Ο δημοσιογράφος Κωστής Κωνσταντίνου, από την πρώτη γραμμή των γεγονότων, παρακολουθεί, καταγράφει και αναλύει όλες τις εξελίξεις για το philenews
Στα πρώτα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν την εκλογή του Τζόζεφ Αούν στην Προεδρία του Λιβάνου, μια εξέλιξη η οποία έγινε δυνατή λόγω της συντριβής -σχεδόν- της Χεζμπολάχ από το Ισραήλ, οι πόλεις του Λιβάνου είχαν γεμίσει με γιγαντοαφίσες με τη φωτογραφία του νέου Προέδρου και το παραδοσιακό σλόγκαν (το οποίο επέβαλε η Χεζμπολάχ με τη δύναμή της) «Λαός, Στρατός, Αντίσταση» να έχει αντικατασταθεί από το «Λαός, Στρατός, Κράτος».
Το βασικό μήνυμα ήταν ένα και απλό: Η «αντίσταση» πίσω από την οποία κρυβόταν η σιιτική οργάνωση ανήκε στο παρελθόν. Ο λαός και ο στρατός είχαν επαναφέρει το κράτος. Η δε παρουσία του Στρατού στο σλόγκαν πριν από το κράτος παρέπεμπε στην υπενθύμιση του ρόλου τον οποίο είναι αποφασισμένος να έχει ως προστάτης του κράτους το οποίο επαναφέρεται.
Ή τουλάχιστον επιχειρείται να επαναφερθεί.
Τα μηνύματα μέσω των αφισών επανήλθαν τα τελευταία 24ωρα στις πόλεις του Λιβάνου και ειδικά στα προπύργια των Χριστιανών.
Οι νέες αφίσες απεικονίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ μαζί με τον Μασάντ Μπούλος, νέο σύμβουλο του Λευκού Οίκου για Αραβικά και Μεσανατολικά ζητήματα και συμπέθερο του Τραμπ αφού ο γιός του είναι παντρεμένος με την κόρη του αμερικανού Προέδρου, Τίφανι. Αν και κανείς δεν ξέρει ποιο από τα πιο πάνω θα πρέπει να μπαίνει πρώτο στην περιγραφή και πιο δεύτερο, ο Μπούλος, ένας ελληνορθοδόξος Λιβανέζος (το επίθετο σημαίνει Παύλος) σχετίζεται -πλέον και οικονομικά- με τον Ντόναλντ Τραμπ με τον οποίο τον συνδέει ούτως ή άλλως στενή φιλία.
Ο επιχειρηματίας αν και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Λιβάνου, κατάγεται από γνωστή οικογένεια πολιτικών και είχε πάντοτε ανάμιξη στην πολιτική ζωή της πατρίδας του. Αυτό αλλά και η ανάγκη των Λιβανέζων, των περισσότερων τουλάχιστον, δυτικότροπων ή έστω φίλα προσκείμενων στη Δύση, μετέτρεψε τον Μπούλος σε ένα είδος μεσσία ο οποίος μπορεί να προσφέρει στο Λίβανο την ευκαιρία σύζευξης της χώρας με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η εκλογή Τραμπ έγινε δεκτή με πανηγύρια στη γενέτειρα του Μπούλος και αλλού.
Ο ίδιος ο Λιβανέζος επιχειρηματίας -ο οποίος είναι υπήκοος του Λιβάνου, της Νιγηρίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ- ήταν ο άνθρωπος του Τραμπ όχι μόνο στην μεγάλη κοινότητα των Λιβανέζων στις ΗΠΑ (περί τις 800.000) αλλά και σε μεγαλύτερα αραβικά, ανάμεσά τους και μουσουλμανικά, σύνολα στις ΗΠΑ.
Με το κρίσιμο αυτό χαρτοφυλάκιο στα χέρια του και με τον Τζόζεφ Αούν στην ηγεσία της χώρας, όσοι θα ήθελαν να δουν τον Λίβανο να απεγκλωβίζεται έχουν τώρα ένα λόγο να ελπίζουν. Τα δε πόστερ σίγουρα δεν κάνουν τυχαία την εμφάνισή τους, παρά το ομολογουμένως διάχυτο στοιχείο της υπερβολής και παρότι παρουσιάζονται ως πρωτοβουλία ενός και μόνο επιχειρηματία, κάτι που δεν πιστεύει κανείς.
