Το πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ την περασμένη Τετάρτη ξεκίνησε με μια προσευχή. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τον νέο Αμερικανό πρόεδρο να εξαπολύσει μια χυδαία επίθεση εναντίον της Ευρώπης λέγοντας πως «η ΕΕ δημιουργήθηκε για να γ***ει τις ΗΠΑ», τονίζοντας πως σύντομα η κυβέρνησή του θα λάβει τα ανάλογα μέτρα. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Άλλωστε ο Ντόναλντ Τραμπ μάς έχει συνηθίσει να βάζει την ΕΕ στο στόχαστρό του. Η δεύτερη θητεία του Αμερικανού προέδρου φέρνει την Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμέτωπη με μια σειρά τεράστιων προκλήσεων, που αφορούν πρωτίστως την ασφάλεια αλλά και την ευημερία της, ανάφερε στη συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο, ο Γερμανός ευρωβουλευτής, Νταβίντ Μακάλιστερ και πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Όπως είπε ο Ντόναλντ Τραμπ αποδομεί την παγκόσμια τάξη, που οι ίδιες οι ΗΠΑ έκτισαν. «Η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα για να αποκτήσει βάρος στη διεθνή σκηνή, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε σχέση με την ασφάλεια και την πολιτική άμυνας».
Η μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, ωστόσο με αποφασιστικότητα και ενότητα η ΕΕ μπορεί να προχωρήσει και σταδιακά να αυτονομηθεί από τις ΗΠΑ σε ζητήματα ασφάλειας και άμυνας. Ο Γερμανός ευρωβουλευτής στάθηκε στα βήματα που πρέπει να γίνουν και στο ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να εγκαταλείψει την Ουκρανία, καθώς έτσι θα ενθαρρυνθεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν να επιτεθεί σε άλλα μέρη της Ευρώπης με παρόμοιο τρόπο. Η ΕΕ πρέπει να υπερασπιστεί το διεθνές δίκαιο και να μην αφήσει τον ισχυρό να υπερισχύσει του αδυνάτου εξήγησε. Τέλος, στάθηκε στον γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Είπε, πως η Λευκωσία με ανθρωπιστικές αποστολές και με τη στενή της συνεργασία με τις χώρες της περιοχής «προάγει αποτελεσματικά την ειρήνη και την ευημερία, ενισχύοντας τη θέση της ως ευρωπαϊκή πύλη και σταθεροποιητική δύναμη στην γεωπολιτικά ευαίσθητη Ανατολική Μεσόγειο».
-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες απειλές και προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη;
-Λόγω της επανεμφάνισης παγκόσμιων συστημικών συγκρούσεων με τεράστιες απειλές βίας, μια σταθερή εταιρική σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα ήταν πιο κρίσιμη από ποτέ. Ωστόσο, από τις 20 Ιανουαρίου, έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την κυβέρνηση των ΗΠΑ που αποδομεί την παγκόσμια τάξη, που ίδια έκτισε όπως και τις δυτικές αξίες που σχετίζονται με αυτή, με ρυθμό, μάλιστα, που ζαλίζει. Η αποχώρηση από τη Συμφωνία του Παρισιού για την Κλιματική Αλλαγή και τον ΠΟΥ, η παύση της αμερικανικής αναπτυξιακής συνεργασίας, οι απειλές για δασμούς, η αμφισβήτηση της κρατικής κυριαρχίας και της πολυμερούς συνεργασίας, καθώς και η πρόσφατη φιλορωσική προδιάθεση που εκδηλώθηκε από τον πρόεδρο Τραμπ έχουν δείξει την τρέχουσα συρρίκνωση της αξιακής βάσης μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης. Οι διαφορές μας δυστυχώς έχουν αποκτήσει μια νέα διάσταση. Πρόκειται τώρα για τη θεμελιώδη κατανόησή μας σχετικά με τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και μια ανοιχτή κοινωνία. Η διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται απρόθυμη να διακρίνει μεταξύ των ιστορικά αναπτυγμένων συνεταιρικών και διπλωματικών σχέσεων από τη μία πλευρά και αντιδημοκρατικών, αυταρχικών δυνάμεων από την άλλη. Η Ευρώπη πρέπει να προετοιμαστεί για μια νέα εποχή αμερικανικού απομονωτισμού στις διεθνείς σχέσεις. Οι μεταπολεμικές εγγυήσεις ασφάλειας από τις ΗΠΑ για συμμαχία αμφισβητούνται.
