Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Τα σχόλια του Αμερικανού Αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ελέγχονται, πρώτον για το άτοπο της παρέμβασης και το πατρονάρισμα της Ευρώπης και δεύτερον, για το αγαθό των προθέσεών τους. Και στα δύο το συμπέρασμα δεν μπορεί παρά να είναι αρνητικό για τη νέα κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών και τους βοηθούς της, με πρώτο τον Έλον Μασκ. Αν και πολλοί θα ήγειραν ενστάσεις ως προς το ποιος είναι τελικά ο βοηθός ποιανού.
Το ότι οι ΗΠΑ επί Τραμπ παρεμβαίνουν απροκάλυπτα υπέρ της ακροδεξιάς και άλλων διαλυτικών φαινομένων στην Ευρώπη αλλά και κατά των «κομισάριων», όπως απαξιωτικά αποκάλεσε τους επικεφαλής της ΕΕ ο Βανς, επί γερμανικού μάλιστα εδάφους και προκαλώντας την άμεση αντίδραση του Καγκελαρίου της Γερμανίας Βόλφγκανκ Σολτς, ποσώς αναιρεί την ουσία. Και αυτή είναι πως η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον χειρότερό της σήμερα εχθρό. Τον εαυτό της.
Ο Βανς το υπέδειξε αυτό προκειμένου βέβαια να δικαιολογήσει το σχόλιό του ότι η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία ούτε η Κίνα (αλλά ο εαυτός της). «Η απειλή εκ των έσω και η υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της, αξίες που μοιράζεται με τις ΗΠΑ κατά την έκφρασή του». Και εδώ πάλι το ζητούμενο είναι η ουσία. Το ποιες είναι οι κοινές αξίες του Τραμπ με την Ευρώπη σηκώνει μεγάλη συζήτηση.
Ειδικά εάν αυτό, είναι τα μοντέλα του κάθε Όρμπαν και της κάθε Λε Πεν.
Τις αλήθειες όμως, μικρές ή μεγάλες δεν μας τις λένε μόνο οι φίλοι. Και οι υπόλοιποι μπορεί τις πουν, ακόμα και εξυπηρετώντας αλλότρια κίνητρα. Δεν παύουν όμως να είναι αλήθειες. Και μια τέτοια είναι και το γεγονός ότι πέρα από την αδυναμία, τη βραδύτητα και το εξωφρενικό κόστος του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέρα από το παράλληλο σύμπαν στο οποίο ζει η κάστα των «κομισαρίων» κατά τον Βανς, όλο και πιο μακριά από τα προβλήματα των κοινωνιών της Ευρώπης, η ΕΕ καταγράφει όντως, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, ελλείμματα στην ελευθερία έκφρασης όπως είπε και ο… Τραμπ!
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι αυτό – κάπως κιόλας – συζητείται με αφορμή εκείνον είναι ενδεικτικό της τραγικότητας της κατάστασης.
Ωστόσο, η Ευρώπη και η υπόλοιπη Δύση είναι γεγονός ότι έχουν μπει εδώ και καιρό σε μια διαδικασία αυτολογοκρισίας και περιορισμού, ενίοτε μέσω νομοθεσιών, των απόψεων οι οποίες θεωρούνται.. μη καθωσπρέπει με κυρίαρχη την τεράστια παρεξήγηση της «ισλαμοφοβίας», ενός προνομιακού καθεστώτος ασυλία το οποίο εκμεταλλεύεται (μόνο) μια ακραία ιδεολογία, διότι τέτοια είναι το ισλάμ και όσα λεφτά κι αν ρίξει το Κατάρ αυτό δεν αλλάζει. Οι θρησκείες δεν έχουν δικαιώματα. Είναι ιδέες. Και ως τέτοιες μπορούν και να προσβληθούν και να χλευαστούν ή και απλώς να αμφισβητηθούν, διότι κάπου στο τελευταίο είναι που έφτασε δυστυχώς η Ευρώπη.
Εάν κάποιος φανατικός χριστιανός πει ότι η έκτρωση είναι έγκλημα θα χαλάσει το σύμπαν και πολύ σωστά, διότι το σώμα της κάθε γυναίκας είναι θέμα δικό της και το δικαίωμα αυτό υπερέχει, για την ακρίβεια δεν συγκρίνεται καν, με τις όποιες πεποιθήσεις του οποιοδήποτε.
Την ίδια ώρα ισλαμιστές στην Ευρώπη διαδηλώνουν ζητώντας τη Σαρία, τη ισλαμοφαστική και απολύτως παρανοϊκή νομική αντίληψη της θεωρίας τους μέσω της οποίας καταργούνται οι ελευθερίες όλων των άλλων και κανείς δεν τολμά, τα ΜΜΕ δεν το καλύπτουν καν, για μην θεωρηθούν «ισλαμοφοβικοί». Γιατί;
Η κριτική αντίκριση της πολιτισμικής αρρώστιας την οποία επινόησε ένας αμόρφωτος στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας ο οποίος ολοκλήρωσε τη σχέση του με τη «γυναίκα του» στα εννέα της χρόνια, δεν είναι φοβία. Οι φοβίες είναι παράλογες αντιλήψεις. Εδώ είναι βασικές αρχές όπως λ.χ. η δολοφονία όσων προσβάλουν τον «προφήτη», των μοιχαλίδων, των ομοφυλόφιλων και τόσα άλλα, ως… εντολές (!) του Αλλάχ στους πιστούς.
