«Μόλις έφτασα στο Παρίσι για κρίσιμες συνομιλίες. Η ασφάλεια της Ευρώπης βρίσκεται σε σημείο καμπής. Ναι, πρόκειται για την Ουκρανία, αλλά και για εμάς. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο τρόπο σκέψης. Χρειαζόμαστε ενίσχυση της άμυνας. Και τα χρειαζόμαστε και τα δύο τώρα». 

Η ανάρτηση, χαρακτηριστική της λακωνικής έκφρασης και προσεγγίζουσας τον κυνισμό συχνά ειλικρίνειας των Γερμανών στο «Χ» έγινε βέβαια από Πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντε Λάιεν νωρίς το απόγευμα κατά την άφιξή της στη γαλλική πρωτεύουσα για την επείγουσα Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ουκρανία.

Κανονικά, η ΕΕ δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί αλλά να ετοιμάζεται για τη Σαουδική Αραβία όπου θα διεξαχθούν οι συνομιλίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας για το τέλος του Πολέμου στην Ουκρανία. Όμως, ούτε η ΕΕ προσκλήθηκε ούτε και η Ουκρανία κλήθηκε να αποστείλει αντιπροσωπεία  παρά τις διαβεβαιώσεις του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ στην Ουκρανία ότι το Κίεβο θα ήταν παρόν στο διάλογο. 

Η ανησυχία στην Ευρώπη είναι διάχυτη, λέει το… μισοάδειο ποτήρι, αφού η αίσθηση είναι πως ο Τραμπ «πουλάει» την Ευρώπη και φτιάχνει μια νέα Γιάλτα με τη Μόσχα. Και εάν αυτό είναι που συμβαίνει, η απορία είναι ποιές άλλες χώρες της Ε.Ε. κινδυνεύουν εκτός από τις Βαλτικές, εκεί όπου σύμφωνα με όσα μεταδίδονται υπάρχει έντονος ο φόβος ότι ο Τραμπ θα αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα τα οποία τις προστατεύουν από το ρωσικό αναθεωρητισμό και επεκτατισμό. 

Το κυρίαρχο ερώτημα, όμως, είναι γιατί ο Τραμπ να θέλει μια νέα Γιάλτα αυτή τη στιγμή. Μία μάλλον βεβιασμένη ανάγνωση προερχόμενη από τους εμμονικούς με τον Τραμπ, «προοδευτικούς» και άλλους, είναι πως με δεδομένο ότι και ο ένας και ο άλλος είναι ακροδεξιοί και ελλειμματικοί το λογικό είναι να κάτσουν και να τα μοιράσουν.

Γιατί όμως ο Τραμπ να θέλει να μοιραστεί με τον Πούτιν κάτι το οποίο ο Πούτιν πολύ δύσκολα μπορεί να κατακτήσει, ακόμα και με την Ευρώπη μόλις τώρα να ξυπνά από τη χειμερία νάρκη της – χωρίς εγγύηση για το πού αυτό θα καταλήξει και εάν; 

Έχει χαρίσει ποτέ κάτι ο Τραμπ σε οποιονδήποτε άλλο χωρίς να υπάρχει άμεσο κέρδος;

Ακόμα και στην Ουκρανία δεν υπάρχει κάποια λογική για να κάνει ο Τραμπ κάτι τέτοιο λόγω… ελλειμάτων. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι τα πλούσια ορυκτά ειδικά της ανατολικής κατεχόμενης Ουκρανίας άλλωστε αυτός ήταν ο βασικότερος λόγος που όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε εκεί το 2014 και συνεχίζεται. Χθες μόλις ο Ζελένσκι έθεσε το ερώτημα τι θα απογίνει όλος αυτός ο πλούτος αν αφεθεί στα χέρια της Ρωσίας και πού θα καταλήξει. 

Αυτό ναι, ίσως να δίνει μια απάντηση για τι πραγματικά θέλει να συζητήσει ο Τραμπ. Όμως, γιατί και ο Πούτιν να θέλει να του τα δώσει; Η μόνη λογική θα ήταν εάν ο Τραμπ του έδινε είτε την Ουκρανία είτε κάτι άλλο ως αντάλλαγμα. Αν μιλάμε για ευρωπαϊκό έδαφος, αυτό σημαίνει ότι ο Τραμπ θα ερχόταν σε πλήρη ρήξη με την ΕΕ αλλά και με το ΝΑΤΟ το οποίο αν και η Διάσκεψη του Μονάχου τις προάλλες ήταν η ταφόπλακα στην όλη στρατηγική της Δύσης μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ενεργοποιήσει το άρθρο 5 της Συνθήκης. Οι ΗΠΑ δεν θα ανταποκριθούν και για αυτό άλλωστε οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ τρέχουν για να προλάβουν.

