Η σημερινή μέρα είναι η πιο κρίσιμη για το μέλλον της Συμφωνίας για τη Γάζα και τα πράγματα δεν δείχνουν να πηγαίνουν καθόλου καλά στις υπό κατάρρευση συνομιλίες στο Κάιρο.
Η συμφωνία για τη Β’ Φάση, εν αντιθέσει με την Α’ Φάση είναι ένα πλαίσιο. Αν και σε γενικές γραμμές οι πρόνοιες είναι εκεί – δηλαδή το Ισραήλ να αποσύρει τα στρατεύματά του από τη Γάζα και να απελευθερώσει συγκεκριμένο αριθμό Παλαιστινίων καταδίκων στις φυλακές του με αντάλλαγμα για την απελευθέρωση όλων των ζώντων ομήρων από τη Χαμάς – οι λεπτομέρειες απομένουν να συμφωνηθούν και αυτό το κενό, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται ήταν πρόνοια της ίδιας της συμφωνίας, λόγω της μεγάλης απόστασης που χώριζε τότε και χωρίζει ακόμα τις δύο πλευρές.
Είναι φανερό πως η Χαμάς χρησιμοποιεί αυτόν τον ενδιάμεσο διάλογο για τη Β’ Φάση προκειμένου να εδραιώσει την παρουσία της αλλά και τον έλεγχο της Γάζας και καμία πρόθεση δεν έχει να τον παραδώσει σε οποιονδήποτε, ούτε και την Παλαιστινιακή Αρχή.
Γνωρίζοντας ότι το Ισραήλ όχι μόνο δεν πρόκειται να συζητήσει τον έλεγχο της Λωρίδας από τη Χαμάς αλλά είναι κάθετο ότι η τρομοκρατική οργάνωση πρέπει να αφοπλιστεί και η ηγεσία της να φύγει από την περιοχή, η Χαμάς επί της ουσίας διακινδυνεύει την κατάρρευση της συμφωνίας και την άμεση επανέναρξη του Πολέμου.
Απλά ειπωμένο, είναι όχι μόνο πρόθυμη αλλά και έτοιμη να θυσιάσει και πάλι χιλιάδες ζωές αμάχων προκειμένου να σώσει το δικό της τομάρι.
Ουδείς βέβαια εκπλήττεται όταν αυτοί οι άνθρωποι, εντός ή εκτός εισαγωγικών, μετέτρεπαν σε ανθρώπινες ασπίδες ακόμα και με τη βία των όπλων τους αμάχους την ώρα που οι δικοί της ένοπλοι στα λαγούμια τους, έτσι που να σκοτώνονται οι άμαχοι και να τους χρησιμοποιούν ως μέσο προπαγάνδας στο εξωτερικό.
Η σιωπή των Αράβων αλλά και της Παλαιστινιακής Αρχής έχει να κάνει με ένα και βασικό πράγμα: κανείς τους δεν θέλει να δει τη Χαμάς εκεί την επόμενη μέρα διότι απλά γνωρίζουν, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, τι θα συμβεί. Η καλύτερη απόδειξη για αυτό είναι πως ακόμα και χθες (!) η Χαμάς προσπάθησε να τοποθετήσει εκρηκτικούς μηχανισμούς κοντά σε θέσεις του ισραηλινού στρατού την ώρα που, στο Κάιρο, οι διαμεσολαβητές συζητούσαν μαζί της τη διάσωση της εκεχειρίας στη Γάζα. Βέβαιο δε, θεωρείται ότι εντός του Μαρτίου ο οποίος συμπίπτει με το Ραμαζάνι θα έχουμε πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ισραήλ. Εάν ξαναρχίσει ο πόλεμος ίσως και περισσότερες.
Το κυρίαρχο αίσθημα στο Ισραήλ και όχι μόνο είναι πως οδεύουμε προς πλήρες αδιέξοδο. Ήδη, σήμερα το μεσημέρι ο διάλογος διακόπηκε λόγω απουσίας οποιουδήποτε κοινού εδάφους και κανείς δεν ξέρει πότε και εάν θα ξαναρχίσει. Η Χαμάς παρά τις πιέσεις των διαμεσολαβητών συνεχίζει να παίζει με την υπομονή όχι μόνο του Ισραήλ αλλά και όλων των άλλων, με νέες σαδιστικές επινοήσεις. Η τελευταία ήταν η δημοσιοποίηση βίντεο με δύο αδέλφια ομήρους τα οποία τα έβαλαν να αποχαιρετιστούν μπροστά στη κάμερα, όταν ο πρώτος απελευθερώθηκε.
Γνωρίζοντας ότι μπορεί να μην ξανάβλεπαν ο ένας τον άλλο. Η εξολόθρευση αυτή της αρρωστημένης τζιχαντιστικής συμμορίας είναι πλέον καθολική λαϊκή απαίτηση στο Ισραήλ. Είναι και η επιβεβαίωση όσων μετά την 7η Οκτωβρίου έλεγαν πως η Χαμάς είναι ένας ISIS και σε τίποτα δεν διαφέρει.
Αυτό που πρέπει δε να γνωρίζει κανείς είναι πως, εάν οι συνομιλίες καταρρεύσουν οριστικά, ο πόλεμος μάλλον θα ξαναρχίσει εντός μερικών και μόνο ωρών. Αυτό είναι η κυρίαρχη εκτίμηση και ο μεγάλος φόβος του κόσμου και εντός του Ισραήλ ο οποίος, όπως και οι Παλαιστίνιοι άμαχοι ήλπιζε ή και ελπίζει σε κάποιον βαθμό ότι θα βρεθεί μια διέξοδος.
Ίσως η άρνηση του Ισραήλ σήμερα το μεσημέρι να επιτρέψει τη διέλευση φορτηγών με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα να αυξήσει την πίεση στη Χαμάς. Όμως δεδομένου ότι ήδη υπάρχουν μεγάλα αποθέματα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης μέσα στη Λωρίδα, η πίεση αυτή δεν θα έρθει άμεσα. Και πριν φτάσει στη Χαμάς, για την οποία δεν ενδιαφέρεται κανένας λογικός άνθρωπος, τους αμάχους είναι που θα πλήξει.
Όλα αυτά ενισχύουν την ανάγκη απαλλαγής της περιοχής από τη Χαμάς πριν τεθούν σε εφαρμογή άλλα σχέδια για μετακινήσεις πληθυσμών κ.ο.κ.
Γιατί όσο κι αν το ξεχνάμε κάποιες στιγμές, στο βάθος του ορίζοντα εκείνα βρίσκονται. Όμως χωρίς μια αποστρατιωτικοποιημένη Γάζα και με τους Άραβες να μην αναλαμβάνουν και τις δικές τους ευθύνες για τους πολέμους που ξεκινούσαν και έχαναν τελικά από το 1948, χωρίς βέβαια να πληρώνουν εκείνοι το μεγάλο τίμημα, ειρήνη και μέλλον σταθερότητας δεν μπορεί να υπάρξει είτε στη δυτική είτε στην ανατολική πλευρά των ορίων της Γάζας. Σίγουρο και αυτό.