Οι αξίες μας δεν αλλάζουν, είναι παγκόσμιες. Ωστόσο, επειδή ο κόσμος αλλάζει, πρέπει να προσαρμόσουμε τον τρόπο δράσης μας. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη που να είναι πρακτική, εστιασμένη και αποφασιστική. Ταυτόχρονα, μια ευρωπαϊκή προσέγγιση που τοποθετεί τα δικά μας συμφέροντα στο επίκεντρο δεν σημαίνει αποχώρηση από τη διατλαντική εταιρική σχέση. Αναγνωρίζουμε τη σημασία αυτού του ιστορικού συνδέσμου. Διότι ακόμη και η Ουάσιγκτον θα χρειαστεί αξιόπιστους συμμάχους σε αυτές τις προκλητικές παγκόσμιες πολιτικές εποχές.
-Οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν πως η Ευρώπη πρέπει αν αναλάβει την ασφάλειά της. Τι χρειάζεται να γίνει για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Ποια εμπόδια πρέπει να ξεπεραστούν για να αποκτήσει η ΕΕ δικό της στρατό και άμυνα;
-Η Ευρώπη πρέπει να κάνει περισσότερα για να αποκτήσει βάρος στη διεθνή σκηνή, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε σχέση με την ασφάλεια και την πολιτική άμυνας. Έχουμε φτάσει σε μια κρίσιμη στιγμή για τη συλλογική ασφάλειά μας. Πρόκειται για την Ουκρανία, αλλά βασικά αφορά και την δική μας ασφάλεια. Η Ευρώπη χρειάζεται μια ώθηση στις αμυντικές της ικανότητες. Η απλοποίηση, η τυποποίηση και οι οικονομίες κλίμακας είναι τώρα κρίσιμες. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να εφαρμόσουμε γρήγορα αρκετά βήματα:
Πρώτον, χρειάζεται μια σημαντική αύξηση της στρατιωτικής δαπάνης των κρατών-μελών πάνω από το 3% του ΑΕΠ τους, βασισμένη στις δεσμεύσεις που έχουν ήδη συμφωνηθεί εντός του ΝΑΤΟ. Για το σκοπό αυτό, τα κράτη-μέλη πρέπει να ενεργοποιήσουν τη ρήτρα διαφυγής στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, με ελεγχόμενο και υπό προϋποθέσεις τρόπο. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων πρέπει να εξετάσει τις πρακτικές χρηματοδότησής της, που θα στείλει επίσης ένα ισχυρό μήνυμα προς τις ιδιωτικές τράπεζες.
Δεύτερον, πρέπει να επικεντρωθούμε στην κοινή προμήθεια άμυνας και την ανάπτυξη κοινών ικανοτήτων για μείωση του κόστους. Μοντέλα για την προώθηση αυτής της κοινής προσέγγισης, όπως το εργαλείο ενίσχυσης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας μέσω κοινών προμηθειών (EDIRPA), πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω. Ταυτόχρονα, πρέπει να απλοποιηθεί η προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού. Οι σχετικοί κανονισμοί, οι μεταφορές εντός της ΕΕ και η διαδικασία αδειοδότησης πρέπει να εναρμονιστούν σε όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, η επανακατανομή στρατευμάτων και εξοπλισμού εντός της Ευρώπης θα γίνει ακόμη πιο σημαντική τα επόμενα χρόνια. Επομένως, απαιτείται πολύ περισσότερη κοινή επένδυση στη στρατιωτική μας κινητικότητα.
-Είναι αρκετά αυτά τα μέτρα πιστεύετε;
-Επίσης, πρέπει να εργαστούμε για την επέκταση της συνεργασίας άμυνας με διεθνείς συμμάχους. Χρειαζόμαστε πρακτικές λύσεις για την ενίσχυση της τεχνολογικής, προμηθευτικής και επιχειρησιακής συνεργασίας με τους εταίρους μας απέναντι σε κοινές απειλές. Τέλος, οι νόμοι που ήδη υπάρχουν στο ευρωπαϊκό επίπεδο για τον εκσυγχρονισμό της πολιτικής ασφάλειας και άμυνάς μας πρέπει επιτέλους να υιοθετηθούν. Αυτό περιλαμβάνει ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Άμυνας (EDIP). Πρέπει επίσης να ενισχύσουμε τη συνεργασία με την αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας και να θεμελιώσουμε ένα σύστημα παραγωγής αμυντικού εξοπλισμού στην Ευρώπη.
