Είναι συγκλονιστικό να ρωτά ο Χριστόφορος Τορναρίτης αν υπάρχει κράτος. Και να σου δίνει την εντύπωση ότι το ζητά εναγωνίως. Ένα κράτος και γρήγορα! Να βάλει τάξη. Ναι, α;
Θεωρούσα πως αυτή την ερώτηση την είχε απαντήσει ο ίδιος αρνητικά εδώ και πολλά χρόνια.
Αν υπήρχε κράτος -αυστηρό, δίκαιο, ευαίσθητο, αδιάφθορο- όλα θα ήταν διαφορετικά, Χριστόφορε. Και για σένα και για μένα και για όλους.
Εν πάση περιπτώσει, είναι ένα (άλλο) ερώτημα κατά πόσο ο κ. Τορναρίτης αντιλαμβάνεται ότι με το mea culpa και το συγνώμη που είπε επειδή του γέλασε, λέει, ο Φειδίας, λογικά (μεγάλη κουβέντα) βάζει ο ίδιος ταφόπλακα στα όποια πολιτικά του σχέδια.
Αν σε δούλεψε τόσο εύκολα ο μικρός, Χριστόφορε, όπως αφήνεις να νοηθεί, τότε άσε την πολιτική κατά μέρος. Άμα σου την τάησε για παττιχούα, που λέμε στο ποδόσφαιρο, κάτσε στην κερκίδα και θα ανοίξουμε και μπύρες.
Εκτιμούμε την καλή διάθεση και την πρόθεση να προσφέρεις, εν πάση περιπτώσει, αλλά οκ, η στήλη εισηγείται να συνεχίσεις να δίνεις το καλό παράδειγμα με το ποδήλατο.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λένε, και ίσως θα έχει εφαρμογή στην περίπτωση του Φειδία. Και του Τορναρίτη και άλλων. Τότε, στα επινίκια του νεαρού ευρωβουλευτή («ρε παιθκιά, εεεν το πι-στέ-φκω!»), πανηγύριζαν κάτι (χιλιάδες) ψεκασμένοι, που λέει και ο Κωστής, και έλεγαν «στες άλλες εκλογές να δείτε ακόμα… Θα γεμώσει η Βουλή Φειδίες».
Να ‘ναι όμως καλά το παιδί, άξιος ο μισθός του, να ‘ναι καλά και ο Χριστόφορος που ξεγελάστηκε τόσο εύκολα και το είπε και δημόσια για να μην αμφιβάλλει κανένας για το τι συμβαίνει με όλους αυτούς τους ινφλουένσερς του διαδικτύου, να ‘ναι καλά και κάποιοι επίδοξοι μιμητές τού ίδιου βεληνεκούς, η κοινή γνώμη σταδιακά και τμηματικά δείχνει να αντιλαμβάνεται αυτό που είχε γράψει ως επείγουσα ανάγκη σε μικρό σχόλιο ο Άριστος την επομένη των ευρωεκλογών: «Εντάξει, ο πασιαμάς τέλος».
Θα πείτε, καλά, στα κόμματα δεν έχει πασιαμάδες; Δεν έχει παναϋρκα (με την πολιτική διάσταση, αδελφοί); Δεν έχει Φειδίες;
Έχει. Είναι ανάγκη όμως με τόσους κομματικούς υποψήφιους κάθε φορά να πέφτετε στους Φειδίες; Και να σας φταίνε οι άλλοι μετά; Και να ξοφλάτε με ένα συγνώμη; Τουλάχιστο πείτε δύο, για να είμαστε κομπλέ.
Υπάρχει και κάτι άλλο που προβληματίζει όμως. Είχαμε δίκαιο όσοι πιστεύαμε πως η αποχή από τις εκλογές είναι συνενοχή και αδιαφορία και επιπολαιότητα και ανευθυνότητα; Αυτό που λένε την Κυριακή των εκλογών «πήγαινε να ψηφίσεις και ψήφισε ό,τι θέλεις» είναι για το καλό μας;
Δηλαδή, αν έμενε σπίτι του κάποιος ή αν πήγαινε θάλασσα και αργούσε να επιστρέψει στις 9 Ιουνίου, αντί να πάει να ψηφίσει Φειδία (και μερικούς άλλους, για να μην ξεχνιόμαστε), θα έκανε λάθος;
Μπορούμε όλοι να γράφουμε για μέρες για την ανεπάρκεια, την έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, τον λαϊκισμό, την υποκρισία, τη διαφθορά στα κόμματα.
Ε και; Είναι αυτός λόγος να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα ψηφίζοντας τον πάσα ένα; Χωρίς να ξέρουμε τι λέει, τι πιστεύει, τι ξέρει, σε τι προσβλέπει; Επειδή… έτσι; Είναι αυτό «κόντρα στο σύστημα»; Μα αυτό ΕΙΝΑΙ το σύστημα.
* Από το No Surrender του Μπρους Σπρίνγκστιν. Άσχετο.
