Τα τελευταία χρόνια καταβάλλονται μεγάλες και σημαντικές προσπάθειες για προσέλκυση επενδύσεων. Παρόλο που η προσπάθεια έγινε δυσκολότερη λόγω της υπόθεσης με τα χρυσά διαβατήρια, η οποία αμαύρωσε την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, εντούτοις, οι προσπάθειες εντάθηκαν και έφεραν αποτέλεσμα, ανατρέποντας το άσχημο κλίμα που είχε δημιουργηθεί.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε το μέγεθος μας. Τόσο σε σχέση με την έκταση του νησιού μας όσο και σε σχέση με την οικονομία μας. Τι εννοούμε; Το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών πρόκειται να λειτουργήσει στην Κύπρο, επεκτείνοντας τις δραστηριότητες του, μετά και τις αλλαγές που έλαβαν χώρα στη νομοθεσία της Ελλάδας για τα πανεπιστήμια της χώρας. Το πανεπιστήμιο θα λειτουργήσει στη Λευκωσία και θα υπάρξει ακόμα ένα παράρτημα σε μια ακόμη πόλη. Για το οποίο, όπως φαίνεται, ερίζουν η Λάρνακα και η Αμμόχωστος.
Είναι κατανοητό ότι η λειτουργία πανεπιστημίου θα δώσει ζωή σε μια περιοχή και θα συμβάλει στην αναζωογόνηση και την ανάπτυξη της. Αυτό άλλωστε δείχνει και το παράδειγμα της λειτουργίας του ΤΕΠΑΚ στη Λεμεσό. Ωστόσο, το να προκύπτει φιλονικία μεταξύ Λάρνακας και Αμμοχώστου για το πού θα δημιουργηθεί το παράρτημα είναι κάπως υπερβολικό.
Η Λευκωσία, όπου θα δημιουργηθεί το κυρίως πανεπιστήμιο, από τη Λάρνακα έχουν μεταξύ τους απόσταση γύρω στα 25 λεπτά. Και η Λάρνακα από την Αμμόχωστο άλλα 30-35 λεπτά. Αντιλαμβάνεστε ότι στο εξωτερικό για να μεταβεί κάποιος στο πανεπιστήμιο ή στη δουλειά του μπορεί να χρειαστεί και 2 ώρες. Οι αποστάσεις είναι τόσο μικρές στην Κύπρο που θα πρέπει σε κάποιο στάδιο να πάψουμε να βλέπουμε τόσο τοπικιστικά το κάθε ζήτημα και να δούμε τη μεγάλη εικόνα.
Όταν συζητούσαμε να φτιάξουμε καζίνο, θέλαμε ένα στην πρωτεύουσα, ένα στα ορεινά, ένα παραλιακά, λες και είμαστε το Λας Βέγκας. Τελικά δημιουργήθηκε ένα μεγάλο και ένα μικρό σε κάθε επαρχία, για να μην έχει κανένας παράπονο.
Το ίδιο και με τα εμπορικά κέντρα. Πλέον υπάρχουν σε κάθε πόλη, ενώ στη Λεμεσό θα δημιουργηθούν άλλα δύο σε πολύ κοντινή απόσταση το ένα από το άλλο. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τις μεγάλες επενδύσεις, αλλά και με την επιχειρηματικότητα. Σε κάθε γειτονιά έχουν ανοίξει από 2-3 φαρμακεία. Κάθε στενό έχει και από ένα καφέ ή ένα κομμωτήριο.
Βέβαια, αυτό μπορεί να έχει δυο αναγνώσεις. Από τη μια κυνηγούμε πάντα αυτό που δείχνει να έχει κάποια επιτυχία με στόχο να πετύχουμε και εμείς. Δεν επαναπαυόμαστε, αλλά συνεχώς προσπαθούμε να δημιουργήσουμε. Από την άλλη όμως, φτάνουμε στα όρια της υπερβολής. Όταν δούμε κάποιον και πετύχει θέλουμε να κάνουμε το ίδιο. Δεν βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα, αλλά το πρόσκαιρο και το τοπικιστικό.
Για να επιστρέψουμε όμως στο θέμα των επενδύσεων. Τόσο ο Invest Cyprus, όσο και οι τράπεζες και άλλοι επαγγελματίες, έχουν κάνει αρκετά καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στην προσέλκυση κεφαλαίων.
Το ζητούμενο από εδώ και πέρα είναι να αξιοποιήσουμε αυτές τις επενδύσεις για την ανάπτυξη νέων κλάδων που με τη σειρά τους θα συμβάλουν στην ευρύτερη ανάπτυξη της οικονομίας. Το να έρθει ένα πανεπιστήμιο ή ένα νοσοκομείο στην Κύπρο είναι θετικό. Το να τσακώνεται η Λάρνακα με την Αμμόχωστο ή την Πάφο που θα λειτουργήσει, είναι εν πολλοίς χωρίς ουσία. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι η κεντρική πολιτική του κράτους είναι τέτοια που θα βοηθά όλες τις επαρχίες να αναπτυχθούν.