-Ο νέος ηγέτης της Γερμανίας μίλησε για τεκτονικές σχέσεις στις ατλαντικές σχέσεις. Μπορεί ο Φρίντριχ Μερτς να φέρει τις αλλαγές που χρειάζεται η Γερμανία και η ΕΕ;
– Η ευθυγράμμιση των ΗΠΑ με τη Ρωσία, με πιο πρόσφατη την απόφαση του ΟΗΕ για μια απόφαση στην Ουκρανία, δείχνει μια σεισμική αλλαγή στην προσέγγιση της αμερικανικής κυβέρνησης προς την διεθνή τάξη που βασίζεται στους κανόνες. Ο πρόεδρος Τραμπ δεν φαίνεται πρόθυμος να τηρήσει τις μακροχρόνιες διπλωματικές πρακτικές και τις διασφαλίσεις ασφάλειας της χώρας του προς την Ευρώπη. Στις πρόσφατες δηλώσεις του σχετικά με το μέλλον της διατλαντικής μας σχέσης, ο Φρίντριχ Μερτς αντέτεινε αυτή την δραστική αλλαγή με ρεαλιστικό τρόπο. Ούτε αυτός ούτε οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες θέλουν να κόψουν τους δεσμούς με την Ουάσιγκτον. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε στην ιστορική σημασία και τη σημασία αυτής της συμμαχίας. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει από το να αξιολογήσουμε σωστά τις προθέσεις και προτεραιότητες τη ς νέας αμερικανικής κυβέρνησης: Η διοίκηση Τραμπ δεν ενδιαφέρεται πολύ για την Ευρώπη και συμμορφώνεται με τη ρωσική αφηγήση για τον παράνομο πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.
Ενώ αυτό από μόνο του είναι μια σκληρή αλήθεια, ήταν απολύτως ορθό και κρίσιμο ότι ο Φρίντριχ Μερτς σήμανε ήδη από την πρώτη ημέρα μετά τη νίκη του στις εκλογές ότι η νέα του κυβέρνηση θα εστιάσει στην ενίσχυση της Ευρώπης όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, προκειμένου να επιτευχθεί σταδιακή ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ σε ζητήματα ασφάλειας και άμυνας. Σε μια εποχή που – με βάση την ρωσική πολεμική προπαγάνδα – η κυβέρνηση των ΗΠΑ φαίνεται πρόθυμη να «πουλήσει» την Ουκρανία στο Κρεμλίνο, εμείς στην Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα απλό γεγονός: για τρία χρόνια, οι γενναίοι Ουκρανοί δεν έχουν υπερασπιστεί μόνο την κυριαρχία τους, αλλά και την ασφάλεια ολόκληρης της ηπείρου μας. Εάν οι ΗΠΑ και η Ρωσία επιβάλουν στην Ουκρανία μια δοτή «ειρηνική» λύση, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα έχει κανένα λόγο να μην επιτεθεί σε άλλα μέρη της Ευρώπης με παρόμοιο τρόπο. Συνεπώς, εμείς στην Ευρώπη πρέπει να είμαστε ικανοί να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και πρέπει να αναπτύξουμε αυτές τις ικανότητες ως ζήτημα επείγοντος χαρακτήρα.
-Σας ανησυχεί το ότι φτάνουμε σε ένα σημείο, όπου ο ισχυρός μπορεί να επιβάλλει τη δύναμή του στον αδύναμο είτε αρπάζοντας εδάφη είτε αναγκάζοντας τον να πουλήσει πολύτιμους πόρους παρά τη θέλησή του;
– Μαζί με τους διεθνείς μας εταίρους, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι πάντα ο ισχυρότερος υπερασπιστής της διεθνούς τάξης που βασίζεται στους κανόνες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η δύναμη του δικαίου θα συνεχίσει να υπερτερεί του δικαίου της δύναμης. Κατά την άποψή μου, η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ έχει κάνει πολύ λίγα για να διευκολύνει αυτό το έργο τους τελευταίους μήνες. Ακόμα και πριν αρχίσει μια σοβαρή διαπραγμάτευση, προχώρησε σε δραστικές παραχωρήσεις — συμπεριλαμβανομένης της εγκατάλειψης της προοπτικής του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία και εδαφικών παραχωρήσεων στη Ρωσία. Με αυτές τις ενέργειες, παρέδωσε ένα πολύτιμο χαρτί διαπραγμάτευσης που το Κίεβο και η Δύση θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να διαπραγματευτούν αμοιβαίες παραχωρήσεις από τη Μόσχα.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα πράγμα είναι σαφές: οι συνολικές εγγυήσεις ασφάλειας για την Ουκρανία πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα οποιασδήποτε ειρηνικής διαπραγμάτευσης. Αυτές οι εγγυήσεις πρέπει να υποστηριχθούν από την Ευρώπη και τους διεθνείς συμμάχους μας, πρώτα απ’ όλα, τις ίδιες τις ΗΠΑ. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει τελικά η ρωσική σφαγή στην Ουκρανία. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί μια δίκαιη και διαρκής ειρήνη.
