Οι σκύλοι έχουν πολύπλοκες μορφές επικοινωνίας. Μπορεί, όμως, να έχουν προφορά όπως οι άνθρωποι, ανάλογα με την περιοχή του πλανήτη στη οποία διαβιούν; Θα μπορούσαν δυο σκύλοι από άλλες περιοχές να επικοινωνήσουν; Έχουν προφορά και τι εξαρτάται;
Τα άγρια ζώα μπορούν να έχουν προφορά;
Στην άγρια φύση υπάρχουν μερικές καταγεγραμμένες περιπτώσεις ζώων που ανήκουν στο ίδιο είδος αλλά επικοινωνούν με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την τοποθεσία που βρίσκονται.
Μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Πράγας αναφέρει ότι μια ομάδα χρυσοτσίχλονων (είδος πουλιών) που βρισκόταν στην Αγγλία αλλά μεταφέρθηκαν στη Νέα Ζηλανδία σταμάτησαν να τραγουδούν τα ίδια τραγούδια που τραγουδούσαν στην Αγγλία. Αν και αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα προφορά, δείχνει ότι το περιβάλλον σίγουρα επηρεάζει την επικοινωνία μεταξύ των ζώων.
Ακόμη μία έρευνα για τις φάλαινες φυσητήρες έδειξε ότι οι τρόποι επικοινωνίας τους ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία και την τοποθεσία. Παρόλα αυτά, οι φάλαινες είναι σε θέση να καταλάβουν άλλες φάλαινες φυσητήρες.
Άρα, οι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν την επικοινωνία και την “προφορά” ενός ζώου.
Τελικά, οι σκύλοι έχουν προφορά;
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, δεν είναι ακριβώς προφορά αυτό που έχουν οι σκύλοι. Ουσιαστικά έχουν διαφορετικά γαβγίσματα. Γι’ αυτό και δύο σκύλοι από την ίδια γέννα μπορεί να έχουν διαφορετικά γαβγίσματα – δεν εννοούμε το ηχόχρωμα της φωνής τους αλλά τον τρόπο με τον οποίο γαβγίζουν. Άρα, δύο σκύλοι που ο ένας είναι από την Αμερική και ο άλλος από την Ευρώπη μπορούν να επικοινωνήσουν αφού στην ουσία “μιλάνε” την ίδια γλώσσα, παρόλο που έχουν τη δική του “προφορά”.
● Φυλή: Η φυλή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις διαφορές μεταξύ των σκύλων, καθώς μπορεί να καθορίσει πράγματα, όπως το αν ένας σκύλος θα είναι καλός στο κολύμπι, αν θα είναι επιλεκτικός στο φαγητό, αν θα έχει μακριά πόδια και μακρύ τρίχωμα. Έτσι, λοιπόν, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και στο γάβγισμα του σκύλου γιατί επηρεάζει το σχήμα του λαιμού του αλλά και τις φωνητικές του χορδές – το σχήμα και το μέγεθός τους. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη διαφορά του γαβγίσματος ενός γαλλικού μπουλντόγκ και ενός τσιουάουα. Το πρώτο έχει πιο βραχνό γάβγισμα, σε χαμηλούς τόνους, ενώ το δεύτερο έχει πιο έντονο γάβγισμα σε υψηλότερους τόνους. Αυτό οφείλεται τόσο στο διαφορετικό τους μέγεθος όσο και στις διαφορετικές φωνητικές τους χορδές.
● Περιβάλλον: Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει το γάβγισμα του σκύλου είναι το περιβάλλον. Ως κοινωνικά ζώα, οι σκύλοι τείνουν να μιμούνται ενστικτωδώς τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα που ζουν μαζί. Οι σκύλοι μπορούν να μάθουν ήχους από εμάς αλλά και από τα ζώα που μένουν στο ίδιο σπίτι, ή τουλάχιστον να προσπαθήσουν να τους μιμηθούν. Είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ένας σκύλος που ζει σε μια οικογένεια που έχει μωρό ή άλλο σκύλο, αρχίζει και μαθαίνει να κλαψουρίζει όπως κάνει το μωρό ή να γαβγίζει με παρόμοιο τρόπο του άλλου σκύλου.
● Εκπαίδευση: Το τελευταίο πράγμα που μπορεί να επηρεάσει την “προφορά” ενός σκύλου είναι η εκπαίδευση. Μέσω της εκπαίδευσης μπορούν να διδαχθούν στον σκύλο πάρα πολλά πράγματα, πάντα μέσα στον κατάλληλο χρόνο και με υπομονή. Πολλοί κηδεμόνες μαθαίνουν στους σκύλους τους να “μιλούν”. Συχνά, μάλιστα, θα παρατηρήσετε ότι ο τόνος του κηδεμόνα και του σκύλου μοιάζουν καθώς αυτή εντολή διδάσκεται κυρίως μέσω της μίμησης. Σίγουρα θα έχετε πετύχει κάπου στο ίντερνετ βιντεάκια με σκύλους να μιλούν και ειδικά με τα λατρεμένα μας χάσκι. Αν θέλετε μπορείτε κι εσείς να προσπαθήσετε να μάθετε στον σκύλο σας να “μιλάει”, από μικρά, “κοφτά” γαβγίσματα μέχρι και ολόκληρες “προτάσεις”.
