Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Την ώρα που η διεθνής κοινή γνώμη περιμένει ανήσυχη την αυριανή μέρα για να δει εάν και πώς η Χαμάς θα προχωρήσει με την απελευθέρωση ομήρων μέχρι τις 12:00 το μεσημέρι, όπως λέει το τελεσίγραφο Τραμπ, οι περιφερειακοί και διεθνείς παίκτες στο Παλαιστινιακό έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως, όσο η Χαμάς και οι άλλες τρομοκρατικές ομάδες δεν εξουδετερώνονται τίποτα στην περιοχή δεν πρόκειται να αλλάξει.
Κανείς δε από αυτούς δείχνει διατεθειμένος -και κανείς άλλος τον αδικεί- να χαρίσει το μέλλον της περιοχής στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τους υπόλοιπους παρανοϊκούς ισλαμιστές είτε με στολές παραλλαγής, είτε με κοστούμια. Άραβες ή Τούρκους.
Το Σχέδιο Τραμπ μπορεί να ενόχλησε τις επιλεκτικά ευαίσθητες ψυχές της Δύσης, αυτές που ποτέ δεν κατηγόρησαν τη Χαμάς για τα όσα έκανε όχι στους Ισραηλινούς αλλά στους ίδιους τους Παλαιστίνιους και τα όσα ελεύθερη πλέον συνεχίζει να κάνει από την εφαρμογή της εκεχειρίας, όμως ήταν και παραμένει μια πολιτικά ευφυέστατη κίνηση η οποία τάραξε τα νερά και ανάγκασε πολλούς να δουν και τις ευθύνες τους.
Η Αίγυπτος και η Ιορδανία λ.χ. δεν είναι θύματα του προβλήματος. Είναι βασικό μέρος του. Και, το γεγονός ότι συνήψαν ειρήνη με το Ισραήλ, δεν σημαίνει ότι μπορούν να λειτουργούν ως επιτήδιοι ουδέτεροι όποτε θέλουν.
Το 1948, αυτοί και οι υπόλοιποι Άραβες ήταν που είχαν πει στους Παλαιστίνιους να φύγουν μέχρι «να καθαρίσουν» με τους Εβραίους κατοίκους της περιοχής αφού οι πλείστοι είχαν ήδη διώξει τους δικούς του Εβραίους οι οποίοι σε πολλές των αραβικών χωρών ζούσαν εκεί αιώνες πριν το Ισλάμ και τους Άραβες. Άλλωστε, το μεγάλο μέρος των πρώτων Ισραηλινών από εκεί προήλθαν, όχι την Ευρώπη.
Μάλιστα, και ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Μαχμούτ Αμπάς το είπε ξεκάθαρα σε διάφορες συνεντεύξεις του αλλά και από του βήματος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της Οργάνωσης για την Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης στις 9 Δεκεμβρίου 2018. Μεταφρασμένα αυτολεξεί: «Όλοι άρχισαν να μιλούν στο όνομά μας, ερήμην μας. Ως εκ τούτου, δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Και θυμάστε, αν θυμάστε, ότι το 1948, όταν έλαβε χώρα η «Νάκμπα», ή αλλιώς η καταστροφή, δεν ήμασταν μέρος της. Μας έβγαλαν έξω και μας είπαν, μετά από μια εβδομάδα θα σας επιστρέψουμε».
Αλλού ήταν ακόμα πιο σαφής: Στην παλαιστινιακή έκδοση Falastin El-Thawra, που κυκλοφόρησε στη Βηρυτό, είπε ότι οι αραβικοί στρατοί ανάγκασαν τους Παλαιστίνιους να μεταναστεύσουν και να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Για αυτό άλλωστε, είναι που στο βόρειο Ισραήλ, στη Χάιφα αλλά και ανατολικά στην Γαλιλαία υπάρχουν μεγάλοι πληθυσμοί Αράβων, χριστιανών αλλά μουσουλμάνων. Διότι οι Εβραίοι είχαν πείσει τους Άραβες να μείνουν. Σε κάποιες πόλεις, οι πλείστοι έμειναν και σήμερα είναι υπήκοοι του Ισραήλ όπως και Εβραίοι. Μεμονωμένες εκτοπίσεις και διώξεις υπήρξαν αλλά η τεράστια πλειονότητα απλά ακολούθησε τη συμβουλή των άλλων Αράβων.
Αυτοί, οι υπόλοιποι Άραβες, ήταν που ξεκίνησαν τον πόλεμο και το 1967 με αποτέλεσμα η Αίγυπτος να χάσει ολόκληρο το Σινά και τη Γάζα η δε Ιορδανία τη Δυτική Όχθη ή Ιουδαία και Σαμάρια όπως τις αποκαλούν οι Εβραίοι με το ιστορικό τους όνομα, όπως και την ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Τραμπ λοιπόν ξανάφερε τους Άραβες ενώπιον των συνεπειών των πράξεών τους. Ως υπόδειγμα πολιτικής ηθικής δεν θα περάσει στην Ιστορία το Σχέδιο του για τη Γάζα αλλά και πάλι όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει ηθική στην πολιτική, χρειάζονται διάβασμα και μάλιστα πολύ.
Ο εκβιασμός του Τραμπ είναι ξεκάθαρος.
Και οι Άραβες βρίσκονται τώρα μπροστά σε τρομακτικά διλήμματα αλλά και με την υπομονή τους με τη Χαμάς και τους υπόλοιπους ισλαμιστές να έχει εξαντληθεί.
Ήδη ακούγονται έντονες φωνές στα αραβικά κράτη οι οποίες ζητούν να παταχθεί η Χαμάς και αποκλείουν την όποια συζήτηση για συμμετοχή της στην επόμενη μέρα στη Γάζα, σε περίπτωση που υπάρξει τέτοια μέρα τελικά. Είτε εννοούσε τα περί «μεταφοράς» των Παλαστινίων ο Τραμπ είτε όχι, υποχρέωσε τους πάντες να ασχοληθούν.
Μια ενδιαφέρουσα και μάλλον καθοριστική για τη συνέχεια λεπτομέρεια στο ζήτημα της Γάζας: το ότι το θέμα επιχειρείται να «φορτωθεί» στην Αίγυπτο (και την Ιορδανία κατά δεύτερο λόγο) βολεύει μάλλον και τους υπόλοιπους, ειδικά τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δυο χώρες οι οποίες δεν θα είχαν πρόβλημα να χρηματοδοτήσουν αυτό και άλλα σχέδια προκειμένου να απαλλαγούν από αυτή την ιστορία οριστικά.
Γιατί είναι αυτό σημαντικό; Διότι ίσως κατεβάζει στο επίπεδο της πραγματικότητας τις προσδοκίες για τη διάσκεψη όλων των αραβικών κρατών την οποία συγκάλεσε στο τέλος του μήνα η Αίγυπτος στο Κάιρο, κυρίως ως προς το εάν πέραν των φραστικών διακηρύξεων οι υπόλοιποι Άραβες θα δεχθούν να το παραμικρό.
Ειδικά όταν με το κλείσιμο αυτής της ιστορίας ανοίγουν πρωτοφανείς ιστορικά ευκαιρίες με τη Συμφωνία του Αιώνα και όχι μόνο, για ολόκληρη την περιοχή.