Η Ουκρανία χρειάζεται ένα κυρίαρχο, ασφαλές και οικονομικά σταθερό μέλλον και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να αγωνίζεται για αυτό με αποφασιστικότητα. Όπως, σωστά δήλωσε η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Κάγια Κάλλας, δεν μπορεί να ισχύσει ότι η Ρωσία θα πάρει τα εδάφη της Ουκρανίας, οι ΗΠΑ θα αποκτήσουν τους φυσικούς της πόρους και η Ευρώπη θα πληρώσει το κόστος για τη διατήρηση της ειρήνης.
Να μην επιτραπεί στη Μόσχα να πετύχει νίκη που δεν πέτυχε στρατιωτικά
–Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν ήταν αποτελεσματικές, οι ουκρανικές δυνάμεις δεν μπορούν να νικήσουν τις ρωσικές και οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να βοηθήσουν. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία έχει νικήσει και μπορεί να επιβάλει τους όρους της στην Ουκρανία; Και τι σημαίνει αυτό για την ΕΕ;
-Οι κυρώσεις που έχει εφαρμόσει η ΕΕ κατά της Ρωσίας έχουν ιστορικές διαστάσεις και συνεχώς εργαζόμαστε για την προσαρμογή τους προκειμένου να γίνουν πιο αποτελεσματικές. Έχουν μειώσει δραστικά το διμερές εμπόριο, πάγωσαν πάνω από 210 δισεκατομμύρια ευρώ ρωσικών αποθεμάτων της Κεντρικής Τράπεζας και η αποσύνδεση από το SWIFT έχει απομονώσει τη Ρωσία από το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα. Αυτά τα μέτρα έχουν υποτιμήσει το ρούβλι και έχουν συμβάλει σε οικονομική στασιμότητα. Οι κυρώσεις έχουν, επίσης, περιορίσει την πρόσβαση της Ρωσίας σε προηγμένες τεχνολογίες και στρατιωτικά εξαρτήματα, υπονομεύοντας το στρατιωτικοβιομηχανικό της σύμπλεγμα. Ωστόσο, καταφέρνει και παρακάμπτει ορισμένα μέρη αυτών των κυρώσεων, για παράδειγμα, αναπτύσσοντας έναν «σκιώδη στόλο» πάνω από 400 τάνκερ. Η συνεχής εισαγωγή ρωσικού LNG από την ΕΕ έχει επίσης αποκαλύψει ένα κρίσιμο κενό στο καθεστώς κυρώσεων που έχει ενισχυθεί περαιτέρω από την ασυνεπή εφαρμογή σε επίπεδο κρατών-μελών. Το 16ο πακέτο κυρώσεων, που υιοθετήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου ακριβώς, αποσκοπεί στο να κλείσει σημαντικά κενά, για παράδειγμα, επεκτείνοντας τους ελέγχους στην αεροπορία και τη ναυσιπλοΐα.
Αυτό που πρέπει να τονίσω είναι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία διεξάγεται σε ευρωπαϊκό έδαφος. Εάν χρειαστεί, εμείς στην Ευρώπη πρέπει να παρέχουμε περισσότερη υποστήριξη για την άμυνα του Κιέβου. Η Ευρώπη είναι ικανή να ενδυναμώσει την Ουκρανία ώστε να μπορέσει να αντέξει σε αυτόν τον πόλεμο. Η Ουκρανία χρειάζεται επίσης μια σαφή και συγκεκριμένη προοπτική για την ένταξη στην ΕΕ και ισχυρές εγγυήσεις ασφάλειας. Είναι ζωτικής σημασίας να διεξάγονται οι οποιεσδήποτε ειρηνικές διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία και την Ευρώπη στο τραπέζι. Σκοπός των διαπραγματεύσεων με το Κρεμλίνο δεν πρέπει να είναι να επιτρέψουν στη Ρωσία να επιτύχει μια μεγάλη νίκη κατά της Ουκρανίας, την οποία, χάρη στη στήριξη των Αμερικανών, των Ευρωπαίων και άλλων διεθνών εταίρων δεν έχει καταφέρει να επιτύχει στρατιωτικά.
