Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
«Με όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στη Μέση Ανατολή, βλέπω επιτέλους κάποιον που μπορεί να μας περάσει τη γραμμή του τερματισμού για να φέρει σταθερότητα, ειρήνη και ευημερία σε όλους μας στην περιοχή». Η δήλωση του Βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας μετά από τη συνάντηση που είχε στο Λευκό Οίκο με τον Ντόναλντ Τραμπ χθες, βρίσκει τους πάντες σύμφωνους.
Οι προκλήσεις στη Μέση Ανατολή είναι πολλές και, είτε μισοάδειο βλέπει κανείς το ποτήρι είτε μισογεμάτο, το σίγουρο είναι πως το περιεχόμενό του δεν πίνεται. Η παρούσα κατάσταση δεν παραπέμπει σε εξομάλυνση. Κάθε άλλο μάλιστα. Και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως διορθώνεται το χάος και, κυρίως, πώς αποφεύγονται οι επόμενες προκλήσεις.
Διότι το βέβαιο είναι πως έρχονται.
Η Χαμάς έδωσε σύμφωνα με παλαιστινιακά και ισραηλινά ΜΜΕ ενδείξεις ότι είναι έτοιμη, υπό το φόβο του Τραμπ ολοφάνερα, να αλλάξει την απόφασή της για μη παράδοση άλλων ομήρων «μέχρι νεοτέρας». Φέρεται να διαμήνυσε στους διαμεσολαβητές ότι θα επιστρέψει στο χρονοδιάγραμμα που ετέθη αρκεί το Ισραήλ να αυξήσει τη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας που επιτρέπει να περάσει στη Γάζα. Κι αυτό λόγω του κινδύνου χρήσης της βοήθειας για αποστολή όπλων στη Χαμάς.
Η Ιερουσαλήμ δείχνει να συμφωνεί και η μοναδική εκκρεμότητα που απομένει είναι η απαίτηση Τραμπ για απελευθέρωση όλων των ομήρων το ερχόμενο Σάββατο.
Τα θερμά λόγια του Βασιλιά της Ιορδανίας για τον Πρόεδρο Τραμπ δεν είναι βέβαια αντιπροσωπευτικά της επί του εδάφους κατάστασης. Ο Βασιλιάς πρότεινε την άμεση μεταφορά στην Ιορδανία 2.000 παιδιών τα οποία χρειάζονται περίθαλψη ή εμπίπτουν σε άλλες ευάλωτες ομάδες, κάτι που χαιρέτισε ο Τραμπ, όμως επέμεινε στη διαφωνία του με την πρόταση του αμερικανού Πρόεδρου, όπως και ο τελευταίος στην πρότασή του.
Αυτό που έχει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι πως, o Τραμπ ερωτηθείς για την απειλή των ΗΠΑ να αποκόψουν την τεράστια στρατιωτική βοήθεια (ύψους 1.45 δισεκατομμυρίων δολαρίων) προς το Αμμάν, είπε πως δεν θα προχωρήσει σε ένα τέτοιο βήμα. Η αλλαγή αυτή, ίσως φανερώνει ότι παρασκηνιακά έχει δρομολογηθεί κάτι περισσότερο ανάμεσα στο Αμμάν και την Ουάσινγκτον το οποίο δεν ανακοινώνεται.
Πάντως, ο Τραμπ, παρουσία και του Ιορδανού μονάρχη, επανέλαβε εμφαντικά: «Θα πάρουμε τη Γάζα».
Την ίδια ώρα, κρίσιμες είναι οι επαφές με την Αίγυπτο η οποία σκληραίνει τη στάση της με τον Πρόεδρο αλ Σίσι να διευκρινίζει ότι δεν θα επισκεφθεί την Ουάσινγκτον στην οποία προσεκλήθη όπως και ο Αμπντάλα, εάν δεν έχει διαβεβαιώσεις ότι το Σχέδιο Τραμπ δεν θα βρίσκεται στην ατζέντα των συνομιλιών.