Ο Τραμπ λοιπόν, εκβιάζει την Ουκρανία για να του δώσει «το μισό» από τον σπάνιο ορυκτό της πλούτο, στα εδάφη που η ίδια διατηρεί ακόμη υπό τον έλεγχο της. Από ότι αποκαλύπτει απόψε η συντηρητική βρετανική εφημερίδα The Telegraph αυτό που στην ουσία ζητά είναι πολύ μεγαλύτερο και πρακτικά είναι πως όλος ο πλούτος της Ουκρανίας θα περάσει στον έλεγχο των ΗΠΑ. Μια αποικιοποίηση της Ουκρανίας, είναι ο όρος που χρησιμοποιείται.

Ο Ζελένσκι αρχικά αρνήθηκε, ωστόσο, ο “διάλογος” συνεχίζεται. Πρακτικά, την ώρα που ο Τραμπ ερήμην της Ουκρανίας και της ΕΕ θα παζαρεύει με τον Πούτιν στη Σαουδική Αραβία, το Κίεβο θα βλέπει το χρόνο να τελειώνει με το φόβο μήπως ο Τραμπ αποφασίσει να κάνει κάτι καταστροφικό για την Ουκρανία.

Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις νατοϊκές της χώρες (δηλαδή όλα τα κράτη – μέλη πλην της Αυστρίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου) ενδεικτική είναι μάλλον η δήλωση που είχε κάνει πριν από έναν ακριβώς χρόνο ο Τραμπ ότι θα ενθαρρύνει τη Ρωσία «να κάνει ότι διάολο θέλει» με όποιο μέλος του ΝΑΤΟ δεν πληρώνει.

«Το ΝΑΤΟ ήταν χρεοκοπημένο ώσπου ήρθα εγώ», είχε δηλώσει. «Ένας από τους προέδρους μιας μεγάλης χώρας», είπε ο Τραμπ τότε,«τον ρώτησε κάποια στιγμή αν οι ΗΠΑ θα εξακολουθούσαν να υπερασπίζονται τη χώρα σε περίπτωση που εισέβαλλε η Ρωσία ακόμη και αν «δεν πληρώσουν»».

«Όχι, δεν θα σας προστάτευα», είπε πως του απάντησε ο Τραμπ. «Στην πραγματικότητα, θα τους ενθάρρυνα να κάνουν ό,τι διάολο θέλουν. Πρέπει να πληρώσετε. Πρέπει να πληρώσετε τους λογαριασμούς σας».

Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι η ατζέντα του Τραμπ (εκτός ΗΠΑ) δεν είναι ακροδεξιά ούτε και το ζήτημα πολιτικό. Είναι ένας απολύτως αδίστακτος έως επικίνδυνος επιχειρηματίας ο οποίος μπορεί να κάνει τα πάντα εκεί όπου μυρίζεται την αδυναμία. Εκβιασμούς αδιανόητους στα πολιτικά θέσμια της Δύσης μέχρι σήμερα. 

Απειλεί την Ευρώπη με αποσταθεροποίηση εάν η συνεισφορά της στο ΝΑΤΟ δεν φτάσει στο 5% που θέλει από το 2% που είναι σήμερα, ενισχύοντας όλα τα διαλυτικά φαινόμενα στην ΕΕ. Η Ευρώπη η εμπιστοσύνη της οποίας στις ΗΠΑ έχει κλονιστεί όχι μόνο από αυτό αλλά και από το 25% που επέβαλε στο χάλυβα και το αλουμίνιο πριν από μία εβδομάδα, έχει την επιλογή: ή πληρώνει τις ΗΠΑ Λτδ (πια) του Τραμπ ή… ας κόψει το λαιμό της. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ενός αδίστακτου επιχειρηματία. Οι ηθικολογίες δεν βοηθούν. Για επιχείρηση πρόκειται. Έστω και με μεθόδους μαφίας καθαρά