Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Ο προχθεσινός αποκλεισμός του Διεθνούς Αεροδρομίου της Βηρυτού Ραφίκ Χαρίρι από οπαδούς της Χεζμπολάχ αλλά και η αδιανόητη επίθεση εναντίον Κυανόκρανων οι οποίοι κατευθύνονταν εκεί, ανάμεσά τους και ο απερχόμενος υποδιοικητής της UNIFIL ο οποίος και ξυλοκοπήθηκε από τον όχλο, δεν ήταν απλώς μια βίαιη κλιμάκωση της υποβόσκουσας ακόμα νέας σύγκρουσης της Χεζμπολάχ με την κυβέρνηση του Λιβάνου και τον Πρόεδρο Ζόζεφ Αούν.
Ήταν μια κίνηση η οποία θα προκαλέσει, όπως όλα δείχνουν, και όπως είναι φυσικό άλλωστε, αλυσιδωτές εξελίξεις σε μια περίοδο εξαιρετικά ευαίσθητη εώς και εκρηκτική στη χώρα. Το πρώτο και ίσως λιγότερο σημαντικό από όλα, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο, είναι το ζήτημα της ασφάλειας του Αεροδρομίου της Βηρυτού, του μοναδικού διεθνούς αερολιμένα στο Λίβανο, το οποίο βρίσκεται ακριβώς κάτω από την Νταχίε, το προπύργιο των Σιιτών στη Βηρυτό. Είναι αδύνατο να πάει κάποιος από την πόλη στο αεροδρόμιο χωρίς να περάσει από αυτήν την περιοχή.
Οι οπαδοί της Χεζμπολάχ είχαν αποκλείσει το αεροδρόμιο διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει για κάποιες ημέρες τις πτήσεις από την Τεχεράνη στη Βηρυτό, τη μοναδική εναπομείνασα «γέφυρα» της Χεζμπολάχ με το Ιράν.
Αν το θέμα ήταν απλώς η επαφή των δύο, τα πράγματα θα ήταν εύκολα. Όμως, όλοι ξέρουν ότι οι πτήσεις -όλες από ιρανικές εταιρείες ελεγχόμενες από το καθεστώς των μουλάδων- γίνονται κυρίως για τη μεταφορά χρημάτων για τη Χεζμπολάχ ενίοτε με τη χρήση του διπλωματικού σάκου. Συχνά δε όχι μόνο χρήματος. Έχοντας χάσει τη δίοδο ανεφοδιασμού και χρηματοδότησης τόσο μέσω της Συρίας όσο και με το ίδιο το παρατραπεζικό της σύστημα στο Λίβανο το οποίο κατέστρεψε το Ισραήλ, η Χεζμπολάχ ή καλύτερα ότι άφησαν οι Ισραηλινοί από την οργάνωση αποδυναμώνεται μέρα με τη μέρα και προσπαθεί να δείξει ότι είναι ακόμα ισχυρή και υπολογίσιμη.
Η απλή αλήθεια είναι πως μια οργάνωση φανατικών η οποία κατέστρεψε την ίδια της τη χώρα για χάρη ξένων είναι άξια να κάνει τα πάντα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της. Το ερώτημα είναι ποιες είναι οι δυνατότητες της Χαμάς αυτή τη στιγμή ή ίσως θα ήταν πιο σωστό να πούμε πλέον. Η Χεζμπολάχ μπορεί να κάνει κινήσεις αποσταθεροποίησης του Λιβάνου, ακόμα και τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως και στο παρελθόν, όμως πέρα από αυτό, τι;
Και είναι λίγο αυτό; Είναι σίγουρα πολύ για την προσπάθεια σταθεροποίησης της χώρας στην οποία η Χεζμπολάχ μπορεί να έχει μόνο τυπικό ρόλο, εάν το ζητούμενο είναι αυτό και όχι η ολοκληρωτική καταστροφή του Λιβάνου. Και ακόμη μεγαλύτερη είναι η ζημιά στην εικόνα του νέου Προέδρου ο οποίος και με όσα συμβαίνουν στο νότιο Λίβανο παρουσιάζεται αποδυναμωμένος και σε θέση απλώς να προειδοποιεί ότι θα τιμωρηθούν οι υπαίτιοι των επεισοδίων. Το γεγονός βέβαια ότι ο Στρατός παρενέβη για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, δείχνει πως η θέληση υπάρχει. Η δυνατότητα;
Την ίδια ώρα δείχνει να τελειώνει και η υπομονή του Ισραήλ. Η Χεζμπολάχ κάνει ότι μπορεί για να το προκαλέσει ακόμη και με θύματα αμάχους της, ελπίζοντας ότι έτσι θα αναγκάσει την Ιερουσαλήμ να διενεργήσει επιθέσεις, πράγμα που άλλωστε έχει χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις από την κοινωνία και το διεθνή παράγοντα. Η Χεζμπολάχ προσπαθεί να εμπλέξει το Ισραήλ ακόμη περισσότερο. Η κοινή γνώμη στο Λίβανο αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη ξέρουν πως το Ισραήλ θέλει να φύγει αργά ή γρήγορα αλλά με τίποτα δεν θέλουν να επιτραπεί στη Χεζμπολάχ να σηκώσει και πάλι κεφάλι. Ακόμα και με αυτό που της απέμεινε, μερικές τρομοκρατικές επιθέσεις θα ήταν αρκετές για να προκαλέσουν τεράστια προβλήματα.