Το Κάιρο παίζει πολύ πιο σκληρό παιγνίδι με τις ΗΠΑ αλλά ο Τραμπ παραμένει αισιόδοξος -βέβαιος μάλλον είναι η λέξη- πως το Κάιρο θα ανταποκριθεί. Το ερώτημα είναι πώς αυτό θα γίνει, δεδομένου ότι η Αίγυπτος προσπαθεί να κινητοποιήσει τους υπόλοιπους Άραβες ώστε να τους χρησιμοποιήσει για άσκηση πιέσεων ενόψει και της επείγουσας συνόδου των αραβικών κρατών στο Κάιρο στις 27 του μήνα. Στη σύνοδο θα συζητηθεί βέβαια το ζήτημα της Γάζας, κυρίως της πρότασης Τραμπ αλλά και το σχέδιο ανοικοδόμησης της Γάζας το οποίο θα παρουσιάσει το Κάιρο. Η προσπάθεια είναι τα αραβικά κράτη να προλάβουν τις εξελίξεις ελπίζοντας ότι με ένα σχέδιο στα σκαριά η διεθνής κοινότητα θα σταθεί απέναντι από τις ΗΠΑ.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν μοιάζει εύκολο, ούτε στη διεθνή κοινότητα, ούτε βέβαια και στο σύνολο των αραβικών κρατών τα οποία επί της ουσίας καλούνται, ειδικά τα πλούσια κράτη του Κόλπου, να σηκώσουν το βάρος της υλοποίησης ενός σχεδίου που ουσιαστικά την Αίγυπτο είναι που εξυπηρετεί και το οποίο ετοιμάστηκε σε κάτι ημέρες. Και όλα αυτά, αφήνοντας στην άκρη τις προαιώνιες αντιπαλότητες -και ενίοτε το μίσος- μεταξύ των Αράβων. Παράλληλα, ακόμα κι αν ένα τέτοιο σχέδιο βρει σύμφωνα όλα τα αραβικά κράτη, κανείς δεν θεωρεί δεδομένο ότι ο Τραμπ θα το αποδεχθεί. Όσο κι αν η Αίγυπτος φροντίζει να αφήνει να διαρρεύσει ότι οι σχέσεις Καΐρου – Ουάσινγκτον είναι στο χειρότερο σημείο τους εδώ και δεκαετίες, σημαντική είναι η υπενθύμιση ότι το Κάιρο επίσης λαμβάνει 1.5 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως από τις ΗΠΑ.
To πιο σημαντικό όλων όμως, είναι το γεγονός πως η Αίγυπτος βυθίζεται στο εξωτερικό χρέος και παρά την μικρή μείωσή του πέρσι, παραμένει παγκοσμίως η δεύτερη μετά την Ουκρανία χώρα η οποία θεωρείται πιθανό να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να ακολουθήσει άλλες ατραπούς. Μιλάμε για 152 δισεκατομμύρια δολάρια σήμερα και η μικρή απομείωση προήλθε από την εκποίηση κρατικών περιουσιακών στοιχείων.
Παρόλο που το Κάιρο απέρριψε κάθε σκέψη όταν ακούστηκε το σενάριο, πιθανό παραμένει αυτό να είναι το δέλεαρ του Τραμπ για την Αίγυπτο: μια διαγραφή του χρέους της ή έστω μια τεράστια απομείωσή του, κάτι που θα λύσει τα χέρια του Καΐρου από πολλές απόψεις. Θα είναι μια νέα αρχή για τη χώρα.
Το Κάιρο μέχρι στιγμής παραμένει αρνητικό γνωρίζοντας ότι η μεταφορά Παλαιστινίων εκεί θα το αποδυναμώσει πολιτικά με τις φωνές ενάντια σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο να πληθαίνουν και με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα να προσπαθεί να ανατρέψει την κυβέρνηση Σίσι.
Οι Παλαιστίνιοι, φοβάται η Αίγυπτος, θα ενισχύσουν τους ισλαμιστές και θα χρησιμοποιούν το έδαφος της χώρας για τρομοκρατικές ενέργειες.
Από την άλλη, το δέλεαρ εάν είναι αυτό, τελικά είναι μεγάλο. Οι Αιγύπτιοι και όλοι οι άλλοι Άραβες άλλωστε δεν φωνάζουν επειδή αγαπούν τους κατοίκους της Γάζας, οι πλείστοι των οποίων είναι αιγυπτιακής καταγωγής. Δεν θέλουν απλώς να φορτωθούν τον μπελά.