–Ποια πρέπει να είναι η μακροπρόθεσμη στρατηγική της ΕΕ για την αντιμετώπιση της Ρωσίας,λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες γεωπολιτικές εντάσεις; Μπορούν να αποκατασταθούν οι διμερείς σχέσεις;
-Να υπενθυμίσω ένα απλό γεγονός: η Ρωσία είναι αυτή που εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Η Ρωσία είναι αυτή που έχει ανατρέψει την διεθνή τάξη. Η Ρωσία είναι αυτή που επανεισήγαγε την πολιτική της δύναμης ως εργαλείο διαμόρφωσης της παγκόσμιας πολιτικής, καταργώντας έτσι κάθε πρόοδο που είχε επιτευχθεί στις διμερείς μας σχέσεις από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι στον πυρήνα αυτής της διαδικασίας και η Ευρώπη δεν πρέπει να έχει αυταπάτες: ο Ρώσος πρόεδρος δεν θέλει να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Θέλει πλήρη περιφερειακό έλεγχο χωρίς την ανάγκη να χρησιμοποιήσει τον στρατό του. Αυτό δεν είναι ειρήνη, είναι τυραννία. Όσο η Ρωσία κατέχει ουκρανικό έδαφος, όσο η Ρωσία απειλεί τη δομή ασφάλειας της Ευρώπης, οι διμερείς μας σχέσεις θα παραμείνουν στο απόλυτο ελάχιστο.
Η Κύπρος γέφυρα ενότητας στην Ανατολική Μεσόγειο
–Η Ανατολική Μεσόγειος είναι μια περιοχή που υφίσταται μετασχηματισμούς μετά τις εξελίξεις στη Συρία. Η Κύπρος βρίσκεται στην άκρη της ΕΕ. Πώς μπορεί η Λευκωσία, ως ευρωπαϊκός εκπρόσωπος να συμβάλει στην επίτευξη ειρήνης και ευημερίας στην ευρύτερη περιοχή;
-Η Κύπρος παίζει ζωτικό ρόλο στην προώθηση της ειρήνης και της ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο, εκμεταλλευόμενη τους στρατηγικούς γεωπολιτικούς και ιστορικούς δεσμούς της με γειτονικές χώρες, όπως η Συρία, ο Λίβανος, το Ισραήλ, η Γάζα και η Αίγυπτος. Η ηγεσία της Κύπρου με ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες αναδεικνύει τον κρίσιμο ρόλο της χώρας ως μεσολαβητής και συντονιστικό κέντρο για την παροχή βοήθειας στη Γάζα και τη Συρία. Αυτή η ανθρωπιστική διπλωματία ενισχύει την επιρροή της Λευκωσίας και εδραιώνει τον ρόλο της ως γέφυρα μεταξύ της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.
Η οικονομική συμβολή της στη σταθερότητα της περιοχής ενισχύεται από τη συμμετοχή της στο EastMed, το οποίο προάγει τη συνεργασία στην ασφάλεια ενέργειας και τις πολιτικές σχέσεις μεταξύ των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου. Προωθώντας την οικονομική αλληλεξάρτηση και τη πολιτική συνεργασία μεταξύ χωρών όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ και η Ελλάδα, η Κύπρος μειώνει τις περιφερειακές εντάσεις και ενισχύει την αμοιβαία ευημερία. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόσφατα αναγνώρισε τον ιστορικό ρόλο της Κύπρου ως μεσολαβητή και επαίνεσε την ηγεσία της στην διευκόλυνση ανθρωπιστικής συνεργασίας. Αυτή η διπλωματική επιρροή επιτρέπει στην Κύπρο να συγκαλεί περιφερειακούς διαλόγους, ενισχύοντας τον στρατηγικό της ρόλο στη διπλωματία της περιοχής και του συντονισμού ανθρωπιστικής βοήθειας. Μέσω στρατηγικής μεσολάβησης, οικονομικής ολοκλήρωσης και ανθρωπιστικής ηγεσίας, η Κύπρος προάγει αποτελεσματικά την ειρήνη και την ευημερία, ενισχύοντας τη θέση της ως ευρωπαϊκή πύλη και σταθεροποιητική δύναμη στην γεωπολιτικά ευαίσθητη Ανατολική Μεσόγειο.
