Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Για τον βασιλιά Αμπντάλα της Ιορδανίας αυτό είναι σίγουρα το δυσκολότερο ταξίδι της βασιλείας του. Μέχρι σήμερα, βέβαια.
Η συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο είναι για πολλούς καταδικασμένη σε…. διαφωνία τουλάχιστον, καθώς η Ουάσινγκτον ή πιο σωστά ο Τραμπ, δεν δείχνει διάθεση μετακίνησης από την θέση του για τη Γάζα και τη μεταφορά των κατοίκων της στην Αίγυπτο και την Ιορδανία.
Τα δάκρυα των «προοδευτικών» στη Δύση για τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων της Γάζας είναι, βεβαίως, πέρα για πέρα, κροκοδείλια μιας και στο διάστημα 1948 – 1967 που η Γάζα και η Δυτική Όχθη καταλήφθηκαν και βρίσκονταν υπό την κατοχή, η πρώτη της Αιγύπτου και η δεύτερη της Ιορδανίας, κανείς δεν μιλούσε για Παλαιστινιακό Κράτος, ούτε καν για παλαιστινιακή ταυτότητα την οποία οι μέχρι τότε Άραβες της περιοχής, υιοθέτησαν μετά το 1960. Όπως επίσης δεν είχαν ποτέ ενδιαφερθεί για αμέτρητους άλλους εκτοπισμούς, όπως λ.χ. εκείνον της Ουκρανίας και την απαγωγή 20.000 παιδιών (σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη) από τη χώρα τα οποία μεταφέρθηκαν στη Ρωσία και δόθηκαν για υιοθεσία σε Ρώσους.
Πέρα λοιπόν από την επιλεκτική ηθική και την ηθικολογία υπάρχει η κυνική πραγματικότητα. Η κατανόηση για την κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθείς όταν ξεκινάς απανωτούς πολέμους και κύματα τρομοκρατίας χωρίς να υπολογίζεις ότι μπορεί και να τους χάσεις, όπως έκανε η Χαμάς.
Από αυτή την άποψη, το ζήτημα της Γάζας πρέπει πρωτίστως να ιδωθεί μέσα από τις πολιτικές ισορροπίες και το τι θα μπορούσε να προκαλέσει στην περιοχή. Και εδώ ακριβώς είναι που επενδύουν τα αραβικά κράτη, μαζί και ο βασιλιάς Αμπντάλα ο οποίος θα δει τον Τραμπ για να θέσει ενώπιον του αυτά τα ενδεχόμενα.
Τα κυριότερα; Ότι δεν είναι τυχαίο που κανείς δεν θέλει τους κατοίκους της Γάζας και, ειδικά η Αίγυπτος και η Ιορδανία έχουν έναν πραγματικό -η Ιορδανία πολύ περισσότερο λόγω μεγεθών- κίνδυνο αποσταθεροποίησης ακόμα και πολιτικής ανατροπής. Κάτι που δεν μπορεί να προσπεράσει ούτε η Ουάσινγκτον, πολύ δε περισσότερο η Ιερουσαλήμ η οποία και γεωγραφικά να το δει κανείς βρίσκεται 30 χιλιόμετρα μόλις από τα σύνορα με την Ιορδανία.
Ο βασιλιάς έχει και άλλα να πει, με κυριότερο ότι η αποδοχή από πλευράς της Ιορδανίας της Ειρηνευτικής Συμφωνίας του 1994 με το Ισραήλ βασίστηκε ακριβώς στη αποτροπή ίδρυσης παλαιστινιακού κράτος εντός των συνόρων της Ιορδανίας όπου υπάρχουν ήδη περίπου τρία εκατομμύρια Παλαιστίνιοι.
Από αυτούς περίπου 700.000 δεν έχουν την ιορδανική υπηκοότητα. Το Αμμάν, πέρα από την εισαγωγή εξτρεμισμού, φοβάται κυρίως την επικράτηση των ισλαμιστών οι οποίοι είχαν προκαλέσει ταραχές και τον Απρίλιο ζητώντας την κατάργηση της ειρηνευτικής συμφωνίας με το Ισραήλ λόγω της Γάζας.
Η Ιορδανία δεν έχει την πολυτέλεια της Αιγύπτου με τον πανίσχυρο στρατό ο οποίος είναι σε θέση να επιβάλει αυτό που θέλει πολύ πιο εύκολα. Όταν, στις 24 Οκτωβρίου του 2014 ισλαμιστές πραγματοποίησαν τρεις τρομοκρατικές επιθέσεις σκοτώνοντας πάνω από 30 Αιγύπτιους στρατιώτες κοντά στη Γάζα, το Κάιρο ανακοίνωσε ότι δημιουργεί μια Νεκρή Ζώνη εντός του εδάφους της Γάζας μήκους 70 χιλιομέτρων στα σύνορα με την Αίγυπτο η οποία περιελάμβανε ένα μεγάλο μέρος της Ράφα. Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης αυτής ήταν προσφυγικός «καταυλισμός» του 1948, όρος με τον οποίο αναφέρονται οι Παλαιστίνιοι στις συνοικίες οι οποίες κτίστηκαν έκτοτε προκειμένου να στεγάσουν σε πολύ άσχημες -ακόμα- συνθήκες αυτούς που έφυγαν από το σημερινό Ισραήλ μέχρι οι άλλοι Άραβες να «καθαρίσουν» όπως είχαν υποσχεθεί τους Εβραίους.