Γιατί να μην φοβάται κανείς αυτές τις αντιλήψεις και σε τι διαφέρουν από τον δυτικό φασισμό και τις πολιτικές αρρώστιες του πολιτισμού; Στο ότι είναι χειρότερες επειδή αποδίδονται στο Θεό; Αυτό αναντίλεκτα.
Και σε τι κινδυνεύει ο μουσουλμάνος στη Δύση σήμερα; Ποιος τους πειράζει; Εδώ καταργείται η μία ελευθερία μετά την άλλη, για να μην ενοχληθούν, την ώρα που το 99% των τρομοκρατικών ενεργειών στο όνομα της δικής τους πίστης και του «ιερού αγώνα» της γίνεται.
Τις προάλλες, ένας διαδηλωτής έκαψε έξω από την Τουρκική Πρεσβεία στο Λονδίνο το Κοράνι, διαμαρτυρόμενος για την μεταδοθείσα ζωντανά μέσω ίντερνετ δολοφονία του ιρακινού πολιτικού πρόσφυγα και ακτιβιστή Σαλμάν Μόμικα ο οποίος έκαιγε το Κοράνι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον ισλαμισμό που εξαπλώνεται. Σκοτώθηκε μερικές ώρες πριν το σουηδικό Δικαστήριο ανακοινώσει εάν τον έκρινε ένοχο για την ενέργειά του. Δεν υπήρξε βέβαια ποτέ τέτοια δίωξη για ενέργειες του είδους εναντίον άλλων θρησκειών. Πουθενά.
Την ώρα λοιπόν που ο διαδηλωτής έκαιγε το Κοράνι έξω από την Πρεσβεία της Τουρκίας, του υπ. αριθμόν ένα υποστηρικτή του τζιχαντισμού και της ισλαμικής τρομοκρατίας μαζί με το Κατάρ, υπάλληλος της Πρεσβείας βγήκε και μαχαίρωσε το διαδηλωτή. Σε μη διπλωματικό έδαφος κιόλας. Όπως και σε όλα τα περιστατικά του είδους, το BBC και όλα τα μεγάλα ΜΜΕ πλην δύο (δεξιότερων) εφημερίδων στη χώρα και τη Δύση απλώς το αγνόησαν, παρότι κάποιος το έγραψε σε βίντεο και το έδωσε. Είναι εκεί.
Η παραπληροφόρηση για τη Γάζα κραυγαλέο παράδειγμα. Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα οι πλείστοι δημοσιογράφοι εμποδίζονται (ή και το κάνουν από μόνοι τους) να αποκαλέσουν «τρομοκρατική» μια σκοταδιστική ισλαμιστική οργάνωση η οποία έσφαξε εν ψυχρώ 1200 Εβραίους και αμέτρητους άλλους Παλαιστίνιους που δεν τη γούσταραν, ενώ δεν τηρούν την παραμικρή ισορροπία και εξισώνουν αυτά τα κτήνη με ένα δημοκρατικό κράτος το οποίο δαιμονοποιούν νυχθημερόν, όλα αυτά οφείλονται σ’ αυτό το έλλειμμα το τεράστιο που καταγράφεται σε μια Ευρώπη η οποία αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα.
Μια Ευρώπη στην οποία είσαι «ρατσιστής» ακόμα κι αν απλώς μιλάς για γεγονότα αλλά εάν λες πως η θρησκεία σου και ο Αλλάχ σου – τι να γίνει; – λέει πως πρέπει να πετάνε τους γκέι από τις ταράτσες είναι δικαίωμά σου. Και αυτό, στην εποχή της άγνοιας και της απόλυτης ηλιθιότητας το λένε και γκέι γι’ αυτούς που τα κάνουν στη Γάζα. Για αυτά τα ζώα – ζώα όχι… «μαχητές» – της Χαμάς.
Ευτυχώς αυτό το κατάντημα το συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότεροι Ευρωπαίοι κάθε μέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι ανεβαίνει η ακροδεξιά όταν κανείς άλλος λογικός και δημοκράτης άνθρωπος δεν δείχνει διάθεση να τους ακούσει οι δε ηγέτες της ΕΕ στις Βρυξέλλες μοιάζουν λοβοτομημένοι και είναι ούτως ή άλλως χαμένοι στο σύστημα, ανίκανοι ή και τα δύο.
Και η ακροδεξιά, θα τα διορθώσει… δυστυχώς.
Καίγοντας τα χλωρά μαζί με τα ξερά και κάνοντας όσα είναι αδιανόητο να γίνονται στις δημοκρατίες σκοτώνοντάς τις. Όταν η δημοκρατία πεθάνει πολλοί θα καταλάβουν ότι ήταν σε κατάσταση αφασίας όταν την αποτέλειωσε η ακροδεξιά. Και σε εκείνη τη φάση δεν ήταν η ακροδεξιά που την έφερε αλλά η αδιαφορία, η πολιτική ορθότητα, ο καθωσπρεπισμός και η βλακεία των υπολοίπων.