Ο κλοιός γύρω από την ηγεσία του Λιβάνου σφίγγει μέρα με τη μέρα. Σήμερα αφέθηκε να διαρρεύσει ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει στείλει τελεσίγραφο στη Βηρυτό απαιτώντας να εφαρμόσει μέσα σε ένα μήνα το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το ψήφισμα οποίο είναι και η ουσία της τελευταίας συμφωνίας, είναι ξεκάθαρο: πέραν του ποταμού Λιτάνι και προς το Ισραήλ μόνο ο Στρατός του Λιβάνου θα έχει την όποια παρουσία, οι δε ένοπλες ομάδες, κυρίως η Χεζμπολάχ θα αφοπλιστούν.
Σε αντίθετη περίπτωση οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν ότι θα προσφύγουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας ζητώντας την αποστολή πολυεθνικής δύναμης για να το εφαρμόσει και δια της βίας αν χρειαστεί. Η για πολλά χρόνια άρνηση εφαρμογής του Ψηφίσματος, όχι από τη Βηρυτό η οποία δεν ήταν σε θέση να το κάνει λόγω της ακυβερνησίας που συντηρούσε για χρόνια η Χεζμπολάχ με τη βοήθεια της Συρίας και του Ιράν, επέτρεψε στη σιιτική οργάνωση γίνει πανίσχυρη μέσα σ’ αυτό το κενό. Την επομένη της 7η Οκτωβρίου χτυπούσε αδιάκοπα το Ισραήλ με ρουκέτες, μετά και με βαλλιστικούς πυραύλους, χωρίς κανείς να μπορεί να της κάνει το παραμικρό στο Λίβανο.
Η απλή λογική, λέει, πως ο Στρατός του Λιβάνου ούτε τώρα έχει τη δυνατότητα να το κάνει. Συνεπώς η άφιξη πολυεθνικής δύναμης δεν πρέπει να αποκλείεται και ίσως να είναι η μοναδική επιλογή, αν το Συμβούλιο Ασφαλείας πεισθεί, δεδομένου ότι πρόκειται για την εφαρμογή δικού του ψηφίσματος.
Το Ισραήλ δια του υπουργού Εξωτερικών του Γεδεών Σάαρ ανακοίνωσε το απόγευμα ότι μέχρι το τέλος της ημέρας θα ολοκληρωθεί η αποχώρηση του IDF από το Λίβανο ωστόσο το εβραϊκό κράτος θα διατηρήσει παρουσία σε πέντε σημεία μέχρι να διασφαλιστεί ότι οι πρόνοιες του 1701 θα εφαρμοστούν.
Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι πως ο επικεφαλής της ισραηλινής διπλωματίας δεν εφείσθη λόγων. Η προσπάθεια ανασύστασης της Χεζμπολάχ από το Ιράν, είπε, είναι αδιάκοπη και αυτό πλέον γίνεται σε ένα βαθμό μέσω της Άγκυρας. Κι αυτό, γνωστό μεν, ελέχθη για πρώτη δημόσια και τόσο ξεκάθαρα. Ο Σάαρ είπε πως το Ισραήλ δεν πρόκειται να δεχθεί κάτι τέτοιο και πως απαιτείται δράση ώστε ο Στρατός του Λιβάνου να γίνει και να παραμείνει σίγουρα ισχυρότερος από την Χεζμπολάχ. Εξέφρασε επίσης την ικανοποίησή του για την επίσκεψη Ρούμπιο στην Ιερουσαλήμ και τα όσα άκουσε και είπε πως ο ίδιος θα ταξιδέψει στις Βρυξέλλες για να συναντήσει την επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας Κάγια Κάλας και να παραστεί στο πρώτο Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Ισραήλ το οποίο θα γίνει με την συμμετοχή ομολόγων του της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πρώτη φορά εδώ και καιρό.
Παραδόξως το τι θα γίνει μέσα στο μήνα του τελεσιγράφου Τραμπ, μπορεί να είναι λιγότερο προβλέψιμο σήμερα από αυτό που θα τον ακολουθήσει.
