Απόφαση που ισχυροποιεί το διάταγμα καθορισμού ποσοστώσεων στην παραγωγή χαλλουμιού ως διοικητική πράξη και νομιμοποιεί οριστικά τα πρόστιμα που εκδόθηκαν με βάση το σχετικό διάταγμα του υπουργείου Εμπορίου, λήφθηκε ομόφωνα από το Ανώτατο Δικαστήριο σε έφεση της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Στην απόφαση, όπως καταγράφεται στην πρωτόδικη απόφαση, οι αιτητές είναι εταιρείες εγγεγραμμένες στην Κύπρο, με κύριο σκοπό την παραγωγή και εμπορία τυροκομικών προϊόντων, ως επί το πλείστον χαλλουμιών. Συνήψαν με αντιπροσώπους και εταιρείες του εξωτερικού συμβόλαια για την παραγωγή και διάθεση προς αυτούς χαλλουμιού, του οποίου η πρώτη ύλη γάλακτος θα συμμορφωνόταν με το λεκτικό του προτύπου όπως αυτό εφαρμοζόταν από την ημερομηνία θέσπισής του το 1985.

Σημειώνεται ότι στους αιτητές περιλαμβάνονται οι πιο κάτω εταιρείες: Χαλλουμίς ΠΟΑ Βιομηχανία Γάλακτος, E. Gavrielides OY, John & Pascalis, Lefkonitziatis Dairies Products, Α. Χατζηπιερής, Α. Πρόξενου, Α/φοι Πέτρου Γαλακτοκομικά Προϊόντα, Αχναγάλ, Βιομηχανία Γάλακτος Ζήτα, Λ. Καλλένος, Ν.Θ. Κουρούσιης- Γαλακτοβιομηχανία Κουρούσιης, Ρένος Α. Βουγιουκλάκης, Τυροκομείο Α/φοι Πάντζιαρου, Χαραλαμπίδης Κρίστης. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Ο υπουργός Εμπορίου, με διάταγμα ισχύος από την 1/9/2012, με το οποίο όρισε την ελάχιστη αναλογία αιγινού και πρόβειου γάλακτος στις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή χαλλουμιού, κατά συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. 

Πρωτοδίκως, ηγέρθηκαν εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω του υπουργείου Εμπορίου και δύο προδικαστικές ενστάσεις, οι οποίες κρίθηκε, πρωτοδίκως, ότι οι δεν είχαν περιθώρια επιτυχίας και απορρίφθηκαν. Αποφασίστηκε, συγκεκριμένα, ότι η επίδικη πράξη ήταν εκτελεστού χαρακτήρα και μπορούσε να προσβληθεί με προσφυγή. 

Με έφεση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ανώτατο Δικαστήριο, προσβλήθηκε, ως εσφαλμένη η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί των δύο προδικαστικών ενστάσεων.

Ως προς την πρώτη προδικαστική ένσταση, η θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ότι η επίδικη πράξη, η ΚΔΠ 312/2012, συγκεντρώνει όλα τα γνωρίσματα κανονιστικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου, όπως γενικότητα, απρόσωπο χαρακτήρα, δυνατότητα εφαρμογής σε αόριστες και μελλοντικές περιπτώσεις και δεν φέρει οποιοδήποτε γνώρισμα που θα την κατέτασσε στην κατηγορία των ατομικών διοικητικών πράξεων, ούτως ώστε να είναι επιτρεπτή η προσβολή της στη βάση του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

Η περί του αντιθέτου εισήγηση των συνηγόρων τυροκόμων και εμπόρων χαλλουμιού, κινείται γύρω από τη θέση ότι η ΚΔΠ 312/2012 είναι ατομική διοικητική πράξη γενικού περιεχομένου, αφού αφορά συγκεκριμένο αριθμό προσώπων με εξειδικευμένη δραστηριότητα, δεν έχει απρόσωπο χαρακτήρα και δεν υπάρχει η δυνατότητα εφαρμογής της σε αόριστο αριθμό προσώπων. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

Η κατάληξη του Εφετείου είναι ότι η ΚΔΠ 312/2012 καλύπτει όλα τα χαρακτηριστικά κανονιστικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου. Επισημαίνει ότι είναι στη βάση της υπό συζήτηση πράξης και του εκδοθέντος διατάγματος που είχαν επιβληθεί τα επίδικα πρόστιμα. Επισημαίνεται ότι η επιβολή προστίμου επιβεβαίωνε τον κανονιστικό χαρακτήρα της πράξης και παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου του κύρους της, μέσω προσφυγής, προσβάλλουσας το επιβληθέν πρόστιμο, το οποίο εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν της.

Τονίζεται δε ότι η αποδοχή του πρώτου λόγου έφεσης καθιστά αχρείαστη την ενασχόλησή του Εφετείου με τον δεύτερο. Επομένως η έφεση γίνεται αποδεκτή και πετυχαίνει, ενώ η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται.