πνεύμα» στο οποίο γίνεται επίκληση, είναι απλά ένα νεκρό παγωμένο σώμα, ένα τοτέμ και μια νεκρή αποτύπωση αυτού που κάποτε υπήρξε ζωντανό.
Ο αρχαίος ιστορικός, αποκαλούμενος και ως ο πατέρας της Ιστορίας, Ηρόδοτος, καταγράφει στις «Ιστορίες» του το εξής γεγονός, όταν οι Πέρσες αποπειράθηκαν να μάθουν για τους Έλληνες που ήθελαν να κατακτήσουν, από κάποιους λιποτάκτες που ήλθαν από την Αρκαδία ορμώμενοι από την φτώχια τους: «[8.26.2] Οι Πέρσες, λοιπόν, τους έφεραν μπροστά στον βασιλιά και ρωτούσαν να μάθουν για τους Έλληνες, με τι καταγίνονταν· κι εκ μέρους όλων, ένας τους υπέβαλε αυτή την ερώτηση. [8.26.2] Κι οι άλλοι τούς αποκρίθηκαν πως γιορτάζουν τα Ολύμπια κι απολαμβάνουν το θέαμα αγωνισμάτων και ιπποδρομιών. Κι ο άλλος τούς έκανε μια δεύτερη ερώτηση, ποιο βραβείο έχει αθλοθετηθεί για τους αγώνες αυτούς· κι εκείνοι αποκρίθηκαν, το στεφάνι από ελιά που δίνεται στον νικητή. Τότε ο Τριτανταίχμης, ο γιος του Αρταβάνου, με το να πει γνώμη γνήσιου ευπατρίδη, χαρακτηρίστηκε από τον βασιλιά δειλός. [8.26.3] Γιατί, ακούοντας πως το έπαθλο ήταν στεφάνι κι όχι χρήματα, δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό και είπε, έτσι που να τον ακούν όλοι, τα εξής: «Αλίμονο, Μαρδόνιε, με ποιους άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε! Μ’ αυτούς που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή»! («Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής!»).
Είναι αυτή τη φράση που ανέσυρε από τα βάθη της ιστορίας ο Κυριάκος Μάτσης, ο οποίος, απευθυνόμενος στον κυβερνήτη των αποικιοκρατών Άγγλων Χάρτινγκ, που όταν τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλαν για να προδώσει τους συντρόφους του δεν απέδωσαν, του πρόσφερε την ελευθερία του και το εξωφρενικό ποσό των 500.000 κυπριακών λιρών, του απάντησε: «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής…»!
Στις 15 Μαϊου 2020, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια μίνι συνέντευξη που έδωσε στο παγκόσμιας εμβέλειας οικονομικό έντυπο και εφημερίδα των Financial Times, όταν ρωτήθηκε για τη διαφθορά και αν αυτός εμπλέκεται σε αυτήν, δηλαδή αν εκμεταλλεύεται και καταχράζεται το αξίωμα και την ιδιότητα του Προέδρου για την αποκόμιση ιδίου οφέλους ή της οικογένειας του και των οικίων του, αντί άλλης απάντησης είπε αυτολεξεί: “I have done so well when I was a lawyer that I have a lot of savings” he says. “I’m not in need to be corrupted”.
Δηλαδή, ο πρώτος τη τάξει πολίτης της Κύπρου, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ηγέτης της λεγόμενης εθνικόφρονης παράταξης, που έχει ως σημαία και λάβαρο τόσο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, και η οποία ισχυρίζεται και θεωρεί ότι εγκολπώνει στις τάξεις της τόσο τους ίδιους τους αγωνιστές του αγώνα του 1955-1959 και προφανώς και τις ιδέες και τα ιδανικά που αυτοί έφεραν ως κορώνα και θυσιάστηκαν για αυτά, όπως τον Κυριάκο Μάτση, λέει και μεταδίδει σε όλο τον κόσμο ότι ο ένας και μόνος λόγος για τον οποίο ο ίδιος δεν είναι διεφθαρμένος και ως εκ τούτου ανήθικος, είναι διότι έχει «βγάλει» ως επαγγελματίας δικηγόρος, πριν γίνει Πρόεδρος, τόσα πολλά λεφτά, που δεν χρειάζεται να είναι διεφθαρμένος για να τα «βγάλει» τώρα ως Πρόεδρος!
Δηλαδή, ο Προέδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, αντί να αδράξει την ευκαιρία και να φωνάξει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι ορμώμενος από τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και όλων αυτών που πρεσβεύουν οι σύγχρονοι εκφραστές της ιστορίας μας, δηλαδή ότι «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής…», απάντησε ότι «έχω βγάλει τόσα πολλά λεφτά που δεν χρειάζεται να είμαι διεφθαρμένος»!
Η αντίθεση και το κοντράστ είναι εκτυφλωτικό! Ας μην θεωρηθουν αυτά που γράφω ως μια προσωπική επίθεση στο πρόσωπο του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά μάλλον ως μια επίθεση σε αυτό που τόσο γλαφυρά εκφράζει ο ίδιος μέσω των λόγων του αλλά και πολύ περισσότερο των πράξεων του, ότι οι πλείστοι σύγχρονοι λεγόμενοι πολιτικοί ταγοί της Κύπρου, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, είναι ξεκάθαρο ότι προφανώς περί των χρημάτων τον αγώνα ποιούσιν και αυτό είναι διαδεδομένο σε όλα τα μήκη και πλάτη όλων των λεγόμενων πολιτικών παρατάξεων, αλλά και δυστυχώς σε ολόκληρη την κυπριακή κοινωνία.
Το “this is Cyprus” που εκστομίσθηκε στο βίντεο του Al Jazeera, 12/10/2020, αναδείκνυε με τραγικό τρόπο ακριβώς αυτό που εκφράζει ο Νίκος Αναστασιάδης και είναι διαχυμένο και σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις, με πρωταγωνιστές μέλη του υποτίθεται αντίπαλου ιδεολογικά πολιτικού χώρου, που μαζί χέρι – χέρι με τον ηγέτη ενός ακόμη εθνικόφρονου σχηματισμού από τους πολλούς που έχουμε στην Κύπρο, μόνο στόχο του αγώνα τους έχουν το χρήμα!
* Advocates-Legal Consultants.