Ο Ιάπωνας αθλητής του ταχύπλοου πατινάζ, Ισί Μαρούμο, έκανε το ντεμπούτο του στον πρώτο διεθνή αγώνα του πριν από επτά χρόνια στη Μόσχα, όταν ήταν 88 ετών.
Στον αγώνα αυτό, κινούμενος στον πάγο με ρυθμό περίπου ενός γρήγορου τζόκινγκ, χρειαζόταν τρεις φορές περισσότερο χρόνο από τους υπόλοιπους αθλητές για να φτάσει στη γραμμή τερματισμού. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν είχε καμία σημασία, καθώς ο Μαρούμο ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος από τους αντιπάλους του. Ο χρόνος του ήταν αρκετά καλός για να του εξασφαλίσει ένα ασημένιο μετάλλιο στην κατηγορία των 85 ετών και άνω.
Από τότε, ο Ισί Μαρούμο έχει κερδίσει μόνο χρυσά μετάλλια. Σήμερα, 95 ετών, αγωνίστηκε στον πιο πρόσφατο αγώνα του, έναν εθνικό διαγωνισμό στην Ιαπωνία τον Ιανουάριο, σε μια κατηγορία που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για εκείνον: την κατηγορία των 95 ετών και άνω. Μέχρι σήμερα, παραμένει ο μοναδικός αθλητής σε αυτήν την κατηγορία.
«Κερδίζω ένα χρυσό μετάλλιο κάθε φορά που εμφανίζομαι», δήλωσε ο κ. Μαρούμο σε συνέντευξή του στους New York Times.
Ως απόδειξη, έβγαλε μια πλαστική σακούλα για ψώνια γεμάτη με περισσότερα από 20 χρυσά μετάλλια, μεταξύ των οποίων από αγώνες στην Ολλανδία και τον Καναδά.
Στο βιβλίο Γκίνες ως ο γηραιότερος αθλητής
Μικροκαμωμένος, με ελαφρώς λυγισμένα πόδια και ένα πονηρό χαμόγελο, ο κ. Μαρούμο κάνει πατινάζ σε όλη του τη ζωή, αλλά ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα σε μια ηλικία που οι περισσότεροι άνθρωποι θα αισθάνονταν τυχεροί που είναι ακόμα ζωντανοί.
Στον τοίχο του σπιτιού του, πλακέτες από το Γκίνες τον ανακηρύσσουν ως τον γηραιότερο άνδρα αγωνιστικό αθλητή ταχύτητας στον κόσμο. Ο πιο κοντινός του αντίπαλος είναι ένας Νορβηγός αθλητής που είναι πέντε χρόνια νεότερος. (Η γηραιότερη σήμερα ενεργή αγωνιζόμενη γυναίκα είναι μια 80χρονη Ολλανδή πατινέρ).
Η συλλογή επισφραγίζει έναν αξιοσημείωτο σχεδόν αιώνα ζωής. Ο κ. Μαρούμο επέζησε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρότι προσφέρθηκε εθελοντικά να πετάξει σε μια αποστολή καμικάζι, βραβεύτηκε από τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας επειδή δίδαξε σε άλλους αγρότες πώς να κερδίζουν από την καλλιέργεια σέλινου και εκδίδει ένα μικρό μηνιαίο περιοδικό αφιερωμένο στην παραδοσιακή ιαπωνική ποίηση.
Οι αγώνες δεν ήταν καν δική του ιδέα: Ένας φίλος τον έπεισε να το κάνει ως ένα είδος τόλμης. Τώρα το βλέπει ως έναν διασκεδαστικό τρόπο να περνάει τον υπόλοιπο χρόνο του.
«Ποτέ δεν περίμενα να γίνω διεθνής δρομέας», δήλωσε ο ίδιος.
Όταν ήταν 10 ετών…
Ο Μαρούμο είπε ότι έκανε για πρώτη φορά πατινάζ γύρω στο 1940, όταν ήταν περίπου 10 ετών. Εκείνη την εποχή, έδενε χειροποίητες μεταλλικές λεπίδες σε ξύλινα σανδάλια και έτρεχε με τους συμμαθητές του στο δημοτικό σχολείο σε παγωμένους ορυζώνες.
Τα παιδικά του χρόνια τελείωσαν σε ηλικία 15 ετών, όταν πείστηκε να συμμετάσχει εθελοντικά στις αποστολές αυτοκτονίας που εξαπέλυε η Ιαπωνία εναντίον των Αμερικανών τις τελευταίες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκπαιδευμένος για να γίνει ασυρματιστής σε ένα διθέσιο βομβαρδιστικό που επρόκειτο να εμβολίσει ένα πολεμικό πλοίο, ο πόλεμος τελείωσε πριν αποσταλεί το αεροπλάνο του.
Η δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε είναι αυτή που τον δίδαξε να αξιοποιεί στο έπακρο τη ζωή, είπε. Αφού επέστρεψε στο αγρόκτημα όπου μεγάλωσε, είδε μερικά στελέχη σέλινου να φυτρώνουν. Το λαχανικό ήταν τότε σπάνιο στην Ιαπωνία, αλλά εκείνος βρήκε πώς να το κάνει να ευδοκιμήσει στο τοπικό έδαφος, μετατρέποντάς το σε καλλιέργεια μετρητών σε αυτή την αλπική περιοχή.
Το 1970, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο αναγνώρισε τον κ. Μαρούμο με βραβείο για την προώθηση της γεωργίας.
Μετά τον πόλεμο, συνέχισε να κάνει πατινάζ στον πάγο κυρίως για λόγους άσκησης. Ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Μαρούμο έπεισε τους ηγέτες να κατασκευάσουν το δικό της παγοδρόμιο ταχύτητας της πόλης. Ποτέ όμως δεν φανταζόταν ότι ο ίδιος θα έτρεχε μια μέρα ανταγωνιστικά.
Στα 86 του, ξεκίνησε επαγγελματικά
Ήταν ήδη 86 ετών όταν ένας φίλος τον έπεισε να συμμετάσχει σε έναν αγώνα. «Δεν υπάρχει κανένας άλλος στην ηλικία σου που να αγωνίζεται», του είπε ο φίλος του. «Θα πάρεις ένα μετάλλιο μόνο και μόνο επειδή εμφανίστηκες».
Το να γίνει ανταγωνιστικός δρομέας δεν άλλαξε τον τρόπο ζωής του, είπε. Το πατινάζ παραμένει η κύρια πηγή άσκησής του και κάνει ελάχιστη ή καθόλου πρόσθετη προπόνηση. «Η φιλοσοφία μου είναι να μην το παρακάνω», είπε, ο Ιάπωνας αθλητής.
Παραδέχεται ότι τα ταξίδια μπορεί να είναι εξαντλητικά, ειδικά οι μακρινές πτήσεις στο εξωτερικό, αλλά η ξεχασιά του τα κάνει πιο δύσκολα. Μια φορά εμφανίστηκε στο αεροδρόμιο χωρίς το διαβατήριό του, με αποτέλεσμα να χάσει την πτήση του – και σχεδόν ολόκληρο τον διαγωνισμό.
Παρόλα αυτά, ο Μαρούμο λέει ότι έχει κολλήσει με το πατινάζ ταχύτητας, το οποίο έχει γίνει ένας νέος τρόπος να γιορτάσει μια ζωή που σχεδόν διακόπηκε από τον πόλεμο – και που δεν είναι έτοιμος να εγκαταλείψει ακόμα.
«Δεν αποσύρομαι. Αποσύρθηκα κάποτε», είπε ο Μαρούμο «Δεν θέλω να το ξανακάνω».
philenews / in.gr