Το 2014 λοιπόν, μετά τις επιθέσεις, η Αίγυπτος κάλεσε τους κατοίκους να φύγουν και βομβάρδισε τη Ράφα ισοπεδώνοντας 2.500 κτίρια και φτιάχνοντας τη Νεκρή Ζώνη. Κανένας τότε δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα διότι Άραβες ήταν που βομβάρδιζαν τους Άραβες στη Γάζα και όχι Εβραίοι. Όπως και οι τελευταίοι συνηθίζουν να λένε περιγράφοντας αμέτρητα περιστατικά του είδους: “No Jews, No News”.
Σ’ αυτό ακριβώς ή και σε αυτό, ενδέχεται να επενδύει και ο Τραμπ. Οι Παλαιστίνιοι θα μεταφερθούν αφού ελεγχθούν στην Ιορδανία και την Αίγυπτο όπου οι πλούσιες χώρες του Κόλπου και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα δυσκολευτούν να κτίσουν μια πόλη για ένα εκατομμύριο άτομα στην κάθε χώρα για να στεγαστούν.
Δεν θα μπορέσουν να περάσουν όπλα, οι δε «υψηλόβαθμοι» τρομοκράτες της Χαμάς, όσοι ζουν ακόμη, θα συλληφθούν και όσοι παραμείνουν στη Γάζα θα σκοτωθούν. Θα είναι πολύ δύσκολο να αναλάβει δράση ξανά η Χαμάς ή η όποια ισλαμιστική οργάνωση. Και εάν το κάνει, θα έχει πια να αντιμετωπίσει τον αιγυπτιακό Στρατό ο οποίος με τη σειρά του θα το χειριστεί όπως συνηθίζει και εντός Αιγύπτου, γνωρίζοντας και αυτός ότι ο έξω κόσμος πάλι δεν θα δώσει σημασία.
Η Ιορδανία δεν έχει λοιπόν αυτή τη δυνατότητα, τουλάχιστον στον βαθμό της Αιγύπτου. Και η Ιορδανία είναι κρίσιμη για τη Συμφωνία του Αιώνα και τον εμπορικό-ενεργειακό διάδρομο ο οποίος θα δημιουργηθεί από τα παράλια της Σαουδικής Αραβίας μέχρι και τα παράλια του Ισραήλ – μέσω της Ιορδανίας φυσικά- και ο οποίος αναμένεται να αλλάξει ριζικά τη δυναμική όλης της Μέσης Ανατολής. Όπως όμως είναι κρίσιμη η Ιορδανία για το όλο σκηνικό στην περιοχή και για τη Συμφωνία, άλλο τόσο και ίσως πολύ περισσότερο σημαντικές είναι οι ΗΠΑ για το Παλάτι στο Αμμάν. Διότι, δεν είναι μόνο οι ισλαμιστές που διαμαρτύρονται αλλά και άλλες ομάδες. Το ταμπού αυτό της διαμαρτυρίας έχει σπάσει προ πολλού.
Εάν ο βασιλιάς Αμπντάλα επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης, ο Τραμπ θα επιβάλει κυρώσεις τις οποίες ούτως ή άλλως δεν σηκώνει η οικονομία της Ιορδανίας, άλλωστε κάποιες από τις διαδηλώσεις με την οικονομία σχετίζονταν. Ο Αμπντάλα μπορεί τότε να απειλήσει σε σχέση με την εξαιρετικά σημαντική στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ιορδανία. Θα είναι όμως σαν να πυροβολεί τα πόδια του αφού η παρουσία αυτή προστατεύει και τον ίδιο. Ο δε Τραμπ είναι βέβαιο ότι θα του υπενθυμίσει πως πιο σημαντικό από όλα: ότι το πραγματικό διακύβευμα είναι η στρατιωτική βοήθεια 1,5 δισεκ. δολαρίων που παρέχει κάθε χρόνο η Ουάσινγκτον στο Αμμάν, μια βοήθεια τεράστια για μια χώρα ούτε 12 εκατ. ανθρώπων.
Ίσως πάλι ο Τραμπ να έχει κάτι άλλο να προτείνει στο Βασιλιά. Άλλωστε και εκείνος και όλοι οι Άραβες απλώς θέλουν να αποφύγουν τον μπελά με την εισαγωγή εξτρεμιστών από Γάζα. Δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους κατοίκους της.
