Μια ασυνήθιστη και βαθιά συγκλονιστική προσωπική ιστορία μοιράζεται η 38χρονη Άννα Στόουν, μητέρα δύο παιδιών και πρώην εξαρτημένη, η οποία δηλώνει πως στο παρελθόν αισθανόταν “χαμένη”. Η ζωή της άλλαξε δραματικά όταν βίωσε, όπως υποστηρίζει, τον ίδιο τον θάνατο — και κατάφερε να επιστρέψει.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής Daily Mail, το 2016 η Άννα υπέστη ξαφνική και ανεξέλεγκτη αιμορραγία, γεγονός που οδήγησε σε κλινική νέκρωση. Καρδιοαναπνευστική ανακοπή την άφησε χωρίς σφυγμό για έξι λεπτά. Όμως, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, εκείνες οι έξι “νεκρές” στιγμές δεν ήταν κενές — ήταν γεμάτες εμπειρίες από αυτό που η ίδια περιγράφει ως “την άλλη πλευρά”.

Η Άννα ισχυρίζεται πως κατά τη διάρκεια της κλινικής της νέκρωσης, ένιωσε να αποχωρίζεται από το σώμα της και να ξεκινά ένα διαφορετικό ταξίδι. Ένα ταξίδι άυλο, χωρίς φυσικά μέσα, αλλά με τη συνείδηση και την ψυχή της να παραμένουν ενεργές και παρούσες.

Η περίπτωσή της προστίθεται στις αφηγήσεις ανθρώπων που έχουν βιώσει εμπειρίες κοντά στον θάνατο, δίνοντας τροφή για σκέψη και συζήτηση γύρω από το τι μπορεί να συμβαίνει όταν η ζωή φτάνει – φαινομενικά – στο τέλος της.

Μέσα σε αυτό το μυστήριο, ένιωσε, όπως λέει, πως βρήκε μια αναβαθμισμένη έκδοση του εαυτού της σε έναν άλλο κόσμο. Κάπου εκεί, κατάλαβε βαθιά μέσα της πως ο Θεός είναι αληθινός και η μεταθανάτια ζωή… δεν είναι παραμύθι.

Γυναίκα ισχυρίζεται ότι… πέθανε για έξι λεπτά

Αυτό το τόσο έντονο και παράδοξο «διάλειμμα ζωής» τη μεταμόρφωσε. Από μια γυναίκα που πάλευε να σταθεί, έγινε ακαδημαϊκός: τελείωσε το σχολείο, πήρε διδακτορικό και άρχισε το δικό της podcast για να στηρίξει κι άλλους που έχουν πληγωθεί από τη ζωή.

Και τι λέει για το Θεό; Ότι σίγουρα δεν είναι πρόσωπο και ο χρόνος σίγουρα δεν είναι ευθύς. Όλα, λέει, συμβαίνουν ταυτόχρονα. Mind-blowing, ε;

Πριν από το απίθανο αυτό γεγονός, η Άννα είχε περίεργες, σχεδόν «παραφυσικές» εμπειρίες από παιδί — κάτι που την έσπρωξε αρχικά στη σκληρή, λογική επιστήμη. Είχε διαγνωστεί με διάφορες παθήσεις, μεταξύ αυτών και διπολική διαταραχή, και είχε δοκιμάσει φαρμακευτικές αγωγές που δεν την βοήθησαν καθόλου.

Τη στιγμή που «έφυγε», ένιωσε σαν να είχε καταπιεί όλα τα παραισθησιογόνα του πλανήτη μαζί. «Νόμιζα ότι θα εκραγώ! Ήταν υπερβολικό. Δεν άντεχα. Και τότε, μπαμ, πετάχτηκα έξω από το σώμα μου», περιγράφει η ίδια.

Το ταξίδι αυτό… της άλλαξε τη ζωή

Από ψηλά, κοίταξε το σώμα της στο νοσοκομειακό κρεβάτι, άκουσε το μπιπ του καρδιογράφου να χάνεται και είδε το ιατρικό προσωπικό να προσπαθεί να την επαναφέρει. Μέχρι που… τα παράτησαν. Κάποιος είπε «είναι πρώην πρεζόνι, απλά πείτε το». Ουπς.

Και ενώ ένιωθε ότι όλα τελειώνουν, ξαφνικά… σκέφτεται τα παιδιά της. Και τότε τσουπ, τηλεμεταφέρεται στην τάξη της μεγάλης της κόρης, της Άσλεϊ, 210 μίλια μακριά! Την είδε να γράφει διαγώνισμα και θυμάται μέχρι και τι φορούσε. Μετά, σκέφτηκε τη μικρότερη, μόλις 2 ετών τότε, και κατευθείαν βρίσκεται στην αίθουσα αναμονής του νοσοκομείου, όπου εκείνη έπαιζε με Lego.

Μέσα σε μια στιγμή, η Άννα επέστρεψε στο δωμάτιο, την ώρα που κάποιος της έκανε συμπιέσεις στο στήθος. Και τότε, ο γιατρός ξεστόμισε: «Ας το ονομάσουμε». Ένας τεχνικός απάντησε: «Τι; Ήδη; Είναι μόλις 38». Ο γιατρός επέμεινε: «Πρώην πρεζόνι είναι. Πείτε το».

Πριν γυρίσει οριστικά στη ζωή, ταξίδεψε — ή μάλλον, ξεχύθηκε — σ’ ένα λευκό, εκτυφλωτικό βασίλειο. Δεν είχε σώμα πια, αλλά ένιωθε τεράστια, σαν να μπορούσε να αγκαλιάσει τον πλανήτη. Εκεί, είδε μια άλλη εκδοχή του εαυτού της — πιο όμορφη, πιο γαλήνια. Ήξερε: ήρθε η ώρα να επιστρέψει.

Το έκανε. Και όπως λέει, πόνεσε σαν την απόλυτη κόλαση.

Όταν άνοιξε τα μάτια της, θυμόταν τα πάντα. Ρώτησε ευθέως τον γιατρό: «Με είπες πρεζόνι;». Και ναι — το παραδέχτηκε.

Μίλησε με την Άσλεϊ και επιβεβαίωσε: ναι, έδινε τεστ. Ναι, φορούσε αυτά που είδε η μαμά. Σα να μπήκε σε ένα αόρατο Uber του σύμπαντος, και πήγε ακριβώς εκεί που χρειαζόταν.

Από τότε, η ζωή της άλλαξε ρότα. Πριν, όπως λέει, ήταν σε πορεία προς την απόλυτη καταστροφή. Τώρα; Έχει σκοπό. Έχει φως. Έχει podcast. Και έχει και την πίστη πως το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή, τελικά, είναι να είσαι καλός άνθρωπος — γιατί υπάρχει πολύ περισσότερη μαγεία εκεί έξω απ’ ό,τι νομίζουμε.

philenews / in.gr