Είναι φανερό πως ο Λίβανος, από τότε που η Χεζμπολάχ γνώρισε απανωτές συντριβές, αλλάζει. Η προσπάθεια είναι η νέα κατάσταση πραγμάτων να επιβληθεί μέσω της ισχυροποίησης, της ανασύστασης επί της ουσίας του Στρατού ο οποίος κατά το σλόγκαν, μαζί με το λαό και το κράτος (πια) θα οδηγήσουν τη χώρα σε καλύτερες μέρες.
Με τη διαφορά ότι για να γίνει αυτό η Χεζμπολάχ πρέπει να ηττηθεί κατά κράτος και να πάψει να είναι πια απειλή για την όποια σταθερότητα στη χώρα και στον όποιο βαθμό. Η φιλοϊρανική οργάνωση ήδη έχει αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα: ξεκινώντας από τις αποστολές μελών της σε στρατιωτικές περιοχές που ελέγχει το Ισραήλ ώστε να αποτρέψουν την εφαρμογή της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και όπως διαφάνηκε – είτε αυτά το γνώριζαν είτε… μάλλον όχι – να προκαλέσουν την αντίδραση των Ισραηλινών και να υπάρξουν θύματα όπως τις προάλλες, με τον Στρατό του Λιβάνου να παρουσιάζεται ανήμπορος να αντιδράσει και πηγαίνοντας στην αποστολή drones πάνω από το Ισραήλ για τις οποίες ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας προειδοποίησε χθες ότι είτε θα σταματήσουν είτε θα τελειώσει η Χεζμπολάχ.
Προειδοποίησε δε τον νέο της ηγέτη να μην κάνει το λάθος που έκαναν οι προκάτοχοί του διότι θα έχει την τύχη τους.
Ο Λίβανος αποδέχθηκε προ ημερών την παράταση της καταληκτικής ημερομηνίας για αποχώρηση του Ισραήλ από τη χώρα, μετά που ο Στρατός του Λιβάνου απέτυχε να ελέγξει και να αποτρέψει την επιστροφή της Χεζμπολάχ στο νότιο μέρος της χώρας, όπως η συμφωνία με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ προνοεί. Είναι φανερό ότι η Χεζμπολάχ κάνει ότι μπορεί για να φέρει τον νέο Πρόεδρο και τον Στρατό σε όλο και πιο δύσκολη θέση.
Στις 23 Φεβρουαρίου, όπως ανακοινώθηκε επίσης χθες, πέντε μήνες μετά την εξουδετέρωσή του ο νεκρός ηγέτης της Χεζμπολάχ, ο άλλοτε «πολύς» Χασάν Νασράλα ο οποίος είχε απειλήσει και την Κύπρο, θα ταφεί σε δημόσια κηδεία την οποία η Χεζμπολάχ θα προσπαθήσει να μετατρέψει σε συλλαλητήριο, το πρώτο από τότε που τα απανωτά χτυπήματα του Ισραήλ την είχαν αποδεκατίσει και γελοιοποιήσει.
Προσπάθεια είναι ο Νασράλα μαζί με τους άλλους τρομοκράτες από τους οποίους γλίτωσε ο Λίβανος να βρικολακιάσουν πάνω από το μέλλον της χώρας και να αποτραπεί έτσι η ολοκληρωτική αποκοπή του Λιβάνου από το Ιράν και την επιρροή του.
Το ερώτημα δεν είναι εάν θα τα καταφέρει η Χεζμπολάχ, γιατί αυτό είναι πολύ αμφίβολο πια. Είναι ποια άλλη ζημιά μπορεί να προκαλέσει και, κυρίως, σε ποια έκταση.
Κάπου εκεί θα διαφανεί εάν οι αφίσες άξιζαν τον κόπο και εάν οι προσδοκίες που καλλιέργησαν, μικρές ή μεγάλες, τελικά θα εκπληρωθούν.
